มาเฟีย(ไม่)กลัวเมีย

แค่คนใช้ในบ้าน

หยางซีกำลังยืนคิดอยู่ที่ห้องโถงกลางตัวบ้าน เขากำลังคิดว่าจะเรียกพวกมันมาคุยสอบสวนตอนนี้หรือค่อยหาจังหวะคุยวันอื่น

"คุณหยางยังไม่นอนอีกหรือคะ" พลอยใสเด็กสาวในวัยสิบเก้าปีพูดขึ้น เธอเป็นคนงานในบ้านที่หยางซีเคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้และเธอก็ได้รับโอกาสเข้ามาทำงานในบ้านหลังนี้

"ฉันบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้แต่งตัวแบบนี้ออกมาเดินในบ้าน" หยางซีหันมองเด็กสาวอย่างไม่พอใจ คนงานในบ้านเขามีแต่ผู้ชาย เขาไม่มีเวลามาดูแลชีวิตใครและเขาก็ไม่ได้อยากให้เด็กสาวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แต่เป็นเพราะความสงสารของภรรยา เทียน่าสงสารที่เด็กสาวไม่มีที่อยู่จึงได้ขอให้เขารับเธอเข้ามาเป็นคนงานในบ้านคอยดูแลรับใช้ภรรยา ความจริงแล้วสถานที่แห่งนี้ไม่ได้เหมาะสำหรับผู้หญิงรวมถึงภรรยาของเขาด้วย เขาไม่เคยมีคนงานผู้หญิงในบ้านเมื่อมีภรรยาเข้ามาก็ถึงได้มีคนงานผู้หญิงในบ้านสองคนคือคนที่ติดตามภรรยามากับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้

"พลอยขอโทษค่ะ พลอยแค่จะเดินออกมาดื่มน้ำก็เท่านั้น หากพลอยทำให้คุณหยางไม่พอใจพลอยก็ขอโทษค่ะ" เด็กสาวทำหน้าเศร้า ขยับชุดนอนสายเดี่ยวให้สูงขึ้นส่วนกางเกงขาสั้นเธอก็พยายามจะดึงลง

"อืม ถ้ากินน้ำเสร็จแล้วก็เข้าไปนอนได้แล้วไป" เขาเองก็ไม่อยากจะดุ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นผลมันก็จะมาตกอยู่ที่เขา เธอดูอ่อนแอเกินกว่าจะปกป้องตัวเองได้เขาถึงไม่อยากให้มีคนงานผู้หญิงในบ้าน ไม่ได้ว่างมาดูแลชีวิตใคร

"พลอยยังไม่ได้เข้าไปกินน้ำเลยค่ะ คุณหยางอยากจะดื่มอะไรไหมคะพลอยจะได้ทำให้" เด็กสาวยืนตัวลีบห่อไหล่รอฟังคำตอบ

"ไม่เป็นไร ฉันเองก็จะเข้าไปนอนแล้วเหมือนกัน" หยางซีหันหลังเตรียมเดินออกไป

"คุณหยางทะเลาะกับคุณเทียอีกแล้วเหรอคะ"

สองขายาวหยุดชะงักในทันที ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้รู้ดี เธอชักจะรู้เรื่องของเขามากเกินไปแล้ว ชายหนุ่มหันมองเธอด้วยหางตา

"อืม แล้วเธอรู้ได้ยังไง"

"ก็คุณหยางไม่ได้ขึ้นไปนอนกับคุณเทียด้านบน อย่าหาว่าพลอยจุ้นจ้านเรื่องของคุณหยางกับคุณเทียเลยนะคะ พลอยก็แค่เป็นห่วง พลอยไม่อยากให้คุณหยางกับคุณเทียทะเลาะกัน พลอยเห็นใจคุณหยางนะคะที่ต้องออกมานอนข้างนอกคนเดียว"

"พูดจบแล้วใช่ไหม จะไปทำอะไร ก็ไปทำไป" ร่างสูงเดินหายออกไปจากตรงที่หญิงสาวยืนอยู่ เขาไม่จำเป็นต้องสนใจใคร คนที่เขาให้ความสำคัญมีเพียงเทียน่าเท่านั้น นอกนั้นก็แค่ลมที่พัดผ่านหู

เด็กสาวยืนนิ่งตัวสั่นสองมือกำเข้าหากันแน่น เมื่อชายหนุ่มเดินผ่านหน้าเธอไปราวกับเธอเป็นเพียงแค่อากาศ คอยดูเถอะสักวันคุณจะต้องมาร้องขอฉัน

เช้าวันรุ่งขึ้น

ลานยิ่งปืนหลังโกดัง

เหตุที่มีคนงานชายในบ้านมากถึงห้าสิบชีวิตก็เพราะว่าภายในคฤหาสน์แห่งนี้มีตึกหกชั้นและโกงดังเก็บสินค้าที่สร้างไว้สำหรับผลิตอาวุธปืนเถื่อนแบบผิดกฎหมาย มีการซื้อขายในแบบลับๆ และแบบโจ่งแจ้ง มีบุคคลระดับสูงภายในประเทศรู้ว่ามาเฟียหนุ่มกำลังทำอะไรและให้การช่วยเหลือเรื่อยมา..

"ไอ้คี มึงไปตามไอ้เต็ม ไอ้ราม มาเจอกูที่ลานยิงปืน" ส่วนไอ้เบิร์ดลูกน้องคนสนิทอีกคน เขาให้มันไปดูแลงานแทนที่ฮ่องกงอีกหลายเดือนกว่ามันจะกลับมา ตัดมันออกไปจากลูกน้องทรยศได้เลย เหลือแค่พวกมันสามตัว

"ครับนายท่าน" ชายหนุ่มวางปืนที่กำลังขัดลงจากนั้นก็รีบเดินไปตามเพื่อนวันนี้นายท่านมาแปลก สายตาคล้ายว่าอยากสังหารคน แล้วให้เรียกไปที่ลานยิงปืน พวกเขาต้องรู้สึกยังไงวะ พวกเขาคือลูกน้องจงรักภักดี นายท่านมีอะไรหรือเปล่า

นายท่านแค่เรียกถามเฉยๆ อย่าเพิ่งคิดไปไกล555

ใครลนลานมีพิรุธคนนั้นแหละ นิ่งๆเข้าไว้55

ตัวจริงไม่ต้องอ่อยก็อร่อยนะจ๊ะ