หอยทากน้อยกับวันสิ้นโลก

ตอนที่ 5 ตุ่น

​

ตอนที่ 5

ตุ่น

“อ่า!” หอยทากน้อยมองผลงานตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ ท่ามกลางทุ่งข้าวโพดมีต้นไม้สูงเด่นเป็นสง่า ด้านล่างมีโพรง กระเป๋าที่บรรจุขนมถูกยัดพร้อมปิดทางเข้าอย่างดี หลังจากย้ายของเสร็จหอยทากน้อยก็เริ่มสำรวจทุ่งอาหารแห่งนี้

ทุ่งข้าวโพดแห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก หากมนุษย์คนไหนเห็นก็ต้องวิ่งเข้าใส่ สาเหตุที่พวกมันยังอุดมสมบูรณ์มีสาเหตุมาจากตุ่นวิวัฒนาการ หากมันมีจำนวนไม่เยอะทหารคงลงมือจัดการมันแล้ว

เมื่อหอยทากน้อยย่างก้าวเข้ามาในอาณาเขตของตุ่น พวกมันก็เริ่มทยอยโผล่หัวขึ้นมา หอยทากน้อยสัมผัสได้ว่าพวกมันมีนับพันตัว พวกมันเริ่มส่งเสียงขู่เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเดินเข้ามาหา

ตุ่นตัวใหญ่สุดเดินออกมาด้วยท่าทีองอาจ มันยืนด้วยสองขา ในมือถืออาวุธแหลมคมคล้ายขนเม่น

“เจ้าต้องการอะไร”

หอยทากน้อยเบิกตากว้างเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูด ตั้งแต่เขาเดินทางมาไม่เคยมีสัตว์วิวัฒนาการตัวไหนสื่อสารกับเขาได้เลย

“หะ หลังจากนี้ทุ่งข้าวโพด ปะ เป็นของเรา” หอยทากน้อยกลืนความตื่นเต้นพูดอย่างช้า ๆ แต่มันเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“หอยอย่างเจ้าน่ะเหรอ” แม้ว่าเหล่าตุ่นตัวอื่นจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่พวกมันสัมผัสได้ว่าหัวหน้าของพวกมันกำลังไม่พอใจ ตุ่นจำนวนนับพันส่งเสียงขู่คำรามดังขึ้น

“เราสัญญาว่าจะเป็นเจ้านายที่ดี ดูแลอาณาเขตด้วยความรัก” หอยทากน้อยยืดอกอย่างมั่นใจ ภายในใจเต็มไปด้วยความสุข ลิ้นที่แข็งเพราะไม่ได้คุยกับใครนานตอนนี้เริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว

“ข้าจะรับใช้คนที่เก่งกว่าเท่านั้น มาต่อสู้กับข้า ใครชนะคนนั้นจะได้เป็นเจ้าของทุ่งแห่งนี้” ตุ่นยกอาวุธขึ้นด้วยท่าทีองอาจ บรรดาลูกน้องส่งเสียงเชียร์

“ได้” หอยทากน้อยมองคู่ต่อสู้ ในเมื่อตุ่นตรงหน้าเป็นผู้นำได้แสดงว่าฝีมือต้องไม่ธรรมดา จะเอาไปเทียบกับสัตว์วิวัฒนาการตัวอื่น ๆ ที่เคยเจอมาไม่ได้

หอยทากน้อยหายใจเข้าลึก ๆ ตุ่นตรงหน้าพุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว มันรวดเร็วยิ่งกว่าขีปนาวุธของมนุษย์ ร่างเล็กกระโดดหลบ ดีดขาเริ่มต้นด้วยการถีบตุ่นตัวใหญ่

ร่างสีน้ำตาลหงายท้องก่อนจะแน่นิ่งไป บรรยากาศรอบข้างชะงัก เหล่าตุ่นเบิกตากว้าง หอยทากน้อยเบิกตากว้าง

“ระ เราไม่ได้ตั้งใจ” หอยทากน้อยตกใจจนขวัญหนี ขยับเข้าไปใกล้ร่างตุ่นสีน้ำตาล ตรงท้องที่เต็มไปด้วยขนนุ่ม ๆ มีรอยแดงแถมมันยังเป็นรอยเท้าของเขาด้วย

หอยทากน้อยไม่คิดว่าการโจมตีครั้งเดียวจะทำให้หัวหน้าตุ่นแพ้ได้ ไม่ใช่ว่าหัวหน้าตุ่นอ่อนแอ แต่หอยทากน้อยแข็งแกร่งเกินไปต่างหาก

ร่างเล็กมองไปรอบ ๆ ตอนนี้เขาอยู่ใต้ดิน มันมีทางเชื่อมกันจนเหมือนเมือง ด้านหน้ามีตุ่นสี่ตัวกำลังแบกหัวหน้าไปที่ห้อง ตุ่นทุกตัวตกอยู่ในความระแวง เมื่อคิดว่าต้องจากบ้านนี้ไปพวกมันก็เศร้ามาก หัวหน้าพาพวกมันย้ายถิ่นหลายครั้งเพราะไม่มีอาหาร ตอนแรกพวกมันมีกันไม่กี่สิบตัว แต่พอนานเข้าก็เริ่มเยอะขึ้น

หลังจากย้ายถิ่นหลายสิบครั้ง ในที่สุดพวกมันก็เจอสถานที่ที่อุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยอาหาร พวกมันไม่อยากจากที่แห่งนี้ไป แต่ในเมื่อหัวหน้าแพ้พวกมันก็พร้อมจะติดตามหัวหน้าไป แม้ว่าไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นแบบไหน

ใต้ดินแห่งนี้แม้ว่ามีแยกเป็นห้อง ๆ แต่มันเป็นห้องธรรมดา นอกจากหญ้าแห้งที่ไว้ปูนอนแล้วก็ไม่มีอะไรเลย หลังจากรอพักใหญ่ในที่สุดหัวหน้าตุ่นก็ตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงดีใจของเหล่าสมุน

“ข้าแพ้ ข้าจะยอมทำตามที่เจ้าบอก ข้าจะย้ายออกจากที่นี่” หัวหน้าตุ่นตอบอย่างหนักแน่น นักรบย่อมไม่อับอายเรื่องการพ่ายแพ้

“ไม่ เจ้าอยู่ที่นี่ต่อ เราไม่ได้ไล่พวกเจ้าออก”

“ข้าจะเป็นลูกน้องเจ้า”

หลังจากที่หัวหน้าตุ่นฟื้นเขาก็กลับขึ้นไปด้านบนเพื่อจัดการเรียกรวมพลตุ่นนับพันตัว หอยทากน้อยมองก้อนขนมากมายด้วยสายตาเป็นประกาย

สามารถกระโดดลงไปหาได้ไหมนะ อยากซุกถูไถกับก้อนขนพวกนั้น

หัวหน้าตุ่นแจ้งเรื่องราว แม้ว่าเหล่าตุ่นจะพูดไม่ได้ แต่พวกมันสามารถเข้าใจหัวหน้าได้อย่างชัดเจน พวกมันยินดีอยู่ใต้อาณัติของหอยทากน้อย หลังจากแจ้งเสร็จเหล่าตุ่นก็แยกย้ายกลับไปห้องใต้ดินของใครของมัน เหลือเพียงหอยทากน้อยและหัวหน้าตุ่น

“ตอนนี้เจ้าเป็นหัวหน้าตุ่นเหมือนเดิม หลังจากนี้เราจะมาคุยกันทุกวัน จะได้รู้ว่าวันนี้เกิดปัญหาอะไรไหม” หัวหน้าตุ่นพยักหน้าให้ หลังจากนั้นก็เดินจากไป

หอยทากน้อยรู้สึกหมดแรงจึงวิ่งเข้าไปหาขนมเพื่อเติมพลัง ความจริงแล้วหอยทากน้อยไม่ได้เหนื่อยสักนิด เขาแค่หาข้ออ้างเพื่อกินขนมเท่านั้น

หอยทากน้อยหยิบขนมมาหนึ่งห่อ หลังจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ มองวิวมุมสูงด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม กวาดสายตามองทุ่งข้าวโพดสุดลูกตา แถวนี้อยู่ไกลจากตัวเมืองมาก ด้านหลังเป็นภูเขาเขียวชอุ่ม

หอยทากน้อยทำหน้าที่ดูแลอาณาเขตอย่างดี มีสัตว์วิวัฒนาการหลายตัวบุกเข้ามาเพื่อทำร้ายเหล่าคนในปกครอง อย่างเช่นงูยักษ์สูง 5 เมตร ยาว 20 เมตร มันถือเป็นงูวิวัฒนาการระดับสูงที่หาได้ยาก ถ้าหากมันโจมตีมนุษย์ แม้แต่ผู้มีพลังพิเศษเองก็ยากจะรับมือ ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์ธรรมดาที่ไม่ได้วิวัฒนาการ ไม่ต่างอะไรกับหนูที่รอให้งูไปกิน

หอยทากน้อยเตือนไปแล้วก่อนจัดการมัน แต่มันก็บุกรุกเข้ามา สุดท้ายร่างของมันก็ถูกถีบจนคอหัก หลังจากนั้นเหล่าตุ่นก็จัดการตัดมันเป็นชิ้น ๆ เพื่อเอาไปเป็นเสบียง สัตว์วิวัฒนาการอื่นพวกมันสามารถกินเนื้อได้ต่างจากก่อนวิวัฒนาการ

นอกจากงูแล้ว หอยทากน้อยก็จัดการฝูงนกเจ้าปัญหาด้วย พวกมันเป็นอริของตุ่นมานาน ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่มันมาตุ่นจะถูกกินไปหลายร้อยตัว แต่ครั้งนี้มีหอยทากน้อยอยู่ด้วยทำให้ตุ่นถูกกินไม่ถึงร้อยตัว

เหล่าตุ่นยอมรับและยกย่องผู้นำอาณาเขตคนใหม่ ส่วนคนที่เป็นตัวสร้างชื่อให้ผู้นำอาณาเขตคงไม่พ้นหัวหน้าตุ่น เขาเล่าถึงวีรกรรมของหอยทากน้อยด้วยท่าทีองอาจ

หอยทากน้อยใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ทุกครั้งที่นอนหลับจะฝันถึงเรื่องราวต่าง ๆ แต่พอตื่นขึ้นมา กลับจำได้แค่บางส่วน อีกทั้งยังเลือนรางมาก ๆ

ทุกครั้งที่ฝัน ผู้ชายตัวบางไม่เคยเดินเลย...

###

น้อนตัวน้อยๆ ต่อให้น้อนโหดแค่ไหนน้อนก็ตัวแค่นิดเดียว ( มองดวงตานี้สิ) ดวงตากลมโตสีแดงระเรื่อ น้องใสชื่อขนาดนี้จะคิดร้ายใครได้ยังไง

​

​