หอยทากน้อยกับวันสิ้นโลก

ตอนที่ 3 ถูกกลิ่นหอมหวานหลอกล่อ

ตอนที่ 3

ถูกกลิ่นหอมหวานหลอกล่อ

หอยทากน้อยติดตามมนุษย์น่าสงสัยทั้งสองคนอย่างเงียบเชียบ ทั้งสองเดินเข้าในตึกสูง 3 ชั้นแห่งหนึ่ง หอยทากน้อยซุ่มดูจนกระทั่งผ่านไป 3 ชั่วโมงจึงได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากข้างนอก มนุษย์ทั้งสองเองก็น่าจะได้ยินเหมือนกันถึงได้ขยับตัวไปทางหน้าต่างอย่างเงียบเชียบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจเทียบกับหอยทากน้อยได้

ไม่นานนักก็มีรถคันหนึ่งผ่านมา มนุษย์น่าสงสัยทั้งสองสบตากันราวกับกำลังส่งซิก ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะโจมตีผู้มาใหม่

เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับแรงกระแทกทำให้รถเสียหลักจนชนเข้ากับรถยนต์คันอื่น ชายร่างใหญ่ด้านในรถกระบะเอื้อมมือไปหยิบปืนเพื่อเตรียมตัว

"พี่ เกิดอะไรขึ้น เราถูกโจมตีเหรอ" เด็กหนุ่มร่างเล็กที่นั่งด้านข้างเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ หยิบอาวุธเพื่อเตรียมพร้อม

"ใช่ รีบลงจากรถก่อนเถอะ ตอนนี้รถไปต่อไม่ได้แล้ว" การอยู่บนรถที่ไม่สามารถวิ่งต่อได้ไม่ต่างจากเป็นเป้านิ่งรอให้พวกมันมาจัดการ ทั้งสองหยิบอาวุธและลงจากรถอีกฝั่ง

หอยทากน้อยยังคงส่องจากมุมสูง เห็นมนุษย์ 2 คนหลบอยู่หลังรถ เมื่อมองเข้าไปในรถแม้จะเป็นกระจกสีดำ แต่หอยทากน้อยสามารถมองเห็นของมากมายด้านใน และที่สำคัญมีกลิ่นหอม ๆ จนท้องน้อยร้องโครกคราก

สัญชาตญาณของหอยทากน้อยบอกว่าเขาเจอของอร่อย!

หัวเล็กเอียงอย่างชั่งใจ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับมนุษย์ทั้ง 4 ตรงหน้ายังไงดี ถ้าหากรอจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแพ้แล้วไปต่อสู้เพื่อชิงอาหารแบบนี้จะดูเหมือนคนนิสัยไม่ดีไหม

หรือถ้าช่วยสำเร็จขอแบ่งของอร่อยสักนิดหน่อย มนุษย์ทั้งสองคงจะไม่ว่าอะไร

เมื่อคิดได้ดังนั้นดวงตากลมโตที่มองมนุษย์ทั้ง 4 ก็ส่องประกายอย่างตื่นเต้น ถ้าหากมนุษย์ด้านล่างพลาดขึ้นมาหอยทากน้อยจะเข้าไปช่วยอย่างรวดเร็ว

เสียงปืนปะทะกันดังขึ้น ถ้าหากเป็นเวลาปกติมันคงจะเรียกซอมบี้เข้ามาหา แต่เพราะกองทัพทหารเพิ่งมาเก็บกวาดไป ทำให้เมืองนี้ไม่หลงเหลือซอมบี้แล้ว จะมีบ้างก็แต่ซอมบี้ที่พลัดหลงมาจากต่างเมือง หรือไม่ก็ชนบท

มนุษย์วายร้ายทั้งสองกระหน่ำโจมตีโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีมนุษย์ 1 คนได้หายไปจากหลังรถแล้ว มนุษย์คนนั้นก็กำลังเดินอ้อมขึ้นประตูด้านหลังของตึกนี้

มนุษย์วายร้ายไม่รู้ แต่หอยทากน้อยรู้

ฝีเท้าเงียบราวกับภูตผี มนุษย์หนึ่งคนที่อยู่ติดกับประตูถูกจัดการอย่างรวดเร็ว มนุษย์อีกคนรู้ตัวแต่ก็ไม่อาจตามความเร็วของผู้มาใหม่ได้ สุดท้ายมนุษย์ทั้งคู่ก็ถูกหักคอดังกร๊อบ

หอยทากน้อยอยากตบมือให้กับความเก่งกาจ มนุษย์ร่างใหญ่แข็งแกร่งมากจนหอยทากน้อยอยากลองเป็นคู่มือ

ก่อนหน้านี้หอยทากน้อยลองสู้กับสัตว์วิวัฒนาการหลายตัว แต่ก็ไม่มีตัวไหนต่อสู้กับเขาได้เลย นี่ถือเป็นโอกาสทดสอบความสามารถ

หอยทากน้อยไม่กล้าใช้แรงเยอะเพราะกลัวกระดูกของมนุษย์ตรงหน้าจะหักเหมือนคอของสุนัขวิวัฒนาการ ร่างเล็กเคลื่อนที่เงียบและรวดเร็วพุ่งเข้าถีบขาคู่ที่ท้องของผู้มาใหม่

"อัก!!!" ร่างสูงใหญ่ทรุดลงกับพื้นกระอักเลือดออกมาคำโต หอยทากน้อยเบิกตากว้าง ทั้งที่เมื่อกี้เขาไม่ได้ใช้แรงเลย

ระหว่างที่หอยทากน้อยกำลังสับสน ผู้บาดเจ็บกลับหวาดระแวง เมื่อมองไปรอบข้างกลับไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอื่น แต่เมื่อกี้เขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างกระแทกท้องเขาอย่างแรง

"พี่! เกิดอะไรขึ้น" เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่ส่งสัญญาณมาให้ว่าจัดการศัตรูเรียบร้อยแล้วน้องชายจึงเดินขึ้นมา ไม่คาดคิดว่าจะเจอพี่ชายกุมท้องด้วยท่าทีเจ็บปวด

"รีบออกจากที่นี่" ผู้เป็นน้องชายไม่เข้าใจ แต่ถึงอย่างนั้นก็ประคองอีกคนลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว ตลอดทางผู้เป็นพี่ชายทำสีหน้าเคร่งเครียด มองไปรอบข้างอย่างหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา

เขาคือมนุษย์กลายพันธุ์ที่มีพลัง ร่างกายของเขาแข็งเหมือนเหล็ก ไม่ว่าจะอาวุธชนิดไหนก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้

ตลอดระยะเวลา 2 ปีที่เขาได้พลังนี้มาเขาฝึกฝนจนมันแข็งแกร่ง และเขาคือระดับแนวหน้าที่ทุกฐานทัพต้องการตัว และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกโจมตีจนกระอักเลือดขนาดนี้ ถ้าหากเป็นมนุษย์ธรรมดาบางทีเขาอาจจะหลังหักไปแล้ว

เมื่อกลับมาถึงรถ เขาก็เล่าเรื่องนี้ให้น้องชายฟัง เมื่อได้ยินแบบนั้น ภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบ

"นายไปตรวจสภาพรถเถอะ เราต้องรีบออกจากตรงนี้" ร่างเล็กพยักหน้า ก่อนจะเช็กสภาพรถ ระหว่างนี้ผู้เป็นพี่ชายก็มองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง

สิ่งที่โจมตีเขาน่าจะเป็นสัตว์วิวัฒนาการระดับสูง มันรวดเร็วและแข็งแกร่ง แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงได้ปล่อยให้เขารอดกลับมาได้ ซึ่งผิดวิสัยสัตว์วิวัฒนาการทั่วไปที่พวกมันจะล่าจนกว่าเหยื่อจะตาย บางตัวล่าเพื่อกิน แต่บางตัวล่าเพื่อความสนุกเท่านั้น

ทุกการกระทำของทั้งสองตกอยู่ในสายตาของหอยทากน้อย ดวงตากลมโตฉายแววรู้สึกผิด นอกจากความรู้สึกผิดแล้วยังมีความเสียดายด้วย

ถ้าหากเขาจะขโมยของน่าอร่อยสักหน่อย มนุษย์ทั้งสองคงจะไม่โกรธ กลิ่นหอมหวานมันยั่วยวนเกินไป!

เมื่อหอยทากน้อยตัดสินใจได้แล้วก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว ของถูกเก็บไว้ในรถ ช่องทางเข้ามีเพียงประตูที่เปิดอ้าไว้ แต่ตรงประตูมีมนุษย์ร่างใหญ่ในมือถือปืนเฝ้าอยู่

หอยทากน้อยมั่นใจในความเร็วของตัวเอง เขาวิ่งเต็มฝีเท้ากระโดดเข้าไปในรถ เมื่อหันไปมองมนุษย์ร่างใหญ่ก็เห็นยังคงมีท่าทีปกติ เมื่อเห็นแบบนั้นดวงตากลมโตก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

จมูกเล็กดมกลิ่นความหอมหวานจนกระทั่งเจอกับกระเป๋าใบใหญ่

ต้องรูดซิป ยังไงก็เกิดเสียงแน่นอน! หอยทากน้อยชั่งใจ ทั้งที่กลิ่นหอมหวานอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ ๆ แต่กลับไม่สามารถเอามาได้ มันเจ็บใจจนน้ำตาคลอ

ระหว่างที่หอยทากน้อยกำลังอยู่ในอารมณ์อ่อนไหวมนุษย์ทั้งสองก็เข้ามาในรถพร้อมกับปิดประตู หอยทากน้อยหันซ้ายขวา ก่อนจะรู้สึกได้ว่ารถกำลังเคลื่อนที่

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ดูเหมือนว่าเขาจะเผลอติดรถมนุษย์ไปแล้ว!

"พี่ครับ---"

"เงียบ ขับต่อไป" ระหว่างที่หอยทากน้อยกำลังเศร้าเพราะอดกินขนมหอมหวาน ภายในรถก็มีบรรยากาศตึงเครียด

ผู้เป็นน้องได้แต่นั่งเงียบขณะที่ขับรถไปเรื่อย ๆ เขามีพลังพิเศษเรื่องการดมกลิ่น และเขาก็รู้ว่าภายในรถมีกลิ่นแปลกปลอม แต่เมื่อกวาดสายตาดู ภายในรถมีเพียงเขาและพี่ชาย

ผู้เป็นพี่ชายเอ่ยขัดทันทีเมื่อได้ยินน้องชายพูด เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลกมาสักพักแล้ว เขารู้ว่าน้องที่มีประสาทสัมผัสการดมกลิ่นกลายพันธุ์น่าจะรับรู้ได้ชัดเจนกว่าเขา

เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่ตามมาคืออะไร เป็นมนุษย์ล่องหนหรือเปล่า หรือเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายตัวได้ แต่ที่เขารู้คือมันแข็งแกร่งมาก

หอยทากน้อยไม่ได้สนใจบรรยากาศของมนุษย์ทั้งสอง เขาแอบอยู่หลังกระเป๋าหมอบตัวนอน แม้จะไม่ได้ชิมขอแค่ได้กลิ่นก็มีความสุขแล้ว สุดท้ายหอยทากน้อยก็เผลอหลับไป ถึงร่างกายจะหลับ แต่ประสาทสัมผัสยังคงเฉียบคมทุกอย่าง ถ้ามนุษย์ทั้ง 2 ขยับตัวเพียงนิดเดียว และแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ เขามั่นใจว่าสามารถจัดการได้

###

หอยทากน้อย:กลิ่นหอมหวานไม่ใช่เรื่องล้อเล่น! เราจะไม่ทนกับผลไม้ที่ไม่อร่อย!