ธันเดอร์นักรบล่าสวาท ตอน การตอบแทนบุญคุณของเอลฟ์สาว/2
1004 Words
“นางงดงามมาก หากท่านยินดีข้าจะพานางไปที่ปราสาทของข้าในวันพรุ่งนี้ แต่คืนนี้ขอข้าได้พูดคุยกับนางก่อนได้หรือไม่"
ธันเดอร์มองดูร่างงดงามของนางเอลฟ์ด้วยดวงตาเป็นประกายวาววาม
“ข้ายกนางให้เป็นของท่านแล้ว ท่านมีสิทธิ์ในตัวนางนับแต่บัดนี้ ขอท่านจงไปรอที่ห้องพัก ข้าจะส่งนางไปดูแลท่านในค่ำคืนนี้”
หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง ธันเดอร์ก็กลับไปนอนรอในห้องพักที่ผู้นำหมู่บ้านจัดให้ เขาแช่ตัวในถังน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น ไม่ทันจะได้แต่งตัวก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!
เสียงเคาะประตูทำให้นักรบหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นจากน้ำ
“เข้ามาได้”
ธันเดอร์เอ่ยอนุญาตให้เข้า เอลฟ์สาวนางหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง นางมีผมสีเหลืองทองสวมชุดกระโปรงยาวกรอมเท้า ทำมาจากผ้าโปร่งบางสีชมพู มองเห็นทรวดทรงองค์เอวของผู้สวมใส่ได้รำไร
“เจ้าชื่ออะไร”
เขาเอ่ยถามพลางหยิบผ้ามาพันท่อนล่าง ปล่อยแผงอกกำนำอวดสายตาของคนมอง ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างอวบสะคราญของนางนิ่ง ทำให้คนถูกมองโปรยยิ้มหวาน สบตาเขาตอบด้วยแววตาพราวพรายมีจริต ชวนให้นักรบหนุ่มรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวขึ้นมา นับตั้งแต่สามวันที่แล้ว เขาไม่ได้เสพสมกับสตรีเลย
“ข้าชื่อไวโอนี่ค่ะ ท่านพ่อส่งข้ามารับใช้ท่านค่ะ”
หญิงสาวพาร่างอวบสะคราญเยื้องย่างเข้ามาหา นางมี ทรวงอกอวบอิ่มเกินตัว เอวคอดเล็กและสะโพกผาย ใบหน้านับว่างดงาม แม้ผิวกายขาวจัดอ่อนละมุนน่ามอง แววตาของเขาปรากฏแววหื่นกระหายขึ้นมา
“ท่านพ่อบอกว่า ท่านยกข้าให้ท่าน ท่านต้องการให้ข้ารับใช้สิ่งใดโปรดบอกข้ามา
นางขยับเข้ามาหา พลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน นางเอลฟ์สาวตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างกายกำยำล่ำสันของนักรบหนุ่ม ก่อนหน้านางถูกหัวหน้าโจรลากตัวมาข่มขืนที่ห้องนี้ ก่อนจะถูกลูกน้องของมันอีกสองคน คือเจ้าอ๊อกและเจ้าอสูรรุมข่มขืนจนร่างกายบอบช้ำ แม้ร่างกายของนางจะถูกรักษาด้วยยาบรรเทาสรรพโรค แต่นางสูญเสียพรหมจรรย์ไปแล้ว ไม่รู้ว่านักรบหนุ่มจะรังเกียจนางหรือไม่
“ไวโอนี่ มานั่งใกล้ๆ ข้าสิ”
ธันเดอร์ที่นั่งลงบนเตียงเรียกนางเอลฟ์สาวเสียงนุ่ม เขามองท่าทางหวั่นหวาดของนางอย่างสงสาร พวกโจรคงทำทารุณกับนาง จนอาจทำให้นางหวาดกลัวการเสพสม เขาจะปัดเป่าสิ่งนี้ออกจากใจนางเอง และจะทำให้นางจดจำแต่ความสุขที่เขาจะมอบให้เท่านั้น
“ท่านธันเดอร์...”
ไวโอนี่รู้สึกประหม่า กับความหล่อเหลาของนักรบหนุ่ม เขาช่างกำยำล่ำสันเหลือเกิน กายสาวร้อนผ่าวเมื่อสบสายตาวาววามคู่นั้น
“เรียกข้าว่านายท่าน”
ธันเดอร์เชยคางนางเอลฟ์สาวให้มองสบตา เขายิ้มกว้างเมื่อเห็นนางช้อนตามองเขาด้วยท่าทางเอียงอาย
“นายท่าน...” เสียงหวานใสของนางเอื้อนเอ่ยออกมา
“การรับใช้ข้าไม่ยากเลย แค่ทำตามที่ข้าปรารถนา ทำให้ข้ามีความสุข และเจ้าก็จะได้รับความสุขเป็นสิ่งตอบแทนเช่นกัน”
ธันเดอร์บอกนางบำเรอคนใหม่ของตนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะจับไหล่มนผลักนางให้เอนกายลงไปบนที่นอน ร่ายเวทย์ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างงาม ไม่ให้เสียเวลาอันมีค่า
หญิงสาวตกใจเล็กน้อย ก่อนจะอ่อนระทวยเมื่อถูกริมฝีปากร้อนผ่าวประกบจูบอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นของเขาก็สอดเข้ามาภายในโพรงปากของนาง เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นของนางไว้ ครู่หนึ่งหญิงสาวจึงดูดปากของเขาตอบ นางเรียนรู้การจูบแบบนี้จากพวกโจร แม้ประสบการณ์ถูกข่มขืนจะเลวร้าย แต่นางก็พบว่านางสามารถร่านร้อนและสุขเสียวจากสิ่งนั้นของผู้ชายได้ หากยอมร่วมมือดีๆ นางเอลฟ์สาวปล่อยกายใจให้นักรบหนุ่มเล้าโลม กายสาวร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เสียวสยิวจากมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วผิวเนียนนุ่ม นางครางเสียงแผ่วเมื่อเขาละริมฝีปากลงไปครอบครองทรวงอวบ
จุ๊บ จ๊วบ ๆๆ
เสียงดูดแรงราวกับทารกหิวนมทำให้นางเสียวแทบขาดใจ ริมฝีปากขบเม้มดูดแรง ลิ้นร้อนไล้เลียตวัดรัดปลายยอดทรวง ซ่านสยิวเกินบรรยาย นางเอลฟ์แอ่นอกอวบให้เขาดื่มกินอย่างลืมตัว สุดปากแรงเมื่อเขาใช้มือเฟ้นฟอนหนักหน่วง
“อ๊า นายท่านขา ดูดแรงๆ เลย ข้าเสียว ซี๊ดดด”
นางร้องขอความรุนแรงกว่าเดิม ด้วยถูกเปิดพรหมจรรย์แรกจากจอมโจรป่าเถื่อน ความนุ่มนวลไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการ เช่นเดียวกับคนที่เคยกินรสชาติเผ็ดร้อนจะให้กินของจืดชืดกว่า คงไม่แซบถึงใจเท่าไหร่
“อืม ได้เลยนางคนสวยของข้า”
ธันเดอร์รู้ว่านางเอลฟ์สาวไม่ต้องการความทะนุถนอม จึงปลดปล่อยความต้องการอย่างเต็มอารมณ์ เขาขบเม้มดูดกลืนปลายยอดทรวงหนักหน่วงขึ้น ขยี้ขยำแรงๆ เต็มกำมืออย่างเมามันส์ เสียงร้องครวญครางของนางเอลฟ์ดังขึ้นกว่าเดิม นั่นทำให้เขาฟัดนางอย่างไม่ถนอม เมื่อนางชอบความรุนแรง เขาก็จะสนองให้นางเอง
“นายท่าน ซี๊ดดด กินข้า กินข้า ได้โปรด”
นางดันศีรษะของเขาให้เลื่อนลงไปหากุหลาบสาว อ้าขากว้างให้เขาละเลงลิ้น นักรบหนุ่มทำตามคำขอ จัดการใช้ชิวหาพาเพลินจัดการกับเกสรสาว ปลายนิ้วห่อเป็นกรวยชำแรกเข้าไปสัมผัสร่องลึกเร้นในกายอ่อนนุ่ม กระดกลิ้นรัวจนหญิงสาวกรีดร้อง เด้งสะโพกยกลอยจากพื้น ให้เขาดื่มกินน้ำหวานที่แตกพร่างของนาง
- Writer
