ธันเดอร์นักรบล่าสวาท

ธันเดอร์นักรบล่าสวาท ตอน การตอบแทนบุญคุณของเอลฟ์สาว

นางเอลฟ์สาวรับยาไปแบ่งกันกิน น่าอัศจรรย์เพียงกลืนยาเข้าไปไม่ถึงนาที รอยฟกช้ำและบาดแผลต่างๆ บนร่างกายของพวกนางก็หายเป็นปลิดทิ้ง รวมถึงความอิดโรยเหนื่อยล้าก็พลันหายไป รู้สึกสดชื่นมีพลังเหมือนปกติ ความร้าวระบมภายในกายสาวจากการถูกพวกโจรรุมข่มขืนก็หายไปเช่นกัน อีกทั้งพวกนางยังรู้สึกเหมือนกลับมาแน่นกระชับเหมือนเดิม ยานี้ช่างวิเศษสมคำร่ำลือนัก

“พวกข้าขอบพระคุณท่านมากค่ะ” นางเอลฟ์คนหนึ่ง ได้กล่าวขึ้น

“ไม่เป็นไร...

ธันเดอร์ยิ้มให้ เขามองนางเอลฟ์สาวจำนวนยี่สิบนาง ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาชื่นชมของพวกนาง และในแววตานั้นมีความหลงใหลฉายออกมา

“ขอท่าน ช่วยส่งพวกเรากลับไปยังหมู่บ้านด้วยเถอะค่ะ”

“ได้ ข้าจะไปส่งพวกเจ้าถึงหมู่บ้าน”

ธัญเดอร์ยินดีช่วยพวกนาง เขาจึงร่ายเวทย์บังคับให้ม้าลากรถบรรทุกกลับไปยังหมู่บ้าน เมื่อมาถึงก็พบสภาพน่าเวทนาของหมู่บ้านที่ถูกทำลาย มีซากศพของเอลฟ์หลายคนล้านแต่เป็นผู้ชายนอนตายเกลื่อน บ้านบางหลังถูกเผา

“พวกโจรดาร์กเอลฟ์ชั่วช้านัก ปล้นฆ่าผู้คนอย่างไร้ความปราณี” เขามองสภาพหมู่บ้านอย่างเวทนา

“ผู้ชายในหมู่บ้านต่างถูกพวกโจรฆ่าตาย พวกเราไม่รู้จะอยู่กันอย่างไร”

นางเอลฟ์สาวรำพันออกมาพร้อมกับหยาดน้ำตา เหล่านางเอลฟ์พร้อมใจกันร่ำไห้น่าสงสารนัก

“ปกติข้า ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของใคร แต่ครั้งนี้ข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง”

ธันเดอร์ทนเวทนาไม่ไหว ปกติเขาไม่ค่อยจะใช้เวทมนตร์พร่ำเพื่อ แต่ครั้งนี้คงต้องฝืนกฎช่วยเหลือพวกเอลฟ์เสียแล้ว นักรบหนุ่มหยิบดวงแก้ววิเศษออกมาจากแหวนขุมทรัพย์

“นี่คือดวงแก้วชุบชีวิต มันจะชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นคืนได้ แต่สามารถช่วยได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ข้าจะใช้มันชุบชีวิตผู้คนในหมู่บ้านนี้”

พูดจบธันเดอร์ก็ร่ายเวทย์ปล่อยให้ดวงแก้วลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

ทันใดนั้นเอง ! ลูกแก้วก็เปล่งแสงสีทองออกมา ลำแสงกลายเป็นละอองสีทองร่วงลงมาปกคลุมหมู่บ้าน พลัน ความมหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น เมื่อชาวบ้านที่นอนตายพากันฟื้นจากความตาย กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง บาดแผลในกายเลือนหายไป มีร่างกายสมบูรณ์ดังเดิม สร้างความดีใจให้นางเอลฟ์ทั้งหลาย ต่างพากันวิ่งไปกอดคนในครอบครัวของตน

“พวกเราเป็นหนี้บุญคุณท่านธันเดอร์ ขอบคุณท่านมาก”

ชาวบ้านต่างพากันมารวมตัวด้านหน้าของนักรบหนุ่ม พร้อมกับกล่าวขอบคุณเสียงดัง เมฆหมอกร้ายได้สลายไปเหลือเพียงความสุขที่กลับคืนมา

“ข้าชื่อซันโต้ ข้าเป็นผู้นำหมู่บ้านแห่งนี้ ข้าและผู้คนในหมู่บ้านขอตอบแทนพระคุณของท่านด้วยเถิด”

“ไม่เป็นไร การช่วยเหลือผู้คน คือหน้าที่ของข้า ธันเดอร์”

ธันเดอร์ไม่คิดอะไรมากมาย เขาช่วยเหลือผู้คนมามากมาย แค่นี้ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

“พวกเราชาวเอลฟ์ มีกฎอยู่ว่า หากผู้ใดมีบุญคุณต่อเรา เราต้องตอบแทนเขา หากไม่เช่นนั้นเราจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขได้ ขอท่านจงให้โอกาสเราได้ตอบแทนบุญคุณ”

หัวหน้าหมู่บ้านยกกฎของพวกเอลฟ์มาเพื่อให้ธันเดอร์ยอมรับการตอบแทนบุญคุณ

ธันเดอร์เองมีเชื้อสายเอลฟ์อยู่หนึ่งในสี่ส่วน จึงรู้กฎข้อนี้ดี หากเอลฟ์ไม่ตอบแทนบุญคุณ ก็จะถูกสาปทำให้เจ็บปวดทรมาน และตายในเจ็ดวัน ดังนั้นพวกเอลฟ์จึงเคร่งครัดกับเรื่องนี้มาก จะไม่ยอมตกเป็นทาสบุญคุณของใครง่ายๆ

“ตกลง ข้าขอค่าตอบแทนด้วยการ ให้พวกเจ้าเลี้ยงดูข้าให้อิ่มหนำเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน บุญคุณที่ข้ามีต่อพวกเจ้าก็จะได้รับการตอบแทนแล้ว”

ธันเดอร์ลั่นวาจาออกไป สิ่งที่ขอตอบแทนเป็นสิ่งที่ถือว่าไม่มากมายเกินความสามารถของคนในหมู่บ้าน นักรบหนุ่มยอมเสียเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน เพื่อให้พวกเอลฟ์ได้ตอบแทนบุญคุณเขาอย่างเต็มที่

หลังจากเก็บกวาดหมู่บ้านเสร็จ พวกเอลฟ์ก็จัดงานเลี้ยง เพื่อตอบแทนบุญคุณให้ธันเดอร์ มีการก่อกองไฟกลางลานกว้างของหมู่บ้าน หญิงสาวต่างพากันออกมาร่ายรำสร้างความสำราญให้นักรบหนุ่ม พวกเอลฟ์มีใบหน้าและรูปร่างที่งดงาม ผิวพรรณขาวผ่องราวกับไข่มุกเนื้อดี เอวอรชรอ้อนแอ้น ยามร่ายรำกรีดกรายไปมา สร้างความเพลิดเพลินให้ผู้ชมมาก ดนตรีบรรเลงในจังหวะเร้าใจ นางรำร่ายรำยั่วยวนสายตา น้ำสาลูหมักจากผลไม้รสชาติดีถูกรินให้นักรบหนุ่มได้ดื่มกิน อาหารคาวหวานมากมายเต็มโต๊ะ ล้วนทำให้ธันเดอร์บันเทิงเริงใจ

นานแล้วที่เขาไม่ได้ออกมาจากปราสาท ไม่ได้พบปะผู้คนภายนอก ทำให้เขารู้สึกรื่นเริงสดชื่นเป็นพิเศษ ดวงตาคมเฝ้ามองร่างอรชรในชุดกระโปรงผ้าพลิ้วโปร่งบางของนางเอลฟ์สาว พวกนางร่ายรำได้สวยงามไม่แพ้นางบำเรอในปราสาทผลึกนิลของเขา เขามีนางบำเรอหลายเผ่าพันธุ์ มีทั้งลูกครึ่ง ลูกผสม พันธุ์แท้ ทั้งนางอสุรี นางปักษา นางมนุษย์ แต่ยังไม่มีนางเอลฟ์สักคน จะเป็นไรไหม หากจะหานางเอลฟ์สักคนไปเป็นนางบำเรอในปราสาทผลึกนิล

“ท่านซันโต้ ข้าอยากอุปการะนางเอลฟ์สักคน ท่านสามารถหาให้ข้าได้ไหม” เขาเอ่ยถามผู้นำหมู่บ้าน

ซันโต้ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยว่า

“หากท่านไม่รังเกียจ ข้ายินดียกไวโอนี่ลูกสาวของข้าให้ท่านดูแล นางเพิ่งอายุสิบแปดปีนี้ นางงดงามที่สุดในหมู่เอลฟ์ของหมู่บ้านเรา”

ซันโต้ชี้มือไปยังนางเอลฟ์สาวผมสีทอง ในชุดสีชมพูที่กำลังร่ายรำอยู่กลางวง นางงดงามและมีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น น่ารักน่ามองที่สุด ถือว่าเป็นหญิงงามที่สุดในหมู่บ้านนี้ คนเป็นพ่ออยากให้ลูกสาวได้ไปรับใช้นักรบหนุ่มนามกระเดื่องคนนี้ มากกว่าจะแต่งงานกับชาวบ้านธรรมดาทั่วไป