รักร้ายผู้ชายสีดำ

น้องชาย

Jennie Talk

...เฮือก!

ฉันสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เหงื่อท่วมตัวทั้งที่ภายในห้องเย็นเฉียบ เสียงหัวใจเต้นแรงดังชัด ฉันหอบหายใจก่อนจะยกมือขึ้นแต่อกข้างซ้ายพยายามปลอบตัวเองให้ใจเย็นลง

ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากและคงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าฉันจะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม เรื่องราวในวันนั้นยังตามหลอกหลอนฉันไม่หยุด ฉันไม่ได้อยากจะจดจำแต่มันก็ยากที่จะลืม

...ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า

เพราะหันมองนาฬิกาบนหัวเตียงก็พบว่าเป็นเวลาตีสามครึ่ง อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาที่ทุกคนในบ้านจะตื่น และเหลืออีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปมหาลัย แต่จะให้ข่มตานอนตอนนี้ฉันก็ทำไม่ได้

...ฉันกลัวว่าจะฝันร้ายอีก

จะขอไปนอนกับแม่ก็ไม่ได้เพราะแม่ไม่ได้นอนคนเดียวแต่มีพ่อนอนอยู่ข้างๆด้วย ฉันไม่อยากไปแทรกกลางระหว่างพวกท่าน

ฉันลุกขึ้นจากเตียงลงมาข้างล่างเพื่อหาน้ำดื่มดับอารมณ์ แต่ฉันก็เพิ่งรู้ว่าน้ำดื่มเย็นๆไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นดับลงไปได้ อารมณ์ฉันยังขุ่นมัวเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้น

ฉันเปิดประตูออกมานอกบ้านก่อนจะนั่งลงบนขอบอ่างเลี้ยงปลา ฉันสูดลมหายใจลึกพร้อมกว่าสายตามองไปรอบๆก่อนที่สายตาจะสะดุดเข้ากับบิ๊กไบค์คันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบ้าน

...แต่ที่น่าสะดุดตากว่านั้นคือร่างสูงที่นั่งอยู่บนเบาะ

ตัวฉันชาวาบ ใจที่เพิ่งสงบลงกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ใบหน้าแบบนั้นและทรงผมแบบนั้น ฉันไม่เคยลืมได้ลง...เพื่อนไอ้สารเลวฮอร์ส

...คนที่ข่มขืนฉัน

มาทำอะไรที่นี่!

ฉันนั่งตัวเกร็งหรี่ตามองคนที่พ่นควันบุหรี่อยู่ตรงนั้น เขาสวมเสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์ขายาวและรองเท้าผ้าใบ ฉันยอมรับว่าเขาเป็นคนที่หล่อและเท่คนนึง แต่ความสารเลวของเขามันกลบสิ่งเหล่านั้นจนหมด

ฉันไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ทั้งๆที่ตรงนี้มันมืดมากพอที่เขาจะมองมาไม่เห็น แต่ฉันก็กังวลจนไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนไปไหน แบล็คขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะโยนก้นบุหรี่ทิ้งและเงยหน้ามองขึ้นไปด้านบน

...ซึ่งตรงนั้นเป็นหน้าต่างห้องของฉัน

เขามองทำไม?

ฉันตั้งคำถามกับตัวเองในใจ ความรู้สึกกังวลเล็กๆผุดขึ้นมา ฉันรู้ว่าฮอร์สเป็นคนยังไง สำหรับสิ่งที่มันทำกับฉันยังไม่มากพอตามที่มันต้องการ ฉันยอมรับว่ากลัว กลัวว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองและมีครั้งอื่นๆตามมา

...คนอย่างมันอยากได้อะไรก็ต้องได้

ที่นิสัยเสียแบบนี้ก็เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าย่า

เกือบชั่วโมงที่ฉันนั่งเกร็งจนตะคริวกินขา ในที่สุดแบล็คก็สตาร์ทรถและขับออกไป ฉันถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกแต่ก็ยังไม่ได้ลุกไปไหนเพราะต้องรอให้ตะคริวที่ขาหายก่อน

07:00 น.

"เจนนี่ทำไมมานอนตรงนี่ล่ะลูก?"

ฉันลืมตาขึ้นก่อนจะขยับตัวบิดขี้เกียจ พ่อดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะใช้มือสางผมที่ยุ่งเหยิงให้เรียบตรง

"ยังไม่ตอบพ่อเลยนะว่าทำไมถึงมานอนตรงนี้?"

ฉันมองไปรอบๆอย่างงุนงง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนหลังจากกลับเข้ามาในบ้านฉันก็อุ่นนมมานั่งกินที่โซฟาและเผลอหลับไป

"พอดีเมื่อคืนลงมากินนมแล้วเผลอหลับไปค่ะ"

"เป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะเราน่ะ"

จริงๆแล้วตอนเด็กฉันชอบแอบลงมากินขนมตอนดึกๆและโดนพ่อดุบ่อยๆตอนเช้าเพราะเผลอหลับที่โซฟาตรงนี้เป็นประจำ

"รีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ"

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวฉันก็ลงมากินข้าวกับพ่อแค่สองคนเพราะแม่ออกไปทำธุระตั้งแต่เช้า หลังกินข้าวเสร็จพ่อก็ขับรถมาส่งที่หน้ามหาลัยก่อนจะเลยเข้าไปบริษัทเหมือนอย่างเคยทุกวัน

พ่อไม่กลับไปบ้านหลังนั้นมานานหลายปีแล้ว แม้ว่าฝั่งนั้นขู่จะฟ้องพ่อและแม่ แต่พ่อก็ใจแข็งไม่ยอมกลับไป ส่วนแม่เองก็ไม่ได้สนใจกลัว ตอนแรกๆที่พ่อมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ฉันเองก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจนิดหน่อย ฉันไม่ควรคิดว่าแม่เป็นเมียน้อย แต่สถานการณ์หลายๆอย่างมันก็ทำให้อดคิดไม่ได้ ถึงแม้แม่จะมาก่อนแต่ทางกฎหมายฝั่งนั้นคือฝ่ายที่ได้เปรียบ

...มีทะเบียนสมรสแถมเป็นเมียออกหน้าออกตา

ฉันยอมรับว่าหลายครั้งก็น้อยใจที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่พอรู้ความจริงเรื่องพ่อกับแม่ มันก็ทำให้ความน้อยใจที่มีลดน้อยลง ฉันเคยขุ่นเคืองพ่อเมื่อนานมาแล้ว แต่เมื่อเห็นความพยายามของที่จะกลับมาหาแม่อย่างถูกต้องของท่าน ฉันก็โกรธไม่ลง

...พ่อรักแม่มากจนฉันเองก็รู้สึกดีไปด้วย

หลายครั้งที่ผู้หญิงคนนั้นพยายามมาตามพ่อ ทั้งสร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจ แกล้งป่วย บางครั้งก็ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย แต่สุดท้ายพ่อก็ไม่สนใจเธอ หลายคนอาจจะมองว่าพ่อฉันใจร้ายแต่คนที่ใจร้ายที่สุดคือผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ทั้งๆที่ตอนนั้นรู้ว่าแม่ฉันท้องอยู่ก็ยังจะดันทุรังแย่งพ่อไป

ตอนแรกฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฮอร์สถึงได้เกิดมา ตอนที่แม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นท้องกับพ่อ แม่เล่าให้ฟังว่าแม่โกรธพ่อมากจนถึงขั้นพาฉันที่อยู่ในท้องหนีไปอยู่อังกฤษเกือบสามเดือน แม่คิดว่าพ่อปันใจให้ฝั่งนั้น แต่เปล่าเลย ผู้หญิงคนนั้นมอมเหล้าพ่อต่างหาก

...ทำตัวน่าสมเพชจริงๆ

และยิ่งเธอทำแบบนั้น มันก็ยิ่งทำให้พ่อรังเกียจเธอมากขึ้น แต่ถึงแม้จะเกลียดแม่ของลูกแต่พ่อก็ไม่ได้เกลียดฮอร์สตามไปด้วย พ่อยังรักและดูแลมันเป็นอย่างดีพอๆกับที่ดูแลฉัน พ่อพยายามอบรมสั่งสอนให้มันเติบโตมาเป็นคนดีเป็นสุภาพบุรุษ

...แต่ทุกวันนี้มันกลับทำตัวไม่ต่างจากพวกอาชญากร

ถ้าพ่อรู้คงภูมิใจแย่ เหอะ!

========

หลังแต่งเรื่องนี้กับเรื่องมาเฟียเลี้ยงต้อยจบ ไรท์ว่าจะเขียนเรื่องไอ้สารเลวฮอร์ส(เรียกตามนางเอก5555) ซึ่งเนื้อเรื่องก็น่าจะอัพเลเวลความดาร์กจากเรื่องนี้ขึ้นไปอีกเพราะความเลวของฮอร์สนี่มันมากมายมหาสมุทรเหลือเกิน5555 สำหรับใครอยากรู้ว่าฮอร์สเลวแค่ไหนก็ต้องติดตามอ่านไปเรื่อยๆ ไว้ปิดเรื่องมาเฟียเลี้ยงต้อยแล้วไรท์จะมาอัพเรื่องนี้แบบรัวๆ ???