หอยทากน้อยกับวันสิ้นโลก

ตอนที่ 2 กองทัพปู

ตอนที่ 2

กองทัพปู

หอยทากน้อยตื่นมาด้วยท่าทีสดใส ร่างเล็กพุ่งเข้าหาผลไม้สีแดงแล้วกัดกินพวกมันอย่างมีความสุข ระหว่างที่กำลังเคี้ยวสตรอว์เบอร์รีจู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าฝันอะไรบางอย่าง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก สุดท้ายหอยทากน้อยก็ตัดสินใจโยนมันทิ้ง และกัดกินผลไม้ต่ออย่างมีความสุข

หอยทากน้อยใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตื่นมาก็วิ่งเล่นกับกินผลไม้สีแดง แต่แล้วความสุขก็กำลังจะหมดลง ดวงตากลมโตเศร้าสร้อยเมื่อไม่เห็นผลไม้แสนอร่อยแล้ว ตลอดหลายวันหอยทากน้อยกินพวกมันจนหมด พวกมันโตไม่ทัน

สุดท้ายหอยทากน้อยถึงได้รู้ว่าถึงเวลาเดินทางหาแหล่งอาหารใหม่แล้ว

ร่างเล็กเดินทางอย่างไม่รีบร้อนผ่านทุ่งหญ้าสูงระดับอก หลังจากเดินมาหลายชั่วโมงก็พบกับสัตว์กลายพันธุ์ ร่างสูงพอ ๆ กับหอยทากน้อย ลำตัวยาวมีปล้อง ตรงหัวมีดวงตาสีแดงขนาดจิ๋ว

มันคือไส้เดือนยักษ์ที่สูง 30 เซนติเมตรและยาว 3 เมตร เพื่อนร่วมทางตัวนี้กำลังกระดึ๊บไปที่ซากสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่ด้านหน้า แม้ว่ามันจะวิวัฒนาการ แต่มันไม่ได้ดุร้ายเหมือนตัวอื่น ๆ คงเพราะสายพันธุ์ของพวกมันกินแค่พวกซาก

หอยทากน้อยดีใจที่เจอเพื่อนที่เป็นมิตรจึงได้พูดขึ้น

“ปะ ปะ ไป!” หอยทากน้อยใช้ความพยายามอย่างมากในการพูด หอยทากน้อยรู้ว่าพูดได้ แต่กลับลืมวิธีพูดไป พอจะพูดถึงได้ตะกุกตะกักราวกับเด็กหัดพูด

หอยทากน้อยสูดหายใจเข้าลึก ๆ รวบรวมความพยายาม “ไปด้วยกันไหม?”

เมื่อรู้ว่าตัวเองพูดได้สำเร็จดวงตากลมโตก็ส่องประกายอย่างมีความสุข แผ่นอกยกขึ้นเล็กน้อยอย่างภูมิใจ หอยทากน้อยมองเพื่อนตัวยาวอย่างมีความหวัง

“อะ!” หอยทากน้อยหน้าหมองเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวยาวไม่สนใจแถมยังหันไปกัดกินซากอย่างมีความสุข หอยทากน้อยได้แต่เศร้า แต่ก็นึกปลอบใจตัวเอง เพื่อนตัวยาวไปแถมยังเคลื่อนที่ช้าเพราะฉะนั้นคงไปด้วยไม่ได้

เมื่อคิดได้แบบนั้นหัวเล็กก็ขยับงึก ๆ จนหนวดทั้งสองสั่น หลังจากตัดสินใจได้แล้ว หอยทากน้อยก็โบกมือลาเพื่อนตัวยาวก่อนจะหันหลังเดินทางต่อ

ร่างเล็กมองรอบ ๆ เพื่อหาของกิน ตอนนี้มันก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วไม่มีอะไรตกถึงท้องของหอยทากน้อยเลย ระหว่างที่กำลังมองไปรอบ ๆ ก็มีร่างใหญ่ยักษ์สีส้มปรากฏตัว

หอยทากน้อยมองอย่างตื่นเต้น พวกมันคือกองทัพปูสีส้มเรียงรายละลานตา เมื่อวัดขนาด ปูตัวใหญ่กว่าหอยทากน้อยนิดเดียว

เพื่อนร่วมทางฝูงใหญ่!

หอยทากน้อยไม่รอช้าวิ่งลงจากเนินเพื่อไปร่วมทัพกับปู เมื่อร่างเล็กวิ่งมาปูบริเวณนั้นก็แหวกออกพวกมันขยับหนีเหมือนกลัว แต่ไม่นานขบวนทัพก็กลับไปเหมือนเดิมโดยมีร่างเล็กรวมอยู่ด้วย

“ปะ ปะ” หอยทากน้อยตื่นเต้นอยากคุยกับปูก้ามใหญ่ที่เดินอยู่ข้าง ๆ แต่หอยทากน้อยตื่นเต้นเกินไปจนลืมวิธีพูดไปเลย สุดท้ายก็พูดไม่รู้เรื่อง

ตลอดทางปูส่งเสียงซู่ซ่าราวกับโห่ร้องอย่างฮึกเหิมจนหอยทากน้อยร้อง ย้าาา ตาม

หอยทากน้อยเดินอยู่ท่ามกลางฝูงปูนับพัน แม้จะไม่ได้คุยกัน แต่หอยทากน้อยมีความสุขมาก แม้ว่าจะคนละสายพันธุ์ แต่ปูใจดีมาก! ปูยอมให้เขาไปด้วย!

หลังจากเดินมาเกือบชั่วโมงก็เกิดความชุลมุน บนฟ้ามีนกฝูงใหญ่บินวนรอบ ๆ เหล่าปูแตกตื่นส่งเสียงร้อง แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว มีปูตัวหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเพื่อน มันสูงกว่าหอยทากน้อย 3 เท่า ก้ามทั้งสองใหญ่มาก เมื่อมีนกเข้ามาใกล้ก้ามใหญ่ทั้งสองก็หนีบนกไว้ก่อนจะฉีกกระชากจนเลือดกระจาย

อ่า! ลูกพี่ปูเก่งสุดยอด!

หอยทากน้อยตื่นเต้น ศึกครั้งนี้ชุลมุนมาก นกเริ่มจู่โจมเมื่อเพื่อนถูกจัดการ ลูกพี่ปูขู่เสียงดังพร้อมชูก้ามขึ้นเป็นสัญญาณเริ่มโจมตี

หอยทากน้อยไม่อยู่เฉยรู้สึกฮึกเหิมตามไปด้วย หนวดทั้งสองส่ายระรัวตามอารมณ์ ร่างเล็กกระโดดขึ้นบนกระดองของปูด้านข้าง แม้ว่าปูจะไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นว่าร่างเล็กต่อสู้กับนกได้จึงได้ยอมเป็นฐานแต่โดยดี

“ย้าาา!” ท่ามกลางการต่อสู้ปูทำหน้าที่เป็นฐานได้อย่างยอดเยี่ยม หอยทากน้อยกระโดดจัดการนกตัวแล้วตัวเล่า ปูบางส่วนที่ไม่เก่งด้านการต่อสู้ทำหน้าที่เก็บกวาดซากนกเพื่อไว้เป็นเสบียง การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด ราชาปูมองเห็นร่างเล็กกระโดดจัดการนก ร่างนั้นแปลกตาแตกต่างจากปูตัวอื่น ๆ ในกองทัพ

หรือว่าจะเป็นปูพิการ?

การต่อสู้จบลง นกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ พวกมันบางส่วนบินหนีไป เหล่าปูร้องซู่อย่างตื่นเต้น หอยทากน้อยลงมาจากกระดองของปูก่อนจะตบก้ามปูราวกับกำลังแท็กทีมเวลาชนะการแข่งขัน

หอยทากน้อยมีผลงานโดดเด่นกำลังเป็นที่นิยม แม้จะคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่รับรู้ได้ถึงความเป็นมิตร หลังจากเดินทางมาไม่นานก็เห็นสระน้ำขนาดใหญ่เหล่าปูเดินลงไปที่โคนด้วยท่าทีมีความสุข หอยทากน้อยยืนนิ่งจนกระทั่งปูพากันเดินไปจนหมด สุดท้ายหอยทากน้อยก็ยืนอยู่คนเดียว

ซู่!

ปูเพื่อนซี้ส่งเสียงราวกับกำลังเรียก หอยทากน้อยส่ายหน้าทำให้ปูชะงัก แสดงท่าทีลังเล ด้านหน้าเป็นปูที่กำลังเดินจากไป ส่วนด้านหลังเป็นหอยทากน้อยยืนโดดเดี่ยว

“ปะ ไป ไม่ ดะ ได้” หอยทากน้อยส่ายหน้า ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยหยดน้ำ มองเพื่อนร่วมทางอย่างใจหาย หอยทากน้อยรู้สึกว่าเขาจะตามกองทัพปูไปไม่ได้ เขามีเรื่องอื่นที่ต้องทำ ต้องตามหาใครสักคน

ซู่

ปูโบกก้ามไปมาราวกับเป็นการลาก่อนจะหันหลังเดินจากไปเพื่อติดตามฝูง หอยทากน้อยโบกมืออย่างอาลัยก่อนจะหันหลังเดินไปอีกทาง แม้ว่าจะเป็นการเดินทางด้วยกันสั้น ๆ แต่หอยทากน้อยมีความสุขมาก

เรื่องนี้ทำให้หอยทากน้อยรู้ว่าสัตว์วิวัฒนาการไม่ได้มีนิสัยไม่เป็นมิตรทุกตัว อย่างน้องไส้เดือนตัวยาวสุดนุ่มนิ่ม หรือกองทัพปูก็ใจดีกับตัวเองมาก

หลังจากแยกกับกองทัพปูหอยทากน้อยก็โชคดีเจอกับผลไม้สีแดงกลมโต มันคือต้นมะเขือเทศ ร่างเล็กกัดกินมันอย่างหิวโหย รสชาติของมันไม่อร่อยเท่าผลไม้โปรด หลังจากเติมเต็มท้องจนอิ่มร่างเล็กก็เผลอหลับอยู่ใต้ต้นมะเขือเทศ

เสียงฝีเท้าพร้อมกับเสียงพูดคุยเบา ๆ ทำให้ร่างเล็กตื่น ดวงตากลมโตมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นมนุษย์สองร่าง ทั้งคู่ถือปืนกระบอกใหญ่ เสื้อลายพรางทำให้รู้ว่าทั้งคู่เป็นทหาร แม้ว่าทั้งคู่จะอยู่ไกลหลายร้อยเมตร แต่หอยทากน้อยเห็น และได้ยินเสียงชัดเจน

“แถวนี้จะมีคนให้ปล้นเหรอ ไม่ใช่ว่าพากันย้ายไปฐาน A แล้วนะ”

หอยทากน้อยเบิกตากว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น หรือว่าทั้งคู่จะเป็นคนไม่ดี หอยทากน้อยแอบติดตามทั้งสองไป ทั้งคู่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกสัตว์วิวัฒนาการตามอยู่

###

อย่าตามคนแปลกหน้าสิลูก ไม่ใช่สิ อย่าตามสัตว์วิวัฒนาการแปลกหน้า! หนูจะไปเข้าร่วมกองทัพเขาโดยที่ไม่รู้จักเขาไม่ด้ายยยย!!??