ห้องประชุม
"เอ่อ...ทำไมวันนี้นายมานั่งรอครับ" กันต์สงสัย เพราะปกติแล้วทุกคนจะเข้ามานั่งรอชาลล์ในฐานะท่านประธาน
"ก็...ไม่มีอะไร แค่มาถึงเร็วเลยเข้ามานั่งรอ" ชาลล์เบือนหน้าออกไปชมวิว
"มือนายไปโดนอะไรมาครับ" กันต์เพิ่งสังเกตุเห็นรอยแผลบนหลังมือด้านขวาของชาลล์ เขามองรอยแผลของตนเองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเผลอยิ้มออกมา กันต์เห็นเช่นนั้นก็ตกใจแทบหงายหลัง
"เปล่า!" ชาลล์เปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยและตอบเสียงแข็ง
"ฉันหมายถึง...ตู้เย็นหนีบ" ชาลล์โกหกไม่เนียน
"ตู้เย็นที่คอนโดคุณบีเหรอครับ"
"อืม"
"สวยมั้ยครับ"
"สวยสิ" ชาลล์หลงกลตอบคำถามของกันต์ กว่าจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ถูกกันต์มองด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"มึงคิดอะไรของมึง" ชาลล์แก้เก้อโดยการลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปจากห้องประชุม
มาเฟียหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือของตนเองออกมา เขาคิดว่าควรโทรหาเธอทว่ากลับไม่มีเบอร์ ชาลล์จึงตัดสินใจโทรไปขอเบอร์ของเฌอบีกับเชน
