วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยตัวเล็ก

บทที่ 9 สายรุก

"ไอ้ไนท์กี้มึงหายหัวไปไหนมาวะ หายแพคคู่กับไอ้ดีเดย์เลยนะมึงเอาจริงดิคนนี้" ผมเดินเข้าห้องพักส่วนตัวของพวกผมที่ถูกสร้างไว้เป็นพิเศษ ถ้าไม่รวยจริงพวกผมจะมีห้องส่วนตัวไม่ได้และมันต้องเส้นใหญ่พอตัวเพราะพวกผมบริจาคเงินให้มหาลัยปีหนึ่งไม่ใช่น้อยๆ พอผมเข้าห้องมาก็เห็นไอ้ธีร์ธามกับไอ้ติวเตอร์มันนั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟามุมใครมุมมัน ผมจึงเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับไอ้ธีร์ธามที่มันยังรอฟังคำตอบผม

"เออ ยิ่งได้ยากกูยิ่งถูกใจ ยิ่งหนีกูยิ่งรุกมันสนุกกว่าการเล่นเกมส์ที่มึงสองคนกำลังเล่นเสียอีก" ไอ้ธีร์ธามพอมันได้ฟังคำตอบจากปากผมแล้วมันก็หันไปนั่งเล่นเกมส์ของมันต่อ

"ปากดีไปเถอะมึงระวังได้แดกอาหารหมา จากเสือ

กลายร่างเป็นแมวเดินตามก้นเขาต้อยๆ คิดจะเป็นผู้ชายสายรุกมันต้องแน่จริงไม่เก่งแต่ปากนะมึง" ไอ้ติวเตอร์มันพูดตอกหน้าผม คนอย่างผมแน่จริงอยู่แล้วไม่มีทางเป็นอย่างที่มันพูดแน่นอน เสือมันยังคงวาดลวดลายอยู่เสมอ

"ไม่มีทางเสือมันยังคงลวดลายอยู่วันยังค่ำ" ผมตอบไอ้ติวเตอร์กลับไปด้วยความมั่นใจ ผมยังคงสนุกกับการไล่ต้อนยัยเตี้ย ถึงแม้อันดาจะถูกใจผมมากแค่ไหนก็ตาม แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะหยุดคนอย่างผมลงได้ อันดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมอยากเอาชนะ

"แล้วไอ้ดีเดย์มันไม่มาพร้อมกันกับมึงหรือไง" ไอ้ธีร์ธามมันถามขึ้นมาเพราะมันเห็นผมเดินมาคนเดียว ส่วนไอ้ดีเดย์ไม่รู้มันหายหัวไปไหนอีกทั้งที่มันเดินตามมาจากคณะบริหารติดๆไม่รู้มันแวะเก็บตกรายทางที่ไหน

"ไม่รู้แม่งตอนกูไปก็ไปคนเดียวมันเสือกตามไปเจออีก ตอนกลับมาพร้อมมันไม่รู้ว่ามันแอบแวบกลางทางที่ไหน หรืออาจมีเหยื่อมาตกล่อแล้วมันแอบไปฟาดก็ไม่รู้" ไอ้ดีเดย์เหมือนจะถูกใจน้องปีหนึ่งคนนั้นเหมือนกัน หรือมันแค่อยากเอาชนะความดื้อรั้นของเมษาผมก็ไม่รู้ ยิ่งเมษาแสดงตัวว่าเกลียดมันยิ่งชอบวิ่งเข้าหา แต่ระหว่างทางที่มันยังไม่ได้กินเหยื่อที่หมายตา มันอาจจะหาเก็บตกระหว่างทางที่รอชิ้นใหญ่ปลามันอยู่ก็ได้

"พวกมึงสองคนหยุดเสือกเรื่องของพวกกูสองคนได้แล้ว ได้ข่าวว่าพวกมึงตามไปเฝ้าน้องสาวถึงคณะทุกวัน ตามไปเฝ้าน้องหรือเพื่อนน้องสาวกันแน่ มัวแต่เฝ้าเพื่อนน้องระวังจะได้น้องเขยเป็นคนใกล้ตัว" ผมหันไปสนใจเรื่องของไอ้ธีร์ธามมันคงคิดว่าผมไม่รู้เรื่องของมัน ทำเป็นไปกันท่าน้องสาวตัวเองจากหนุ่มๆที่ไหนได้ไปเฝ้าเพื่อนน้องสาวตัวเอง ผมมองดูปฏิกิริยาของมัน พร้อมทั้งชำเรืองมองไอ้ติวเตอร์ที่ริอาจจะจ้องกินน้องสาวเพื่อนที่ไอ้ธีร์ธามหวงเหมือนหมา กลัวมันจะโดนตีนเพื่อนเข้าสักวันถ้าทำน้องมันเสียใจ ไอ้ธีร์ธามมันยักไหล่ไม่สนใจที่ผมพูดมันคงจริง

"เฝ้าทั้งน้องทั้งเพื่อนน้องเพราะกูเป็นที่ชายที่แสนดี ส่วนใครจะเข้าใกล้น้องกูรับรองมันได้เจอตีนกูก่อนได้เข้าใกล้ "สายตาตอนที่ไอ้ธีร์ธามพูดจะมองอยู่ที่ไอ้ติวเตอร์เหมื นคนกำลังจับผิด ไอ้ติวเตอร์มันทำเป็นเงียบไม่ใส่ใจเรื่องที่ไอ้ธีร์ธามมันพูด ท่าทางที่ไอ้ติวเตอร์แสดงออกมันไม่รอดสายตาผมที่เห็นมันยิ้มมุมปาก มันคงมั่นใจพอสมควรแหละมันถึงไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ของไอ้ธีร์ธาม มวยถูกคู่

แกร็ก ~~

เสียงลูกบิดประตูดังพวกผมสามคนหันไปมองพร้อมกัน คนที่เปิดประตูเข้ามาคือคนที่พวกผมกำลังถามหาว่ามันพอดี วันนี้ช่วงบ่ายพวกผมไม่มีเรียนเลยพากันขลุกอยู่ในห้องพักส่วนตัวกันยาวๆ เพื่อรอเวลา

"มาแล้วเหรอวะไอ้ดีเดย์ท่าทางมึงดูหอบๆนะตึกบริหารมันไกลขนาดที่ทำให้มึงหอบได้เลยวะ" ไอ้ธีร์ธามมันเป็นคนเปิดก่อนเพื่อน

"แวะกินของหวานระหว่างทางมีมาเสิร์ฟถึงที่มันต้องกินไหมวะ" มันพูดแบบขอไปทีไม่สะทกสะท้านว่าเพื่อนจะรู้เรื่องอะไร เรื่องทำนองนี้มันเกิดขึ้นเป็นประจำ จนมันดูเป็นเรื่องปกติสำหรับกลุ่มของพวกผมไปแล้วที่ทำตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ เพราะพวกผมยังไม่มีเจ้าของตัวจริงกันสักคน ไม่รู้ว่าจะอยากมีกันหรือเปล่าหรือจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ

"ดูดีๆแล้วกันอย่าให้มีปัญหา ระวังเจอของที่พยายามทำตัวอยากเป็นมากกว่าอาหารว่างล่ะ" ผมเตือนเพื่อนทุกคน ผู้หญิงบางคนไม่ยอมจบตามที่ตกลง

ดิวกันไว้ตั้งแต่ตอนแรกอยากมีซีนและตัวตนมากกว่านั้นทั้งที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ผ่านอะไรมาเราดูกันออก

"แค่ของว่างกูไม่เคยคิดจะเอาขึ้นมาเป็นอาหารจานหลัก ถ้าจะเป็นจานโปรดของกูได้คือคนที่กูอยากได้เขาจริงๆ" มันก็ใช่ไม่มีใครจะได้ขึ้นมาเป็นอาหารจานหลักได้ง่ายๆ มันต้องดูหลายอย่างพวกผมเลิกสนใจเรื่องของไอ้ดีเดย์แยกย้ายประจำที่ของใครของมัน พวกผมมีห้องพักส่วนตัวเป็นห้องของใครของมัน ส่วนห้องรวมนี้เอาไว้ใช้นั่งคุยกัน ใครอยากนอนจะแยกเข้าห้องของตัวเอง

"มึงไม่คิดจะไปดูรับน้องที่คณะตัวเองบ้าง

เหรอวะไอ้น่านน้ำมันตามจิกหลายรอบแล้วนะ" เสียงไอ้ติวเตอร์มันถามขึ้นมาตอนผมเดินออกมาจากห้องนอน และกำบังจะเดินออกไปข้างนอก แต่ผมต้องชะงักหันกลับมามองไอ้ติวเตอร์ที่มันเปิดประตูห้องออกมาทีหลัง

"ให้พวกมันดูไปก่อนวันนี้กูจะไปหาเด็กก่อนไอ้คอปเตอร์มันบอกจะมีการคัดเลือกตัวแทนไปประกวดดาว เด็กกูเป็นตัวเต็งมีโอกาสสูง กูต้องรีบไปขัดขวางไว้ก่อนไม่ให้เลือกเด็กกู" ไอ้คอปเตอร์เป็นเพื่อนปีสามอีกคนที่เรียนบริหาร มันเป็นเพื่อนอีกกลุ่มที่ส่วนมากนัดแฮงค์เอาท์มากกว่าจะไม่สนิทมากเหมือนสามคนนี้ มันเป็นพี่ว๊ากมันคงรู้ว่าผมกำลังตามใครอยู่มันเลยไลน์มาส่งข่าว

"สรุปน้องเขาเป็นเด็กมึงแล้วเหรอวะ" ไอ้ธีร์มันเปิดประตูห้องมันออกมาได้ยินที่ผมคุยกับไอ้ติวเตอร์

"ยังไม่เป็นนี้แต่เร็วๆนี้กูเก็บแน่ แค่ยิ้มให้กูก็ถือว่าเป็นเด็กกูแล้วป่ะ" ผมพูดออกไปด้วยความมั่นใจ

"แล้วน้องรู้ตัวปะว่าตอนนี้แค่ยิ้มให้มึงก็กลายเป็นเด็กมึงไปแล้ว เหมือนน้องจะไม่เล่นด้วยกับมึง มีแต่มึงที่ตามไปตอแยกวนใจเขาไหนบอกว่าเล่นๆ แต่ตามติดตามเฝ้าเขาเหมือนกับหมาเฝ้าเจ้าของไม่มีผิด กูว่าคนที่เล่นๆน่าจะเป็นน้องมากกว่า ระวังจะถูกหลอกฟันแล้วทิ้งไม่รู้ตัว" ไอ้ธีร์ธามปากดีเหลือเกิน มันไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นกับคนที่ชื่อไนท์กี้อย่างเด็ดขาด ให้รู้ด้วยว่าผมลูกใครลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้นแน่นอน ผมได้ยินแม่แพตตี้เล่าวีรกรรมของพ่อไว้เยอะ ลูกเสือดิวต้องได้เลือดและร้ายมากกว่าพ่อสิ

"ตอนนี้กูยังไม่ได้ไงถ้าได้แล้วคงไม่ตามเฝ้าหรอก ต่างคนต่างไป" ทุกคนที่ผมได้มันจะจบอย่างนั้นเสมอ ยังไม่มีใครทำให้ผมติดใจถึงขั้นสานต่อ

"มึงแน่ใจนะที่พูดอย่าให้กูเห็นล่ะว่าเดินตามก้นเขาต้อยๆ" ไอ้ติวเตอร์มันรวมหัวกับไอ้ธีร์ธามเล่นงานผม ผมจะคอยดูพวกมันสองคนเหมือนกันมั่นหน้าดีนัก

"ไม่มีทาง กูไปล่ะเดี๋ยวเด็กชะเง้อคอมองหาแล้วไม่เจอ" ผมตอบพวกมันสองคนด้วยความมั่นใจในรอยยิ้ม ความหล่อและเสน่ห์อันเหลือล้นของผม

"เห้ย!รอด้วยดิวะกูไปด้วย" ไอ้ดีเดย์เปิดประตูห้องออกมาเป็นคนสุดท้ายมันสะลึมสะลือเหมือนคนที่ยังไม่ฟื้นเต็มที่ ก็แน่ล่ะเมื่อตอนกลางวันมันไปออกกำลังมา

"พวกมึงสองคนไม่มีที่ไปก็พากันไปดูพวกไอ้น่านน้ำมันรับน้องดิวะ" ผมพูดไปอย่างนั้นแหละเองผมรู้ว่าพวกมันคงไม่ไปกัน คงพากันซุ่มเงียบแอบไปหาเด็ก แต่ไอ้ติวเตอร์มันอาจเสี่ยงโดนตีนหนักๆของพี่ชายขี้หวง

"รอไปใกล้ๆวันสุดท้ายที่เฉลยพี่รหัสและมอบเกียร์เลยดีกว่า ลุงรหัสต้องไปดูหลานสักหน่อยเผื่อได้หลานรหัสสาวๆสวยๆ" ไอ้ธีร์ธามมันยังไม่ทิ้งลายเหมือนเดิม ถ้ามันไปทำให้เพื่อนน้องสาวเสียใจ น้องสาวสุดที่รักของมันคงได้ตัดพี่ตัดน้องกับมันแน่ๆ

"มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละกูรำคาญหลบกูจะออกอยู่กับพวกมึงสามตัวมากรู้สึกเหม็นเน่าไม่เหมือนกลิ่นกายของสาวๆ" ไอ้ดีเดย์เดินแหวกพวกผมออกไปพร้อมปากหมาๆของมันอย่างเคย

"เชี่ย!!ดีเดย์กวนตีนฉิบหาย" ผมรีบเดินตามได้ดีเดย์ไปติดๆรีบฉิบหายมันคงไปสกัดคนของมันไม่ให้ลงประกวดดาวเหมือนกัน ทำเป็นไม่สนใจแต่มันรู้ตัวไหมว่ามันกำลังออกอาการหวงชัดๆ ส่วนพวกไอ้ธีร์ธามพวกมันแยกกันไป ไอ้ติวเตอร์มันคงไม่ไปพร้อมพี่ชายขี้หวงอย่างไอ้ธีร์ธามที่กันท่าทุกทาง มันคงระแคะระคายเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ไอ้ติวเตอร์ถ้ามันอยากได้ของรักมันต้องพยายามมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว คนเจ้าแผนการเจ้าเล่ห์อย่างมันคงคิดแผนไว้แล้ว ผมไม่ได้สนเรื่องของพวกมันโตๆกันแล้วพวกเราจะไม่ยุ่งเรื่องสาวๆของแต่ละคนปล่อยให้จัดการกันเอง ส่วนผมต้องเดินหน้ารุกยัยตัวเล็กเอาให้อยู่หมัดหนีผมไม่รอด