Chapter 1
1585 Words
“Ahhh...” mahinang ungol ni Ycel na kaagad na nawala nang siilin siya ng labi ni Froylan na tila sabik sa kanya, animo nagliliyab iyon sa labis na init. “Ow, s**t!” halinghing pa nito.
Patuloy na idiniin niya pa ang kanyang sarili kay Froylan na patuloy pang nagningas ang apoy. Hindi na nila dito maapula ang liyab na patuloy na lumalakas at ilang sandali pa ay tuluyan na silang tinupok. Madalas nila iyong gawin lalo na kung gabi, ngunit dahil sa dagsa ng trabaho ay madalas siyang umuuwi ng gabing-gabi na kung kaya naman bumabawi sila sa madaling araw. At upang mapanatili nilang healthy ang relasyon nila bilang mag-asawa, tila ba ang paulit-ulit na pag-angkin nila sa katawan ng bawat isa ay alone time na nilang dalawa. Bagay na kailangang gawin anuman ang mangyari.
At wala ni isa sa kanilang dalawa doon ang nagre-reklamo. Ang tanging mahalaga ay magampanan nila ang kanyang obligasyon sa bawat isa. Maging abala man si Froylan sa trabaho, at kahit na pagod sa pag-aalaga ng kanilang mga anak si Ycel ay kailangan nilang paligayahin ang kanilang mga sarili. Masaya na doon ang buhay nilang dalawa bilang mag-asawa, at wala na silang ibang mahihiling pa. May stable na rin trabaho na si Froylan sa kumpanya na minana niya pa sa kanyang mga magulang, may dalawang mga anak na makulit at magandang asawa. Para sa kanya ay perpekto na ang buhay na mayroon siya. Buhay na pareho nila noong hinahangad ni Ycel. Ibinigay na ngayon ito.
“F-Froylan...”
“Yes, Hon?”
“Bakit ang sarap mo?”
Napabunghalit na doon ng tawa si Froylan sa hindi niya inaasahang katanungan ni Ycel.
“Talaga? Gaano ba ako kasarap?”
“Hindi ko maipaliwanag.”
“May ganun ba naman, Ycel? Masarap daw ito pero hindi naman kayang ipaliwanag?”
Pabiro siyang hinampas ni Ycel sa balikat. Kung minsan pa ay hindi ito maintindihan.
“Para kang sira diyan, alam mo naman iyon!” singhal niya ditong bahagyang umirap pa.
Pagak lang na natawa sa kanya si Froylan na hindi na napigilan lang mapakagat ng labi. Titig na titig ang mga mata niya sa mukha ni Ycel na sarap na sarap pa sa ginagawa nila.
“Ang sexy mo rin, Hon, wala kang kupas.” bawi ni Froylan sa kanya na hinahagilap na ang malikot niyang mga mata na lumilibot sa kabuohan ng silid, “Sa hubog mo ngang iyan ay para ka ngang walang dalawang anak.”
“Hay naku, ang bolero!”
“Tunay ang sinasabi ko, Ycel, ano ka ba?”
“Huwag mo na akong bolahin, Froylan! At iyang sinasabi mo ay matagal ko ng alam.”
“Iyan ang asawa ko, over ang confidence!”
Humagikhik lang doon si Ycel na parang kinikiliti na naman sa labis na kilig. Kahit na ilang taon na silang kasal ay nagagawa pa rin nitong pakiligin siya. Ilang sandali pa silang nanatili ni Froylan sa ganitong pwesto ngunit maya-maya pa ay tuluyan nang lumapat ang likod ni Froylan sa malamig na sahig habang nasa ibabaw pa rin si Ycel.
Nananatiling nakatulos ang pagkalalake nito sa kanyang p********e na patuloy pa rin sa kanyang paglaki. Dama iyon ni Ycel sa loob niya na tila galit na galit ito ngayon. Bumaba na ang labi ni Ycel sa dibdib ni Froylan habang masuyong inaayos nito ang hibla ng buhok niyang nakasambulat sa mukha niya.
“Still like it? Hindi ka ba nagsasawa?”
Napaangat na ang mata ni Ycel doon.
“Saan? Sa'yo? No way na mauumay ako!”
“Totoo? Kahit tumanda na tayo?”
“Oo naman, sumumpa ako sa'yo hindi ba? At tutuparin ko iyon, Froylan, hanggang dulo.”
Kapwa tumatagaktak na ang nanlalagkit nilang pawis. Ang silid na iyon ay ang ginagawang playroom ng kanilang anak na tatlo at isang taong gulang na ngayon. Pareho silang lalake kaya ang mga laruan doon ay pawang mga bola, cars, robot at mga baril-barilan na nakakalat pa ang ilan. Ganunpaman ay hindi ito alintana ng mag-asawang darang sa makamundong pagnanasa sa katawan ng bawat isa.
Patuloy na bumaba ang labi ni Ycel sa tiyan ni Froylan na kinagat-kagat niya pa, naging dahilan iyon upang mapaungol si Froylan sa sensasyong hatid ni Ycel sa katawan niya, lalo na nang pwersahan nitong tinanggal ang sarili sa pagkakatulos. Dalawang kamay ng hinawakan iyon ni Ycel habang ang mga mata ay nakatuon sa magiging reaction ni Froylan na mariing nakapikit ang mga mata. Ilang sandali pa ay walang pag-aalinlangan niyang inilagay ito sa kanyang bibig, taas at baba niya iyong hinimas. Bagay na ikinadilat ni Froylan. Hindi na siya makapaniwala!
“s**t! Ycel, t-tama na.”
Kunot ang noong nilingon na siya ni Ycel.
“Bakit? Hindi mo ba nagustuhan?”
Kumibot-kibot na ang bibig dito ni Froylan.
“Hindi ba ako magaling, Froylan?”
Bago pa siya muling magsalita ay tumugon na ito sa tunay na dahilan ng pakiusap niya.
“Hindi sa ganun, malapit na akong labasan...” may kalakip na hiyang sambit ni Froylan, maaaninag iyon mula sa munting liwanag na nanggagaling sa nakabukas na pintuan.
“Ow? S-Sorry, Hon!”
Wala ni katiting na hiya na hinawakan na niya ang pagkalalake ni Froylan at ipinasok iyon sa kanyang lagusan. Lagusan niyang sa mga sandaling iyon ay basang-basa at patuloy na naglalabas ng kanyang katas. Sabay silang napadaing na dalawa nang pareho na silang gumalaw, pilit pinag-iisa ang kanilang katawan sa pamamagitan nito.
Ilang sandali pa ay nagmamadaling bumangon si Froylan habang mahigpit na yakap ang katawan ni Ycel na halos kumurba na ng ilang beses. Walang kahirap-hirap na binuhat niya si Ycel habang muli pang ipinasok ang kanyang pagkalalake sa p********e nitong labis na nag-iinit. Muli pang naglapat ang labi habang ang marahan niyang hakbang kanina ngayon ay nagmamadali na. Ilang sandali pa ay inihiga na niya ang asawa sa maliit na sofa, pinagkasya ang katawan nila hanggang sa tuluyang maabot ang kabilang ibayo at dako pa roon ng sukdulang sabay na inaasam. Sabay na bumagsak ang kanilang katawan sa malamig na sahig. Kapwa naliligo sa pawis habang habol ang kanilang hininga.
“Ycel...”
Kaagad siyang nilingon ni Ycel na may nagtatanong na ngayong mga mata.
“Bakit?”
“Gusto mo ba akong sabayang maligo?” pilyong tanong muli ni Froylan habang nakahiga, umangat pa ang gilid ng labi nito sa kanya habang hinihintay ang reaction niya. Kapwa bagsak ang katawan nila sa sahig at hinahabol din ang sariling mga hininga. “Hiluran mo ako. Matagal na rin noong huling samahan mo akong maligo.”
“Ngayon na ba?”
“Hindi, maya-maya.”
Naisin man ni Ycel na pagbigyan ang hiling ng asawa ay hindi niya iyon pwedeng gawin nang dahil sa mga gagawin niya sa kusina.
“Magluluto pa ako ng almusal mo Hon, at ihahanda ko ang mga gamit mo sa trabaho.” sagot niyang yumakap na sa katawan nito, “Bukas na lamang natin gawin, Froylan.”
Kahit na may mga kasama sa bahay ang dalawa na gumagawa ng mga gawaing bahay ay madalas na hands on pa rin si Ycel sa kanyang mga anak at asawa. Nagagawa pa nitong ipagluto si Froylan ng kanyang almusal habang naliligo at inihahanda ang mga damit na isusuot sa trabaho. Sinisiguro niyang ginagampanan pa rin naman niya ang kanyang tungkulin dito bilang asawa niya.
“Sige na nga at baka ma-late na rin ako sa trabaho dahil paniguradong iisang round pa tayo.” prangka nitong saad na malakas nang ikinahalakhak ni Ycel, tawang-tawa na rin sa pinupunto nitong mangyayari sa kanila nito. “Alam mo namang hindi kita matatanggihan.” anito pang niyakap na rin ang asawa at tinaniman ng mga halik sa kanyang noo.
“Aba, at pinapalabas mo pa talagang ako ang nag-aya? Tigilan mo nga ako Froylan! Sige, mamayang gabi ay wala tayong magiging ganap o kahit mamayang madaling araw.”
“Ano?! Hindi naman iyon pwede, Hon!”
“Anong hindi pwede? Bumangon ka na diyan kung ayaw mong ma-late sa trabaho mo!”
Bago pa makapagsalita doon si Froylan ay pamartsa na siyang iniwan ng asawa na lihim na nakangisi dahil feeling niya ay nagtagumpay siyang asarin na ito doon.
“Ycel, hindi iyon pwede!” pagdadabog ni Froylan na bumangon na upang maligo na. “Hindi mo ako pwedeng tikisin mamaya!”
Habang naliligo si Froylan ay inihahanda naman ni Ycel ang magiging almusal nito. Matapos nitong magbihis ay sabay silang kakain. At bago pa sumikat ang haring araw ay nagawa na siyang ihatid nito sa labas ng bahay. Nakagawian nito na bago tuluyang pumasok ng sasakyan ay mahigpit siya nitong yayakapin at hahalikan sa labi.
“I love you, I will call you over lunch, Hon. Ingat kayo ng mga bata dito sa bahay.”
Pagmamasdan ni Ycel na umalis ng garahe ang sasakyan nito, at saka pa lang siya papasok sa loob kapag wala na iyon sa kanyang paningin. Monday to Friday niyang ginagawa iyon. At sa ganoong mga tagpo nagsisimula ang panibagong araw sa buhay ni Ycel. Babalik na siya noon sa loob upang maabutan lang ang dalawa nilang kasama sa bahay na gising na at kasalukuyang naghahanda na rin ng kanilang almusal.
“Good morning, Madam.” sabay na pagbati nila sa kanya na tanging ngingitian at tatanguan lamang niya ang mga ito.
“Good morning!”
Uminom siya ng tubig at muling bumalik ng silid upang matulog ulit katabi ng kanyang dalawang anak na ilang oras pa ay gigising na rin at mambubulabog sa pagtulog niya.
- Writer
