เมียแสนร้ายของมัจจุราช

ตอนที่ 5-ค่าตัว

"ไม่ได้!" ชาลล์ลั่น

"ทำไมไม่ได้ครับ?" เชนหันขวับมาถามพี่ชาย

"เพราะฉันไม่อนุญาต!"

"ทำไมไม่อนุญาตครับ"

"ได้เงินมั้ยคะคุณเชน?" เฌอบีตัดสินใจถามออกไป

"ได้แน่นอนสิครับ ผมจะจ้างคุณไปเดินแบบนะครับ"

"งั้นฉันตกลงค่ะ" เธอบอก

"ก็ฉันบอกว่าฉันไม่อนุญาต เธอไปไม่ได้" ชาลล์เกรี้ยวกราด

"ชาลล์ หนูเฌอบีเขาก็คงอยากไปทำงานเอาเงินมาใช้หนี้ เพราะฉะนั้นให้เขาไปเถอะ" ชาลีช่วยพูด

" ขอบคุณคุณชาลีแล้วก็คุณเชนมากนะคะ แต่ถึงคุณชาลล์เขาจะห้ามไม่ให้หนูไป แต่ยังไงหนูก็จะไปค่ะเพราะว่าเขาไม่มีสิทธิ์มาห้าม ขอตัวนะคะ" พูดจบก็เดินออกไปทันที

"งั้นผมขอตัวนะครับ!" ชาลล์โกรธจัดจนต้องเดินตามเฌอบีไปโดยไม่สนใจแขกที่มาเยือนเลยแม้แต่น้อย

"คุณพ่อพูดถึงใช้หนี้หมายความว่ายังไงครับ" เชนสงสัย

"ก็พ่อของหนูเฌอบีเขาติดหนี้ชาลล์แต่ดันส่งลูกสาวมาใช้หนี้แทน มันยุติธรรมที่ไหนล่ะ" ผู้เป็นพ่อบอกด้วยสีหน้าหนักใจ

"งั้นเธอก็ยิ่งต้องทำงาน" เชนครุ่นคิด

"กลับกันเถอะครับคุณพ่อ พี่ชาลล์เขาไม่ได้สนใจเราแล้วแหละ วิ่งตามสาวไปนู่นแล้ว"

"เดี๋ยวพ่อจะแวะไปหาหนูซารียาก่อน ไปด้วยกันมั้ย"

"ไปสิครับพ่อ อยากไปดูหน้าหลานใจจะขาด" ชาลีและเชนเดินออกจากบ้านไปโดยมีหินไปส่ง

"มานี่!" ชาลล์คว้าข้อมือเล็กได้ก็ฉุดกระชากลากถูเธอขึ้นไปชั้นบน เขาพาเธอเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของตน ชาลล์ผลักหญิงสาวให้ล้มลงบนเตียง

"ทำบ้าอะไรของคุณ!?" เฌอบีกระโดดลงจากเตียงเพื่อหลบเขาไปอีกด้านหนึ่ง

"สะสางไง! เรื่องแรกก็คือเรื่องที่เธอคิดจะพังบ้านฉัน เธอจะต้องรับผิดชอบโดยไปเก็บกวาดครัวให้สะอาดเรียบร้อยเหมือนเดิม ส่วนเรื่องที่สอง เธอจะไปเดินแบบไม่ได้ ฉันไม่อนุญาต!"

"ลืมข้อไหนไปหรือเปล่า?" เฌอบีกอดอกมองชาลล์ด้วยสายตาหาเรื่อง

"อะไร!"

"ก็เรื่องที่ฉันไปมีเรื่องกับเมียคุณไง ฉันจะชี้แจงทีเดียว"

"ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะตบตีกับใคร อย่าเดือดร้อนมาถึงฉันก็พอ อีกอย่าหนึ่งผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมียฉัน!" เขาไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้เธอฟังเสียด้วยซ้ำ แต่เขาก็พูดออกไปแล้ว

"ฉันจะไปเดินแบบ คุณห้ามฉันไม่ได้หรอกเพราะมันเป็นสิทธิ์ของฉัน หรือว่าคุณอยากให้บ้านคุณเละอีกล่ะ ส่วนเรื่องครัว ฉันไม่ทำความสะอาด เพราะฉันบอกคุณไปแล้วว่าฉันทำเพราะว่าฉันแก้แค้นที่คุณทำกับฉันหายกันนะ ขอตัว!" พูดจบเฌอบีก็เดินออกไปทว่า...

"เดี๋ยว!"

"อะไร"

"เธอคิดว่าไอ้งานเดินแบบแค่ไม่กี่ชั่วโมงเนี่ยมันจะทำให้เธอใช้หนี้ฉันหมดงั้นหรอ?"

"คุณไม่รู้จักฉันดีพอ เงินแค่ร้อยล้านฉันจะหามาคืนคุณให้หมดภายในเวลาเดือนถึงสองเดือนนี้เท่านั้นแหละ จำไว้ด้วยนะว่าถึงฉันจะเป็นหนี้คุณ แต่ฉันก็ยังมีลมหายใจและฉันมีความสามารถมากพอที่จะหาเงินมาใช้หนี้คุณ เพราะฉะนั้นคุณอย่ามาใช้อำนาจในการกดขี่ข่มเหงฉัน มันหมดยุคสมัยนั้นแล้ว จำใส่สมองคนคุณไว้ด้วย"

"ผู้หญิงปากอย่างคุณชาตินี้ก็คงหาผัวไม่ได้หรอก ไม่อยากลองเป็นเมียผมหน่อยหรอ" ภาพที่เขานวดคลึงเต้านมอวบอัดของเธอเมื่อวานมันโผล่ขึ้นมาในหัวสมองโดยอัตโนมัติ

"หยาบคาย! ผู้หญิงคนไหนที่ได้เป็นเมียของคุณ คงเป็นผู้หญิงที่ซวยมาก จะบอกจะไรให้เอาบุญนะ ผู้ชายอย่างคุณมีผู้หญิงมาเกาะก็เพราะเงินเท่านั้นแหละ ถามหน่อยสิ ว่าชาตินี้คุณเคยได้รับความรักบ้างหรือยัง?" ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาถึงเพียงนี้

"ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน ก็ไม่เคยได้รับความรักจากฉันหรอก เพราะผู้หญิงทุกคนมันหน้าเงินรวมทั้งคุณด้วย!" ชาลล์เดินเข้ามาประชิดลำตัวหญิงสาวจนเธอต้องถอยหลังชนประตู

"คุณใช้เงินแก้ปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างสินะ มันจะทำให้ตัวคุณเองนั่นแหละที่เป็นทุกข์"

"ใช่ ฉันกำลังจะใช้เงินแก้ปัญหา ถ้าเธอนอนกับฉัน เธอจะเรียกค่าตัวเท่าไหร่?" ชาลล์กระซิบที่ข้างหูเธอ

"ทุเรศ!" เฌอบีเบือนหน้าหนี

"ผมยื่นข้อเสนอให้คุณแล้วนะ" ชาลล์ยิ้มเยาะ

"คุณรู้ไหมคะ ว่ามีผู้ชายรวยๆแบบคุณมายื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ฉันตั้งหลายคน ถ้าฉันเลือกที่จะทำเรื่องอย่างว่าเพื่อแลกกับเงิน ฉันขอไปนอนกับคนที่ฉันถูกใจแล้วเอาเงินมาใช้หนี้คุณดีกว่า นอนกับผู้ชายทุเรศๆแบบคุณ ฉันเอาไม่ลงจริงๆค่ะ" เฌอบีพูดจบก็ยกเท้าของตนขึ้นเพื่อกระทืบมันลงเเรงๆบนเท้าของชาลล์ หัวเข่าเล็กแทงเข้าตรงเป้าของชายหนุ่มจนเขาก้มโค้งตัวลงเพราะความจุก

"โอ๊ย อีเด็กบ้า!" เฌอบีเปิดประตูห้องและวิ่งลงมายังชั้นล่างก็เห็นหินกับกันต์นั่งคุยกันอยู่

"เอ่อ..." สองบอดี้การ์ดหนุ่มมองมายังเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

"โอ้ย! จุกชะมัด จับตัวอีเด็กบ้านั้นไว้!" ชาลล์สั่งขณะกุมเป้ากางเกงเดินลงบันไดอย่างทุลักทุเล

"อย่าบอกนะว่านายโดนคุณทำร้าย?" หินเดินเข้ามาหาเฌอบี

"จับมันไว้สิไอ้หิน!" หินจำเป็นต้องทำตามคำสั่งเจ้านาย เฌอบีเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะไม่อยากก่อเรื่องอีก

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ" หญิงสาวบอกเหม

"ครับ..."

"มึงจับมันไปขังไว้บนห้องกู อย่าให้หลุดออกมาได้" ชาลล์สั่ง

"ไม่นะคะ คุณจะขังฉันไม่ได้เด็ดขาด"!

"ทำไมจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอยังทำร้ายร่างกายฉันได้!" ชาลล์ยังคงมีสีหน้าเจ็บปวด

"แต่ฉันมีเรื่องต้องไปทำมากมาย จะมาขังไว้ในห้องได้ยังไง"

"จับมันขึ้นไป" หินและกันต์ดึงแขนเฌอบีคนละข้างเพื่อพาไปยังห้องนอนของชาลล์ ชายหนุ่มเดินตามไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ หญิงสาวร้องโวยวายลั่นบ้านและในที่สุดเธอก็ถูกเขาจับมาพันธนาการไว้บนเตียงนอน

"เธอเลิกก่อเรื่องสักทีถ้ายังอยากอยู่ในบ้านหลังนี้ ถ้าเธอก่อเรื่องอีกแม้แต่ครั้งเดียว ฉันจะเอาเธอไปขังไว้ที่บ้านร้างเลยคอยดู" ชาลล์ขู่

"ก็เอาสิ ฉันอยู่ที่บ้านร้างยังดีกว่าให้ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้กับผู้ชายอย่างคุณ" เธอไม่ลดลาวาศอก

"วันนี้ไม่ต้องกินข้าว!" พูดจบชาลล์ก็เดินออกไปโดยไม่ลืมล็อคประตูจากด้านนอก

จะว่าไปแล้วเฌอบีก็ไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เมื่อวาน หญิงสาวมองหาสิ่งของที่พอจะช่วยเธอได้ในห้องนอนของชายหนุ่ม และเหมือนโชคจะเข้าข้างเพราะเธอเห็นโทรศัพท์มือถือของเขาวางอยู่พอดี เฌอบีวิ่งไปใส่กลอนประตูห้องนอนจากด้านในก่อนที่จะเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู โชคดีที่ชาลล์ไม่ได้ตั้งระบบล็อคไว้เธอจึงกดเบอร์โทรหาซารียาทันที