คู่หมั้นกับเพื่อนรัก
1193 Words
“หึ! ฮ่าๆ น่าตลกชะมัด ไม่รู้จักกันงั้นเหรอ ทำกันขนาดนั้นบอกไม่รู้จักนี่นะ เรารู้จักกันดีเลยละ และฉันก็รู้ด้วยว่าร่างกายเธอ ตรงไหนที่มันไวต่อความรู้สึก”
เพี๊ยะ!
“หยาบคาย ฉันไม่เคยมีอะไรกับคุณด้วยซ้ำ”
มือเล็กวาดเข้าเต็มใบหน้าหล่อเหลา นี่คงเป็นตัวตนจริงๆของเขาใช่ไหม เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ ไอ้ลามก
“แค่ยังไม่เคยสอดใส่ แต่ทำกันมาหมดทุกอย่างแล้วไม่ใช่เหรอ”
“อะ ไอ้บ้า ไอ้ลามก!”
ใบหน้าสวยแดงก่ำ มองซ้ายขวาเพื่อดูว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ก็เชิ่ดใบหน้าขึ้นอย่างท้าทาย เธอขอเวลาเป็นตัวของตัวเองห้านาที เพื่อจัดการผู้ชายปากไม่ดีตรงหน้า
“เดียร์…..เลิกกับไอ้นั่นซะ!”
พนาพูดออกไปในที่สุด คว้าใบหน้าท้าทายนั้นมาบีบไว้แน่น ข่าวที่ว่าเธอคบกับนักธุรกิจคนหนึ่ง มีมูลความจริงเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาไม่รู้ว่าเธอรักมันหรือเปล่า แต่รู้ดีว่ามันไม่ได้รักเธอแน่ และวันนี้เขาเห็นไอ้นั่นมากับผู้หญิงคนอื่น
“ทำไมฉันต้องฟังที่คุณพูด ฉันไม่เลิก อ้อ ฉันจะบอกอะไรให้นะ อีกสองเดือนฉันกับเขาจะแต่งงานกัน อ๊ะ เจ็บนะ!”
มัลลิการ้องด้วยความเจ็บปวด รู้สึกหวาดกลัวแววตาของคนตรงหน้ามากกว่าเมื่อครู่ ไม่รู้เธอพูดอะไรผิด หรือเขาโกรธอะไร ถึงได้ทำหน้าตาน่ากลัวได้ขนาดนี้
“ไม่เลิกใช่ไหม งั้นฉันจะทำให้เลิกกันเอง”
“อื้อ อื้อ”
มัลลิการ้องอื้ออึง พยายามเม้มปากลงแน่นไม่ให้คนตัวโตสอดลิ้นเข้ามา พนาใช้ชั้นเชิงที่เหนือกว่า สอดเรียวลิ้นเข้าไปได้สำเร็จ ออกแรงดึงรั้งเส้นผมสีชมพูสวยบริเวณท้ายทอยมากขึ้น ให้เธอเงยหน้ารับทุกสัมผัสของตัวเอง
“อืม”
ดวงตาคู่คมปิดลงเร็วๆ ก่อนจะลืมขึ้นใหม่อีกครั้งเพื่อเรียกสติ ริมฝีปากอวบอิ่มยังคงหอมหวาน แม้ปริมาณแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจะมาก แต่มันไม่ได้ทำให้รสสัมผัสเปลี่ยนไปเลย กลับกัน มันยิ่งสร้างความหวาน และความกระสันให้ร่างกายได้ดีกว่าไม่ได้ดื่มอะไรซะอีก
“เดียร์! คุณกำลังทำอะไรเนี่ย?”
ผู้ชายร่างสูงโปร่งปรี่เข้าไปกระชากคนรักของตัวเอง ที่กำลังถูกผู้ชายคนอื่นจูบออกมาอย่างแรง แต่มัลลิกาขืนตัวไว้ ไม่ให้ปลิวไปตามแรงกระชาก โดยมีพนาช่วยยื้อไว้อีกแรง
ผู้หญิงที่มาด้วยกันกับเขา ดูตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นมัลลิกาอยู่ที่นี่ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง เมื่อคิดว่าสิ่งที่มัลลิกาทำ มันจะสร้างความร้าวฉานให้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง โดยที่เธอไม่ต้องลงมือทำอย่างที่เคยทำอีกต่อไป
“ก็จูบกับผู้ชายที่ไม่ใช่คู่หมั้นไงคะ เหมือนที่คุณทำกับเพื่อนฉันไง”
ใบหน้าแดงก่ำเมื่อยามถูกจูบ แปรเปลี่ยนเป็นเฉยชายามเอื้อนเอ่ย ท่าทางถือดีที่ใครๆชอบพูดถึง ถูกเจ้าตัวดึงออกมาใช้ เธอเห็นว่าเขามากับเพื่อนของเธอ ในตอนที่กำลังจูบกับพนาอยู่ และที่เธอยอมให้พนาจูบอยู่นาน จนคนทั้งสองสังเกตเห็น ก็เพื่อที่จะจบความสัมพันธ์นี้ด้วยตัวเอง
“มันไม่ใช่อย่างที่เธอเห็น!”
“อ้อ! ยังไม่ได้ไปเอากันอย่างทุกที นี่คิดว่าเดียร์โง่มากสินะ”
มัลลิกาผลักผู้ชายตัวสูงอย่างพนาออกไปให้พ้นทาง ดึงรั้งคอเสื้อผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่าเขาดีพอที่จะแต่งงานด้วย แต่ตอนนี้เธอรู้เช่นเห็นชาติเขาแล้ว หาหลักฐานทุกอย่างเตรียมไว้บอกเลิก ไม่คิดว่าจะได้เอามันมาใช้ตอนนี้
“มันก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวน่าเดียร์ พี่ก็บอกแล้วไงคะ ว่าแต่งแล้วพี่จะเป็นของเดียร์คนเดียว”
มองคนรักด้วยใบหน้าเว้าวอน จนคนข้างๆแสดงออกว่าไม่พอใจที่เขาเลือกผู้หญิงอย่างเพื่อนเธอ ทั้งที่เธอกับเขามีสัมพันธ์กันมาก่อน
“พี่จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ไหนบอกว่าถึงแต่งงานกับยัยเดียร์แล้ว เราก็จะไม่เลิกกันไง!”
“นี่เธอหยุดพูดเลยนะ!”
“หยุดทั้งคู่นั่นแหละ!”
แววตาเฉยชาส่งไปให้คนทั้งสอง น้ำเสียงทรงอำนาจทำให้ทั้งคู่เงียบลงทันที มัลลิกาถอนแหวนที่อดีตคู่หมั้นสวมให้ ออกจากนิ้วมืออย่างแรง ยัดมันใส่มือเขา ก่อนจะหันกลับไปหา คนที่ถูกผลักให้ยืนดูเหตุการณ์เงียบๆ
“ฉันเลิกกับเขาแล้ว คุณจะเอายังไงกับฉัน”
รอยยิ้มมุมปากขยับขึ้นอย่างชอบใจ ใช้มือคว้าใบหน้าสวยหวานเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม เกี่ยวเรียวลิ้นกับลิ้นเล็กไปมา ยอมรับแล้วว่าที่ผ่านมา เขาไม่เคยลืมเธอเลย
“อ๊ะ อืม! บอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าทิ้งฉันอีก ฉันจะทำให้คุณไม่เหลืออะไรเลย”
ผลักอกกว้างออกห่าง มองด้วยสายตาจริงจัง ไม่หวังอะไรหรอก ความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าจะจบลงวันไหน เธออยากเป็นฝ่ายจบมันเองบ้าง ไม่อยากให้เขาทิ้งเธอก่อนเหมือนในอดีต
“ถ้าทำได้นะ”
ใบหน้าหล่อเหลาดูเจ้าเล่ห์ขึ้น ไม่ใช่ว่าไม่กลัวที่เธอขู่ แต่ธุรกิจของเขามั่นคงมากจนไม่มีใครสั่นคลอนมันได้ ต่อให้เป็นเธอที่เป็นทายาทของตระกูลดังก็ตาม
“เดียร์จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”
“ทำไมจะทำไม่ได้ เป็นอะไรกันเหรอ?”
ที่ใครๆพูดว่าเธอเย็นชาและไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้นคงจะจริง และเป็นครั้งแรกที่เขตแดนได้เห็นเธอในมุมนี้ เขาเคยคิดว่าเธอเป็นคนง่ายๆ เลยเผลอใจหวั่นไหวไปกับเพื่อนของเธอที่เข้ามายั่ว ตอนนี้เขาพลาดและหมดโอกาสแล้ว
คนอย่างมายเดียร์ ไม่ยอมปล่อยให้คนที่ทำลายชื่อเสียงของเธอ อยู่รอดปลอดภัยหรอก เขากลัวเรื่องนั้นมาก เพราะธุรกิจของเขาเพิ่งจะเข้าตลาดหลักทรัพย์
“เดียร์ ฉันไม่เกี่ยวนะ”
“จ้าๆ เดียร์จะไม่ยุ่งกับธุรกิจร้านเสื้อผ้าของกิ่งแล้วกัน”
กิ่งกมลขนลุกซู่ คำว่าไม่ยุ่ง มันก็แค่คำพูดที่มายเดียร์พูดเพื่อให้ตัวเองดูเป็นคนดีเท่านั้น ยัยบ้านี่ถ้าไม่ชอบอะไร หรือไม่ชอบใคร มักจะใส่ให้สุด และทำลายให้ย่อยยับจนสิ้นซาก
“เดียร์!”
“อย่ามาโทษฉันเลยน่า เธอรู้จักฉันดีที่สุดนี่นา รู้แต่ยังทำ ก็ต้องรับผลที่ตามมาให้ได้ ขอให้มีความสุขนะจ๊ะ เพื่อนรัก! บาย”
แขนเรียวสวยคล้องเข้ากับวงแขนแข็งแกร่ง ออกแรงดึงให้เขาตามเธอเข้าไปในร้าน การหายไปของคนทั้งสอง สร้างความแปลกใจให้คนที่อยู่ในร้านไม่น้อย แต่ภาพที่ทั้งคู่เดินควงกันเข้ามา กลับสร้างความแปลกใจให้กับทุกคนมากกว่า
- Writer
