“ถูกต้องครับ ต่อไปนี้พวกผมก็ดูฉากมันส์ๆ ได้เหมือนเดิม” รามโผล่หน้ามาให้พ่อเลี้ยงเห็นนิดหนึ่งขณะที่เอ่ยตอบ
ธิปรกหันไปมองทีวีแล้วหันมามองสามทหารเสือที่โผล่หน้ามายิ้มเผล่ใส่ก็ตีหน้ายักษ์ให้แล้วเดินกระแทกเท้าออกไปจากโรงครัว
“พ่อเลี้ยงไม่กินข้าวก่อนหรือครับ” รามมองตามพ่อเลี้ยงแล้วตะโกนถามกลั้วหัวเราะ
“ไม่กินโว๊ย!...เชิญพวกมึงดูทีวีให้สบายใจเฉิบไปเลย” ธิปรกตะโกนตอบโดยไม่ได้หันหลังมามอง
“พ่อเลี้ยงพวกผมทำไปเพราะความหวังดีนะครับ” ชาญตะโกนบอกบ้าง ต่างก็พากันหัวเราะร่วนด้วยความขบขำ
“รวมหัวกันแกล้งกูดีนัก วันเสาร์นี้กูงดจัดงานเลี้ยง!”
ธิปรกกัดฟันกรอดๆ หยุดยืนอยู่หน้าเรือนแล้วตะโกนตอบกลับทำเอาสามทหารเสือชะงักกึกหยุดหัวเราะทันที
“ฮ้า!...พ่อเลี้ยง! แบบนี้มันไม่แฟร์นี่ครับ” สามทหารเสือต่างก็วิ่งมาที่เรือนกล้วยไม้แล้วร้องประท้วงโอดครวญ
ธิปรกไม่สนใจฟังคำประท้วงของลูกน้องพอขึ้นเรือนได้ก็ปิดประตูกระ
