“จะใครก็ช่าง......นี่ถ้าวันนี้ฉันกับแกไม่โดดเรียนมาแถวนี้จะได้รูปเจ๋ง ๆ ไปฝากแฟนมันเรอะ......อนาคิน.......ไอ้เพื่อนจอมหยิ่ง อยากรู้นักว่าถ้ายัยพราวเห็นรูปพวกนี้มันจะแก้ตัวกับแฟนมันว่ายังไง”
“โรงแรมแถวนี้มันเต็มรึไงวะถึงต้องมาทำอะไรกันในรถ แต่......ดูยังไง๊ก็ไมเห็นจะเซ็กซี่เหมือนยัยพราว รึหน้าจืด ๆ แบบนี้สเป็คของมันวะ”
“ใครจะไปรู้........ยัยพราวอาจจะจืดยิ่งกว่ายัยนี่ก็เป็นได้......ไอ้คิน.....ฉันน่ะหมั่นไส้มันมาตั้งนานแล้ว ไอ้พวกรูปหล่อพ่อรวย เห็นว่าเป็นนักกีฬามหาลัยหน่อยทำเป็นยโสอวดดี ถ้ารูปพวกนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของมันคงได้ขจรขจายยิ่งกว่าที่มันเป็นนักกีฬาว่ายน้ำแน่ ๆ “
“เรื่องเลวล่ะไม่มีใครเกินราเชนกับเรืองยศ ฉันอยากเห็นหน้าหล่อ ๆ ของเทพบุตรเวลาถอดสีว่ะ”
เสียงหัวเราะของคนทั้งคู่ดังขึ้นก่อนคนขับจะพารถคู่ใจแล่นตามออกไป
“เฮ้ย!......ไอ้คิน......ค่ำแล้วทำไมยังไม่
