มาเฟีย(ไม่)กลัวเมีย

คฤหาสน์บ้านภูวดินสถานรื่นเริง แหล่งซ่องสุมมาเฟียไม่กลัวเมีย ถ้ากลัวเมียออกจากแก๊งกูไป "ตั้งแต่มึงแต่งงานมา กูคิดว่ามึงแปลกๆไปนะ หรือมันจะจริงอย่างที่เขาลือกันวะ ว่ามึงมันเป็นมาเฟียกลัวเมีย จากลูกเสือกลายเป็นลูกหมา ฮ่าๆ" "กลัวเมียพ่อง มาเฟียอย่างกูไม่กลัวเมียหรอกเว้ย แค่เมียเดี๋ยวกูตบโชว์" จะตบให้หัวหมุนเลย "มึงก็พาเมียมึงมาดื่มกับพวกกูบ้างสิวะ ขังไว้แต่ในบ้านพวกกูจะได้รู้ว่ามึงไม่ได้กลัวเมียจริงๆ" ข่าวลือมันแรง ถ้าไม่ตบจริงพวกเขาก็ไม่เชื่อ แน่จริงก็พามาที่นี่สิวะ พูดเป็นร้อยๆรอบว่าจะตบโชว์แม่งไม่พามาสักที "เออๆ วันหลังเดี๋ยวกูพามา" วันหลังความหมายคือไม่มีวัน ถ้าเมียรู้ว่าที่นี่มีอะไรบ้าง คนที่จะโดนตบหัวหลุดมันคือเขา คฤหาสน์หรูบ้านอัครเวช บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าล้อมรอบไปด้วยกำแพงสูงแต่มีเจ้าของบ้านอาศัยอยู่เพียงสองคน นอกนั้นเป็นคนงานทั้งหมดเกือบห้าสิบชีวิต ในบ้านหลังนี้มีผู้หญิงอยู่เพียงสามคน นั่นก็คือคุณผู้หญิงของบ้านกับคนงานผู้หญิงอีกสองคน ภายในห้องนอนสุดหรูที่เคยเป็นเซฟโซนของคู่รักข้าวใหม่ปลามันเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนี้มันกลับต่างออกไป มันไม่ใช้เซฟโซนแต่เป็นพื้นที่เคลียร์ใจเพื่อไม่ให้คนงานในบ้านได้ยิน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นดวงตาเฉี่ยวคมหันมองสามีอย่างไม่พอใจ ถ้าเป็นเวลาปกติเธอจะเข้าไปออดอ้อนคลอเคลียสามีแต่เวลานี้ไม่ใช่ อย่าให้เทียน่าต้องโกรธ "เมียจ๋าเฮียขอโทษ อย่าโกรธเฮียเลยนะ คืนนั้นเฮียเมา เฮียเองก็ไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป" ใครมันกล้าเอาเรื่องของเขาไปฟ้องเมียอีกแล้ววะ จับได้เมื่อไหร่เขาจับมันมาตัดแขนตัดขาแล่เนื้อเอาเกลือทา รอบนี้เขาคิดว่าเขาเก็บทรงที่สุดแล้วนะ แต่แม่งหลุดอีกจนได้ เขาคือหยางซีผู้ไม่เคยยอมใคร ฆ่าได้หยามไม่ได้ เป็นมาเฟียหนุ่มโหดไม่เคยเกรงกลัวผู้ใดแต่กับเมียนั้นก็อย่างที่เห็น จากมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่กลายเป็นแมวตัวเล็กตัวน้อยไม่เกรงใจรอยสักอยู่ตรงลำคอและรอบแขนแกร่งเลย เขาเองก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาอยู่ในสภาพแบบนี้ สองปีแล้วแต่ก็ยังไม่ชิน เคยเป็นใหญ่สุดไง "กี่ครั้งแล้วที่เฮียทำแบบนี้ ครั้งนี้ครั้งที่แปด ถ้าครบสิบครั้งเมื่อไหร่เทียจะไม่ทน" ต่อให้รักมากแค่ไหนถ้าเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆ มันก็บั่นทอนจิตใจนะ รู้ว่ารักแต่ช่วยให้เกียรติเวลาเมาด้วย ถึงไม่มีใครบอกเธอก็รู้จักนิสัยสามีดีเหล้าเข้าปากแล้วกร่าง คงคิดว่าตัวเองใหญ่สุดในใต้หล้า "มะไม่มีอีกแล้วจ่ะเมียจ๋า เฮียสัญญาว่ารอบนี้จะเป็นรอบสุดท้ายที่เฮียจะพูดแบบนั้น เฮียจะไม่ดื่มอีกแล้ว เทียหายโกรธเฮียนะครับ" เหลืออีกแค่สองครั้งเมียเขาจะไม่ทน เวรแล้วไง เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้อีตัวไหนมันกล้าเอาเรื่องของเขาไปฟ้องเมีย ไม่ว่าจะเป็นลูกน้องคนสนิทหรือไม่สนิทเขาจะจัดการมันให้หมด พวกคนทรยศ เป็นลูกน้องเขาแท้ๆ แต่เอาเรื่องของเขาไปฟ้องเมีย รอบก่อนๆ มีคลิปหลุดในกลุ่มที่เพื่อนมันถ่ายไว้เขาเข้าใจ แต่รอบหลังๆ ไม่ใช่ มันต้องมีคนฟ้อง ร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปหาเมียสุดที่รักกว่าจะแต่งเข้ามาอยู่ในบ้านได้ไม่ใช่ง่ายๆ คิดว่าเขาจะยอมเสียเมียรักไปง่ายๆ เหรอ หึ ไม่มีทาง ฝ่ามือใหญ่แตะลงที่แขนของภรรยาเบาๆ "ไม่ต้องมาจับ วันนี้เฮียต้องนอนห้องริม" เทียน่าเดินถอยออกมา ครั้งนี้เธอสุดจะทน สัญญามาแล้วกี่พันครั้ง เคยทำได้บ้างไหม ไอ้คำว่าจะไม่ดื่มอีกต่อไปแล้วก็เห็นดื่มตลอดจนเธอขี้เกียจจะพูด "ฮะ! ไม่นะที่รัก เฮียนอนไม่หลับถ้าไม่ได้นอนกอดเมีย หายโกรธเฮียได้ไหม เฮียจะขาดใจตายอยู่แล้ว" ทำหน้าอ้อนวอนอย่างไม่มีใครเคยเห็น "ไม่หาย เฮียคิดว่าสิ่งที่เฮียทำมันเป็นเรื่องเล็กๆ หรือไง ถ้าป๊าเทียกลับมา เทียจะฟ้องป๊าว่าเฮียจะตบเทียต่อหน้าคนอื่นและไม่ใช่ครั้งเดียวที่เฮียพูดเป็นสิบๆ ครั้ง ถ้าศักดิ์ศรีมาเฟียมันค้ำคอเฮียอยู่ก็ไม่ต้องมีหรอกเมีย" ถ้าพูดคำอื่นเธอจะไม่โกรธขนาดนี้ คำว่าจะตบเมียโชว์มันคือคำพูดที่แรงเกินไปสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเองก็ต้องมีสังคม ถึงเขาให้ชีวิตที่สุขสบายกับเธอแต่แล้วยังไง เธอต้องรับได้กับคำพูดพวกนี้หรือไง "โธ่เมียจ๋ามันไม่ใช่แบบนั้น เฮียไม่ได้มีศักดิ์ศรีมาเฟียอะไรทั้งนั้น เฮียแค่เมาก็เลยพูดไม่คิดเฮียเองก็รู้สึกผิดตลอด แต่เวลาเมามันควบคุมไม่ได้" หรือเขาต้องเอากาวตาช้างมาปิดปากเวลาเมาวะ แล้วเขาจะแดกเหล้ายังไง? ทำไงดีวะ เมียก็อยากมี ส่วนเหล้ามันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่ถ้าให้เลือกระหว่างเหล้ากับเมีย เขาเลือกเมีย ต่อให้ต้องลงแดงตายเพราะเหล้าก็ยอม "ออกไปนอนห้องริมค่ะ วันนี้เทียอารมณ์ไม่ดี ขอไม่เห็นหน้าเฮียหนึ่งวัน ถ้าเฮียยังไม่ไปนะมันจะไม่ใช่แค่หนึ่งวัน" เทียน่าพูดเสียงเด็ดขาด ที่ทำให้เธอโกรธมากไม่ใช่เรื่องที่เฮียพูดตอนเมาแต่เป็นเรื่องที่เฮียดื่มหนัก ดื่มเหมือนจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้กิน การที่เฮียใช้ชีวิตแบบนี้มันหมายความว่าเฮียไม่ได้แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างไม่ได้สนใจว่าใครเขาจะเป็นห่วง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเธอจะฝากชีวิตไว้กับเฮียได้ยังไงแค่เป็นมาเฟียชีวิตก็เสี่ยงมากพอแล้วยังจะเป็นขี้เมาใช้ชีวิตไม่สนใจเมีย เธอน้อยใจนะ "กะก็ได้ครับ รอบนี้แค่หนึ่งวันนะ" ดีที่เมียรักยังใจดี บางรอบที่ทะเลาะกันเมียทำโทษเขาห้าวันแทบขาดใจตาย "ค่ะ" เทียน่าเดินกลับไปที่เตียง เลิกชุดนอนเนื้อผ้าซาตินขึ้นสูงจนเห็นปลีกน่องขาวด้านใน เธอไม่ได้อ่อยแค่จะคลานขึ้นเตียงไปนอน แต่ทำเอาสามีแข็งค้างหมายถึงตาแข็งค้างมองตามภรรยาไม่หยุด "ไปสิคะ" ยังมายืนมองเธออยู่อีก สายตานั้นเธอรู้ว่าเฮียกำลังคิดอะไร ขยับนิดขยับหน่อยไม่ได้เลยหื่นตลอด คนหื่นคืนนี้ต้องนอนคนเดียว เทียน่ายักไหล่ให้สามีจากนั้นก็เอื้อมตัวไปปิดไฟ "ฝากล็อกประตูด้วยนะคะ" ได้เวลานอนแล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาไม่สวย เทียน่าเด็กอนามัยวัยยี่สิบสี่ปี หยางซียังไม่ขยับไปไหน ใจเขาตอนนี้อยากจะกระโดดขึ้นเตียงไปปล้ำเมียเสียเหลือเกิน หึยย ได้แต่ยืนกัดฟัน อยากฟัดเมียให้เพลียจนลุกไม่ขึ้น จะจัดให้ล้มเลย แต่ติดตรงที่เขาทำแบบนั้นไม่ได้ ลืมบอกไปว่าเมียเขาเป็นนักแม่นปืน หลังๆ มาซ้อมยิงปืนตลอด กลัวว่าสักวันจะได้ตายเพราะเมีย เมื่อทำอะไรไม่ได้เขาก็ต้องเดินหัวเสียออกมา เครียดจะไปกินเหล้าก็ไปไม่ได้ คิดว่าจะไปเรียกไอ้ลูกน้องทรยศออกมาสอบสวนใครมันกล้าเอาเรื่องของเขาไปฟ้องเมีย คืนนี้เขาจะสังหารพวกมัน เขามีลูกน้องคนสนิทที่มันจะตามเขาไปทุกที่อยู่สี่คน แล้วมันจะเป็นใครกันล่ะที่มันกล้าหักหลังเขา ไอ้คี ไอ้เบิร์ด ไอ้เต็ม ไอ้ราม มันสี่ตัวจะเป็นใครกันวะ คิดให้ตายก็คิดไม่ออก ทุกคนมันเป็นลูกน้องจงรักภักดี เขากับพวกมันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาด้วยกัน ไม่มีวันที่พวกมันจะกล้าหักหลังเขา หรือว่าพวกมันจะกล้า? 555ทุกคนคิดว่าใคร คือลูกน้องทรยศ แต่ละคนดีๆทั้งนั้น จงรักภักดีรักเจ้านายมากกก คืนนี้อดจ้าา เมียจ๋าโกรธมาก555