บทที่ 8 ตามจีบ
1503 Words
ฉันไม่เข้าใจว่าพี่ไนท์กี้จะตามมาก่อกวนและหาเรื่องฉันไปถึงไหน ฉันรู้สึกว่าพี่ไนท์กี้วนเวียนอยู่คณะฉันบ่อยเกินไป ไหนจะตอนนี้ที่มานั่งอยู่ข้างฉันแล้วคอยพูดก่อกวนให้ฉันอารมณ์ขึ้นจนฉันอยากร้องออกมาดังๆ และยิ่งเห็นฉันทำหน้าตึงพี่ไนท์กี้เหมือนจะเพิ่มเลเวลความกวนอย่างหนักหน่วง ไหนจะรอยยิ้มทะเล้นกวนๆมันทำให้ฉันต้องควบคุมสติไม่ให้หลงใหลกับรอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์ ฉันตั้งปณิธานไว้แล้วว่าจะไม่ชอบคนหล่อ รวย คนเจ้าชู้พี่ไนท์กี้มีคุณสมบัติครบถ้วนตามนั้น เป็นบุคคลอันตรายที่ฉันไม่ควรเข้าใกล้ สมาธิของฉันกำลังจะถูกตีแตกกระจายเพราะรอยยิ้มกับใบหน้าอันหล่อเหลาเหมือนกับดารามันทำให้ชวนหลงใหลจนฉันต้องตั้งสติอย่างหนักไม่หลงไปกับสิ่งยั่วยวนที่อยู่ข้างๆ
"พี่คะถ้าพี่จะมาหาสาวๆของพี่รบกวนไปตามหาตามสบายเลยนะคะ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับกลุ่มของอันดาเลยนะคะอันดายังอยากมีชีวิตที่สงบสุข " ฉันพยายามรวบรวมสติและขอร้องพี่เขาอย่างใจเย็นเผื่อพี่เขาจะได้เข้าใจความหมายที่ฉันต้องการจะสื่อสารออกไปว่าอย่ามายุ่งกับฉันรำคาญ
"ก็นั่งอยู่ข้างพี่นี่ไงพี่จะต้องไปหาอีกทำไมในเมื่อหาเจอแล้ว พี่ตั้งใจมาหาอันดามากินข้าวกับอันดาโดยเฉพาะ" ยิ่งพูดดีด้วยเท่าไหร่เหมือนพี่ไนท์กี้จะเข้าใจอะไรยากมากขึ้น ฉันไปเป็นสาวๆของเขาตอนไหน
"อันดาหมายถึงแฟน หรือสาวๆในสต๊อกที่พี่ตามจีบไม่ใช่อันดาค่ะพี่คงเข้าใจอะไรผิดไปกันใหญ่ อันดาไม่เอาตัวเองไปรวมอยู่ในสต๊อกของพี่แน่นอนค่ะ" ฉันเริ่มจะหมดความอดทนกับพี่เขาเต็มที ตอนนี้อารมณ์โมโหหิวมันกำลังจะทำให้ฉันระเบิด
"อันดาเหมือนจะรู้จักพี่ดีกว่าพี่อีกนะ พี่ยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีแฟนหรือมีสาวในสต๊อกสนใจพี่มากเลยเหรอครับ แต่พี่ว่าเราได้ข้อมูลมาผิดไปหน่อย พี่ไม่มีแฟนพี่กำลังตามจีบอันดาเป็นแฟนครับ" พี่ไนท์ก้มมากระซิบพูดข้างหูให้ฉันได้ยินแค่สองคน เพื่อนๆทั้งสองมองมาที่ฉันกับพี่ไนท์กี้ด้วยความสงสัย หูและหน้าฉันเหมือนมันกำลังร้อนแปลกๆ ฉันต้องตั้งสติฉันคงไม่เผลอทำตัวผิดปกติออกไปใช่ไหม เพราะฉันเหมือนคนที่สติกำลังหลุดลอยไป
"กำลังเขินพี่เหรอครับหน้าแดงนะเรา" ครั้งนี้ฉันได้ยินชัดเจนฉันเป็นอย่างที่พี่ไนท์กี้พูดจริงหรือเปล่า สมองของฉันรีบประมวลผลตอบโต้ออกไปโดยเร็ว
"พี่คงหลงตัวเองมากเลยนะคะ คนอย่างอันดานี่นะคะจะเขินและเสียอาการกับคนอย่างพี่ได้อันดาไม่ชอบคนอย่างพี่หรอกค่ะ" ฉันไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกพี่ไนท์กี้ต้อนให้เสียทรงแน่นอน ฉันแน่วแน่มุ่งมั่นคงไม่ยอมเป็นแฟนกับคนหล่อหลายคนที่เข้ามาจีบฉันยังผ่านมาได้ กับพี่ไนท์กี้ฉันต้องผ่านมันได้เช่นกัน ฉันหันไปส่งยิ้มหวานอยากเอาคืนพี่ไนท์กี้ ตอนนี้พี่ไนท์กี้กำลังค้างตอนที่ฉันยิ้มให้จนเก็บอาการไม่อยู่ เกมส์มันพลิกให้ฉันต้อนพี่ไนท์กี้กลับบ้าง ฉันแอบยิ้มอย่างผู้ชนะก้มกินข้าวไม่สนใจกับคนที่นิ่งค้างไปแล้ว ฉันกินข้าวเงียบๆไม่หันไปสนใจพี่ไนท์กี้ที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ ท่ามกลางสายตาของสาวที่อยู่ในโรงอาหารที่มองชื่นชมความหล่อของพี่ไนท์กี้ นอกจากนั้นยังมองมาที่พวกฉันด้วยความอิจฉาและอาฆาตแค้น สายตาพิฆาตหลายคู่ที่มองมามันดูน่ากลัว ฉันแอบมองเมษากับพี่ดีเดย์ที่ยังฟาดฟันกันไม่หยุด หน้าของพี่ดีเดย์นิ่งกว่าพี่ไนท์กี้คำพูดแต่ละคำเจ็บแสบพูดตรงจนทำคนฟังสะตั้นไปได้เลย ฉันรีบกินข้าวให้เสร็จเร็วๆเพื่อพาตัวเองออกไปให้พ้นสถานการณ์ชวนอึดอัดทั้งสายตาเจ้าเล่ห์ของพี่ไนท์กี้ สายตาชวนสยองของสาวหลายคนที่แสดงความไม่พอใจมาให้ฉันอย่างชัดเจน
"อันดาอิ่มแล้วเหรอทำไมรีบลุกไปจังพี่ยังกินไม่หมดรอก่อนสิเดี๋ยวพี่จะเดินไปส่งที่ตึก" ฉันวางช้อนลงแล้วกำลังจะลุกเดินออกไป พี่ไนท์กี้เรียกฉันไว้ฉันไม่เข้าใจว่าพี่ไนท์กี้จะมาวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนา
"ถ้าพี่กินยังกินไม่อิ่มก็นั่งกินต่อเถอะค่ะเราต่างคนต่างไป พี่ไนท์อยากไปไหนก็เชิญตามสบายค่ะ" แค่พี่เขามานั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันมันก็เป็นจุดเด่นเรียกความสนใจจากหลายสายตาให้มองมาที่ฉันกับเพื่อน ฉันกลัวคนอื่นเข้าใจผิดว่าฉันเป็นเด็กของพี่ไนท์กี้จอมเจ้าชู้ มันไม่เป็นผลดี
"ที่พี่อยากไปคือเดินไปส่งอันดาที่ตึกเรียนยังไงล่ะ จะไปแล้วใช่ไหมไปกันเลยก็ได้พี่กินเสร็จพอดี" นอกจากไม่สนเรื่องที่ฉันเพิ่งพูดไปยังทำตรงข้ามกับที่ฉันบอก ฉันอยากจะบ้าตายไล่ยังไงก็ไม่ยอมไป ดูเสื้อช็อปที่ใส่กับใบหน้าที่หล่อเหลาโดดเด่นขืนเดินไปด้วยกัน คนอื่นอาจเข้าใจว่าฉันเป็นเด็กของพี่ไนท์กี้ฉันไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับพี่เขาแม้แต่น้อย
"พี่ไนท์กี้ยังไม่เข้าใจที่อันดาพูดใช่ไหมคะ" ฉันทำเสียงขุ่นใส่พี่ไนท์กี้ที่ยังยืนยิ้มแป้นอยู่ได้
"ในที่สุดก็เรียกชื่อพี่สักที พี่ไม่เดินไปส่งก็ได้เดี๋ยวตอนรับน้องพี่มาหาใหม่เจอกันตอนเย็นนะครับ เป็นคนของพี่แล้วอย่าไปยิ้มให้คนอื่นนะพี่หวงเข้าใจไหมครับ" ฉันกำลังอ้าปากเถียงแต่พี่ไนท์หันหลังให้ฉันเดินออกไปหน้าตาเฉยไม่ให้ฉันเถียงว่าฉันไปเป็นคนของพี่ไนท์กี้ตอนไหน ฉันอยากกรี๊ดลั่นโรงอาหารแต่มันทำไม่ได้คนอะไรขี้ตู่ไปเรื่อยยังไม่ได้ตกลงอะไรกันสักหน่อย
"ยัยชิวาวาไปก่อนนะไม่ต้องนั่งเรียนจนเหม่อคิดถึงพี่ล่ะ ตอนเย็นพี่ก็มาหาเธอให้หายคิดถึง ทำใจเย็นๆรอพี่หน่อยนะ" เสียงของพี่ดีเดย์ที่พูดออกมาแล้วมองไปที่เมษา ไม่บอกก็รู้ว่าพี่ดีเดย์พูดถึงใคร เพื่อนของฉันกลายเป็นชิวาวาไปเสียแล้ว เมษามันโกรธหน้าดำหน้าแดงเพราะด่าพี่ดีเดย์ไม่ทัน พี่เขาเดินออกไปไกลทั้งสองคน ไม่ต้องบอกก็พอเข้าใจว่าทำไมพวกพี่เขาถึงคบเป็นเพื่อนกันได้ หน้าซึนหน้ามึนเหมือนกันหลงตัวเองเก่ง
"เพื่อนฉันสองคนขายออกแล้วนะเนี่ย ได้ตัวท็อปของมหาลัยโคตรอิจฉาแกสองคนนั่นหนุ่มๆในฝันของสาวทั้งมหาลัยเลยนะ" ยัยน้ำใสมันทำหน้าเพ้อฝันล้อเลียนฉันสองคน
"แกอยากได้ก็เอาไปเลยน้ำใสอย่ามายัดเยียดให้ฉันไม่อยากได้" ฉันหันไปพูดกับน้ำในส่งค้อนให้มัน ใครเขาอยากจะได้มันไม่ได้อยู่ในลิสผู้ชายที่ฉันอยากเป็นแฟน หล่อไปก็ไม่มีประโยชย์
"ฉันอยากเอาค้อนทุบหัวเรียกสติพวกแกสองคนกลับมา โอกาสมาถึงรีบคว้าหน่อยนั่นหนุ่มโคตรหล่อหาไม่ได้ง่ายมีแต่คนอยากเป็นเหมือนพวกแกท่าจะสมองกลับ ไม่ได้ค่ะเพื่อนฉันไม่ยอมให้พวกแกทำอย่างนั้น ฉันจะสนับสนุนและส่งเสริมพวกแกสองคนเองหล่อระดับชาติจะปล่อยให้พวกแกพลาดโอกาสได้ไง" ฉันได้แต่ส่ายหัวในความมุ่งมั่นของเพื่อนฉันไม่ได้สนใจความคิดเห็นของพวกฉันสักนิดหลงใหลได้ปลื้มพวกพี่กลุ่มนั้นเหลือเกิน
"เพ้อเจ้อ/เพ้อเจ้อ" ฉันกับเมษาพูดขึ้นพร้อมกัน ท่าทางยัยน้ำใสมันจะเป็นเอามากไม่รู้ว่ามันชอบพวกพี่แก๊งได้ยังไง
"หยุดฝันรีบขึ้นเรียนได้แล้วเหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก็สายโดนตัดคะแนนหยุดคิดเรื่องผู้ชายให้มันน้อยๆหน่อย"
เมษาบ่นให้น้ำใสที่มันยังไม่หยุดเพ้อถึงพี่กลุ่มนั้น
- Writer
