ภายในห้องทำงาน มัลลิกานั่งมองญาติตัวเองด้วยท่าทางสงบนิ่ง นั่งฟังทุกอย่างและเก็บข้อมูล เพื่อที่จะหาคำตอบที่ดีที่สุด มาตอบข้อสงสัยให้ญาติผู้พี่ของตัวเอง
“พูดจบแล้วใช่ไหม?”
ท่าทางน่าหมั่นไส้นั่น ทำให้คนที่พรั่งพรูความไม่พอใจออกมาทั้งหมด อยากจะปรี่เข้าไปตบสักฉาด มัลลิกาเป็นผู้หญิงที่ทำหน้าทำตาได้กวนตีนมาก ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เจอ ยัยนี่ก็ไม่เคยทำหน้าดีๆให้เห็นเลย
“ถ้าพูดจบแล้วก็ฟัง ที่เดียร์อยากแยกบริษัทออกมาจากกรุ๊ป เพราะเดียร์เหนื่อย”
“เธอเหนื่อยอะไร เธอคิดว่าตัวเองทำอะไรมากมายกว่าคนอื่นมากหรือไง”
“เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยฟังไม่จบแล้วพูดแทรกสักที รำคาญ”
“ยัยเดียร์ ฉันอายุมากกว่าแกตั้งสองปีเลยนะ”
“แล้วไง เดียร์มีศักดิ์เป็นพี่ เพราะแม่เดียร์เป็นลูกคนแรกของคุณยาย และเดียร์มีสิทธิ์อย่างถูกต้อง เพราะพ่อกับแม่เซ็นต์ยกบริษัทนี้ให้เดียร์ดูแลแล้ว”
“แต่ก็ไม่มีสิทธิ์แยกตัวออกไป และไม่มีสิทธิ์ริบผลก
