วาจาเสียดแทงของอนาคินทำให้มุจลินทร์รู้สึกเจ็บจุกอยู่ในอก เธอได้แต่นิ่งงันฟังเสียงบริภาษทะลุผ่านเข้าไปในโสตประสาทอย่างผู้สิ้นหนทางตอบโต้ หญิงสาวขบเม้มริมฝีปากตัวเองจนเจ็บก่อนจะผินหน้ากลับไปทางหน้าต่างรถเพื่อไม่ให้เจ้าของคำพูดหยามเหยียดทันได้เห็นหยาดน้ำที่ร่วงลงบนผิวแก้ม ชั่วชีวิตเธอไม่เคยพานพบใครที่หมิ่นเกียรติและเหยียบย่ำหัวใจด้วยวาจาหมิ่นแคลนเช่นนี้ทั้งนึกไม่ถึงเลยว่าอีกไม่นานเธอต้องเข้าไปอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับคนที่แสดงตัวว่ารังเกียจแม่และน้องสาวคนใหม่ยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น
มุจลินทร์ไม่รู้ว่ารถแล่นออกมาจากตัวเมืองนานเท่าไหร่แล้ว รู้เพียงอนาคินพาเธอมุ่งหน้ามาทางจังหวัดสมุทรปราการ ภาพสองข้างทางแปรเปลี่ยนจากท้องนาเป็นแนวชายป่าริมทะเลซึ่งมีป้ายบอกทางตรงไปยังสถานที่ที่เธอไม่เคยมา....บางปู หญิงสาวมองผ่านกระจกออกไปยังด้านนอกซึ่งมองเห็นฝูงนางนวลร่อนอยู่เหนือแผ่นน้ำสีฟ้าครามที่สา
