ตอนที่ 2
1138 Words
เพียงเพ็ญน้องสาวของเพลงพิณผู้หญิงที่อยู่เบื้องหลังโศกนาฏกรรมครั้งนี้เดินเฉิดฉายอยู่ภายในงานศพด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ช่างแตกต่างจากทุกคนในงานยิ่งนัก จนนายพิทยาผู้เป็นบิดาต้องสะกิดปรามอยู่เป็นระยะ
“ยายเพียง นี่งานศพนะ ยิ้มอยู่ได้”
เพียงเพ็ญไหวไหล่น้อยๆ ขณะมองกลุ่มควันพวยพุ่งออกจากปล่องเมรุลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยรอยยิ้มสะใจ ในที่สุดหล่อนก็สามารถกำจัดวิคตอเรียให้พ้นไปจากชีวิตของอัลแบร์โต้ได้สำเร็จ แถมยังสามารถทำให้เพลงพิณผู้เป็นพี่สาวต่างมารดามีมลทินติดตัวไปตลอดชีวิตได้อีกด้วย อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว
“ผมเสียใจด้วยนะครับคุณอัล” นายพิทยาพูดขึ้นเมื่ออัลแบร์โต้เดินมาหยุดตรงหน้า
“ผมคงคิดอย่างที่คุณพิทยาคิดไม่ได้หรอกครับ” น้ำเสียงและสีหน้าของบุรุษรูปหล่อในชุดสูทสีดำสนิทเต็มไปด้วยความคั่งแค้นจนพิทยารู้สึกหวั่นในอกนัก
“ทุกอย่างมันคืออุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นแม้แต่ยายเพลง” เมื่อเห็นบิดาพยายามจะแก้ตัวให้กับพี่สาวต่างแม่เพียงเพ็ญจึงรีบพูดแทรกขึ้น
“มันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกค่ะ พี่เพลงแอบชอบคุณอัลและเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเพียงมั่นใจว่าต้องเป็นแผนการของพี่เพลงอย่างแน่นอน คุณอัลเชื่อเพียงนะคะ” เพียงเพ็ญพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เทพบุตรสุดหล่อตรงหน้าเกลียดพี่สาวของตนเองสุดใจ
“ยายเพียง! นี่แกรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
นายพิทยาหันมาเอ็ดบุตรสาวคนเล็กด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะหันไปมองอัลแบร์โต้ที่ยังคงยืนหน้านิ่งด้วยความกังวลใจ
“ยายเพียงยังเด็กเลยพูดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณอัลอย่าถือเป็นจริงเป็นจังเลยนะครับ”
“เพียงพูดเรื่องจริง”
“หุบปากซะยายเพียง ก่อนที่พ่อจะตบปากแก”
เพียงเพ็ญจำต้องสงบปากสงบคำเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของบิดา เมื่อเห็นบุตรสาวยอมเงียบพิทยาก็รีบพูดขอโทษขอโพยบุรุษร่างสูงใหญ่ตรงหน้า
“ผมต้องขอโทษอีกครั้งสำหรับ...”
ยังพูดไม่ทันจบประโยคคู่สนทนาอย่างอัลแบร์โต้ก็แทรกขึ้นด้วยเสียงเย็นเยือกไม่ต่างจากน้ำจากขั้วโลกเหนือ
“ไม่จำเป็นที่คุณพิทยาจะต้องขอโทษอะไรผมอีก เพราะคนที่คุณควรจะขอโทษคือวิคตอเรียและลูกของผมในท้องเธอต่างหาก”
คำตอบของหนุ่มบราซิลเลี่ยนตรงหน้าทำพิทยาหน้าซีดเผือด เพราะในกระแสเสียงนั้นไม่มีความผ่อนปรนอยู่เลย มันเต็มไปด้วยความคั่งแค้นที่รอวันปะทุออกมาต่างหาก
“แต่ผมรับรองว่าตนเองไม่มีวันลืมต้นเหตุของการจากไปของพวกเขาอย่างแน่นอน ผมจะต้องล้างแค้น” จบคำอาฆาตแค้นร่างสูงใหญ่ของอัลแบร์โต้ก็ก้าวยาวๆ จากไปในทันที ทิ้งให้พิทยามองตามไปด้วยความวิตกกังวลมหาศาล
“เพลง... ลูกลำบากแน่ๆ”
ชายสูงวัยพึมพำออกมาด้วยความกังวล ขณะมุ่งหน้าเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่หน้าศาลาเผาศพอย่างรวดเร็ว เพื่อไปเยี่ยมบุตรสาวคนโตที่โรงพยาบาล และหากเป็นไปได้เขาจะทำเรื่องขอย้ายเพลงพิณไปอยู่โรงพยาบาลอื่นเพื่อป้องกันไม่ให้อัลแบร์โต้ตามหาลูกสาวของตนเองเจอ
เขาไม่มีทางเชื่อว่าเพลงพิณจะจงใจทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น เพลงพิณเป็นเด็กดีไม่เคยคิดร้ายกับใคร เขาเลี้ยงลูกสาวมาเขามองออก หากเป็นเพียงเพ็ญล่ะไม่แน่ เพราะรายนี้ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการมา
เพียงเพ็ญที่เดินตามบิดาออกมาจากงานศพอมยิ้มมาตลอดทาง ในที่สุดหล่อนก็สามารถกำจัดผู้หญิงสองคนให้ออกไปจากชีวิตของอัลแบร์โต้ ชายผู้เป็นคนรักของวิคตอเรียเพื่อนรักของเพลงพิณได้เป็นผลสำเร็จ เขากำลังเจ็บ เขากำลังปวด และแน่นอนว่าจะมีหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะปลอบใจเขาในเวลานี้
“ในที่สุดคุณก็ต้องเป็นของฉัน อัลแบร์โต้ รอสซี่ ผู้ชายแสนเพอร์เฟกต์”
เพลงพิณตื่นขึ้นมาอีกครั้งช่วงเย็นในวันเดียวกันด้วยความเศร้าหมอง ตลอดเวลาที่หลับหล่อนเห็นแต่ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของวิคตอเรีย เห็นความเจ็บปวดของเพื่อนรัก และนั่นก็ยิ่งตอกย้ำให้ตนเองจมลึกลงไปในความผิดมากขึ้นทวีคูณ
“เพลงเป็นยังไงบ้าง หายปวดหัวบ้างหรือยัง”
เสียงเรียกเบาๆ คุ้นหูที่ดังอยู่ข้างๆ เตียงดึงให้เพลงพิณที่เหม่อมองเพดานสีขาวของโรงพยาบาลรู้สึกตัวหันกลับมามองเจ้าของเสียงด้วยสภาพน้ำตานองหน้า ความเสียใจยังคงอัดแน่นอยู่ในดวงตากลมโตแสนหวานคู่นั้น
พร้อมฉัตร ธนารัตน์ หนุ่มนักเรียนนอกซึ่งเป็นรุ่นพี่สมัยที่เรียนปริญญาตรีมองรุ่นน้องที่ตนเองมีใจให้ด้วยความสงสารจับจิต เขารู้ดีว่าตอนนี้สภาพจิตใจของเพลงพิณกำลังย่ำแย่แค่ไหน
“คุณพร้อม”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลไม่หยุด พร้อมฉัตรกุมมือบางของสาวน้อยผู้มีใบหน้าซีดเซียวที่นอนอยู่บนเตียงเอาไว้แล้วบีบแรงๆ อย่างให้กำลังใจ
“ทำใจดีๆ ไว้นะเพลง ทุกอย่างมันคืออุบัติเหตุ ท่องเอาไว้”
“ไม่ใช่ เพลงเป็นคนผิด หากเพลงขับรถดีๆ เรื่องแบบนี้มันก็คงไม่เกิดขึ้นและวิคกี้ก็คงจะไม่... ไม่จากไปแบบนี้...”
เพลงพิณคร่ำครวญปานจะขาดใจ สะอื้นไห้จนตัวโย พร้อมฉัตรเห็นแล้วก็ยิ่งสงสาร เขารู้จักเพลงพิณดี หญิงสาวเป็นคนจิตใจดีงาม ไม่เคยคิดชั่วกับใคร ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่าอุบัติเหตุในครั้งนี้จะเป็นการวางแผนของเพลงพิณอย่างที่ เพียงเพ็ญน้องสาวของหล่อนเฝ้าบอกคนอื่น
“ต่อให้เพลงขับรถระวังแค่ไหนเหตุการณ์แบบนี้มันก็ต้องเกิดขึ้น เพราะสวรรค์ได้ลิขิตไว้แล้ว” แม้พร้อมฉัตรจะพยายามปลอบใจสาวน้อยแค่ไหน แต่หญิงสาวก็ยังไม่เลิกเสียใจ
“เพลง... เพลงอยากไปไหว้ศพของวิคกี้ เพลงอยากไป”
“อย่าเลยเพลงเชื่อผมเถอะนะ เพลงอาจจะไม่ปลอดภัยหากไปที่นั่น”
คำพูดของพร้อมฉัตรยิ่งตอกย้ำความผิดในใจของหล่อนให้เพิ่มทวีคูณขึ้นมหาศาล
“เพลงอยากขอโทษวิคกี้ ขอโทษต่อความผิดที่ไม่น่าให้อภัยของตัวเอง”
“คุณอัลคงไม่อยากจะเจอเพลงในตอนนี้ รอให้เรื่องราวมันผ่านไปสักระยะก่อนเถอะนะ แล้วผมจะพาเพลงไปเอง”
- Writer
