น้ำเสียงและใบหน้าเย็นชาของอนาคินทำให้พราวพิลาศปรายยิ้มที่มุมปาก เธอคาดเดาอะไรไม่ผิด คนที่เธอเคยพลาดหวังพาแหม่มกลับมาด้วยจากต่างประเทศ หน้าตาสะสวยและช่างดูเหมาะสม คนที่ต้องเจ็บช้ำอย่างที่สุดเพราะคว้าอะไรไม่ได้เลยสักอย่างคือมุจลินทร์ หญิงสาวเดินเฉียดเข้าไปใกล้พร้อมแววตาดูแคลน
“ไงจ๊ะ....มุจลินทร์....แหม....ตั้งแต่เกือบจะได้เป็นเจ้าสาวดูเธอสวยขึ้นเนอะ......ผู้หญิงน่ะก็ต้องหมั่นดูแลตัวเอง จืดชืดเกินไปใครเขาก็เบื่อ.....จริงมั้ยจ๊ะ.....ลิน”
พราวพิลาศทิ้งเสียงหัวเราะอันบาดลึกก่อนจะควงแขนสามีเดินเฉิดฉายเข้าไปด้านใน
“เขาเป็นเพื่อนคุณลินหรือคะ?”
“ค่ะ.....เอเลน.....พราวเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เราอยู่คณะเดียวกัน”
“เขาเหมือนนางไซเรน.....สวยแต่อันตราย คุณลินเคยได้ยินตำนานไหมคะ นางไซเรนอยู่ในทะเลลึก ชอบเล่นดนตรี ร้
