When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Behram’dan, Onu ilk kez böyle görüyordum. Karşımda masum bir kedi yavrusu değil pençelerini çıkarmaya hazır bir kaplan gibi bekliyordu. Bana olan mihneti buraya kadardı demek. Üzerine yük olan evliliğimizden kurtulmak için bu günleri beklemiş gibi davranıyordu. O anda kendimi hissettiğim kullanılmışlık hissi ruhumu karanlığıyla katran rengine boyayıverdi. Karşımda masum Xezalemin değil hayatımı s.ip atan Yasemin vardı sanki. “Senin dünyan karanlık Behram, görüyorsun ben sıradan bir insanım. Yolumu kaybederim senin yanında” deyişi kulaklarımda çınlarken karşımdaki kızın üzerine doğru bir adım attım. “Babam senin bir katil olduğunu söylüyor, bunu inkar edebilir misin, ellerinde insan kanı olmadığını söyleyebilir misin?” Kendisi kapısının önünde oynayan zavallı bir çocuğu öldürmüş,