ตอนที่4

2227 Words

ผมไปกินมื้อเที่ยงกับเพื่อนคนแรกของผม เซนชินเป็นผู้ชายที่ไม่ผอมหรืออ้วน ไม่สูง และไม่เตี้ย ผมสีทองหยักศก และน่าตาดูกระล่อนหน่อยๆ นารามองพินิจเพื่อนและเพิ่งสังเกตว่านายรอยเขาของเขาดูแปลก เหลาซะทู้เชียวซ่งปกติครึ่งอสูรที่มีเขาล้วนชอบโอ้อวดเขาแหลมยาวของตัวเองทั้งสิ้น ถ้าถามจะเสียมารยาทไหมนะ "เขาของนาย? "ผมเห็นว่าเขาสังเกตเห็นที่ผมมองเขาแล้ว ผมเลยจำเป็นต้องเอ่ยปากถามเพื่อไม่ให้เกิดอาการอึนๆ ระหว่างเรา "อ้อ เนี่ยหรอ มันไม่เท่ากันน่ะ ฉันเลยตัดออก"เซนชินว่าท่าทางไม่ทุกข์ร้อนอะไร อ่าว นึกว่าโดนที่บ้านรังแกอย่างเรา แต่ดูจากโคนเขาแล้ว ไม่ใช่เขาไม่เท่ากันอย่างเดียวหรอก แต่ทั้ง2ข้างไม่เหมือนกันเลยต่างหาก "สรุปแล้วนายเรียนสาขาอะไร? "นาราถามเปลี่ยนเรื่อง "ไม่รู้สิ แค่เก็บวิชาไปเรื่อยๆ ตอนยื่นขอจบค่อยดูอีกทีว่ามีสาขาไหนพอจะจบได้"เซนชินตอบเหมือนไม่ใส่ใจอนาคตนัก ทำแบบนั้นก็ได้แฮะ เราเองก็น่าจะลงสอบเก็บวิชาไว้บ้างนะ "นี่ แล้ววิชาต่อสู้พื้นฐานให้ฉันช่วยเป็นคู่ซ้อมให้มั้ยล่ะ "เซนชินเสนอ "นายว่างหรอ"นาราถามมองตาโต แน่นอนว่าเขาไม่อยากซ่อนต่อสู้กับอสูรตนไหนอยู่แล้ว ถ้าเป็นนายเซนชินก็น่าจะดีกว่า "อืม" "งั้นก็รบกวนด้วยน้า"นาราว่ายิ้ม จะไม่ต้องโดนเจ้าพวกคนน่ากลัวจับทุ่มแล้ว ดีจังนะการมีเพื่อนเนี่ย . . นาราและเซนชินรวมทั้งคนอื่นๆ ในคลาสอยู่กันจนมืด ที่จริงคนอื่นๆ ก็มีเลือดนักสู้กันอยู่แล้วทั้งนั้น หากไม่ใช่เพราะจะเก็บความรู้เอาไว้สอบก็คงไม่มีใครเข้าเรียนวิชานี้แน่ เพราะเหมือนจะเรียกวิชานี้ว่าการมีมารยาทในการไม่รังแกคนอื่นถึงจะเหมาะกว่า ระหว่างทางกลับบ้าน"นายกลับดึกอย่างนี้ทุกวันเลยหรอ"เซนชินถาม ผมก็เอาแต่นึกถึงตัวเองจนลืมไปเลยว่าพลอยทำให้เขาเสียเวลาไปด้วย "แค่วันนี้แหละ เพราะวิชาต่อสู้อยู่ภาคค่ำน่ะ ขอโทษนายด้วยนะ" "ฉันว่างอยู่แล้ว ดีซะอีกมีเพื่อนเล่น แต่นายสิแย่เลยนะ ต้องกลับบ้านเวลาเนี่ย"เซนชินมองเหมือนห่วง เขาเห็นเราอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย "เราไม่เป็นไร นายกลับไปเถอะ เดินไปอีกหน่อยก็ถึงสถานีรถไฟแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะ"นารารีบบอกลา "เค งั้นก็ได้ แล้วเจอกัน"เซนชินโบกมือแล้วแยกไป นาราแยกกับเพื่อนแล้วมุ่งหน้ากลับบ้านด้วยเส้นทางสายเก่าที่ใช้สัญจรเป็นประจำ มันเป็นทางเดินปกติไม่ได้น่ากลัวอะไร ถ้าเป็นตอนกลางวันน่ะนะ แต่พอมืดแล้วจะมีอยู่ช่วงหนึ่งของถนนที่ต้องเดินผ่านซอกตึกมืดๆ ไม่อยากมองเข้าไปเลยครับ เป็นที่ที่อโคจรมากๆ ไม่พวกดักปล้นก็มั่วสุมทำเรื่องไม่ดี นารารีบเดิน แต่ว่านะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่มีพลังงานแปลกๆ อยู่ด้านหลังเลยครับ แต่ผมไม่กล้าหันกลับไปมอง เสียงสูดกลิ่นใกล้ๆ ต้นคอทำให้นาราขนลุกซู่ "หอมจัง" เสียบแหบพร่าบอก นารารีบสาวเท้าวิ่งไม่คิดชีวิต แต่โดนแขนแข็งแรงคว้าไว้ได้เสียก่อน หมับ!! นาราหันหน้ามาเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้าที่คุกคามเขา ชายคนนี้เขาเป็นผู้ชายตัวสูงหน้าตาหล่อเหลาพร้อมแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆ นาราใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งไปทั่วร่างและตกหลุมใบหน้าหล่อเหลานั่นในทันที ถึงแม้ว่าแสงไฟจะสลัว แต่ก็ไม่อาจเก็บซ้อนความงดงามของชายหนุ่มที่น่ากลัวนี้ได้เลย ตึกตักๆ 'ให้ตายสิ บ้าชะมัด ก็ผมดันตกหลุมรักเจ้าคนบ้านี่ตั้งแต่แรกเห็น เลือดในกายสูบฉีด ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน รู้สึกอยากโดนเขากระทำ สภาพชุ่มเหงื่อที่เซ็กซี่นี่มันอะไรกัน หรือเพราะอารมณ์เปลี่ยวสะสมของผมก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอยากให้เขาทำไม่ไหวแล้ว หรือเราจะโดนยาเสน่ห์เข้าให้แล้ว แต่ว่า....จะเป็นยังไงนะตอนทำกัน ต้องรู้สึกดีแค่ไหนถึงครางออกมาไม่หยุด' นารากัดปากล่างอย่างไม่รู้ตัว เซโร่วาดยิ้มพอใจกับร่างบางตรงหน้า มือหนาอุ้มร่างเล็กชูขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกัน นาราใจเต้นตุบตับยิ่งเมื่อได้สบตาคมบาดใจนั่น "น่ากิน" เขาบอก อึก นารากลืนน้ำลายลงคอ 'นะ น่ากิน!! นี่เขา จะทำเรื่องอย่างว่ากับเราจริงๆ น่ะหรอ' "ตรงนี้เลยดีไหม หรือจะเอากลับไปดี" เซโร่ถามตัวเองพรางพินิจดูคนในอุ้งมือ เอิ๊กกกกก~~~~ เสียงเรอดังมาจากซอกตึกใกล้ๆ จากนั้นชายแก่ผอมโซก็เดินออกมาพร้อมเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดนิดหน่อย "เก็บกวาดเรียบร้อยแล้วขอรับ"ชายคนนั้นบอก "งั้นกลับกันเถอะ เจ้าตัวหอม" เซโร่บอกกับร่างบางในมือที่ยังอึนๆ ไม่รู้ว่าควรทำอะไรในสถานการณ์นี้ดี เซโร่เลียกินเลือดที่เลอะอยู่มุมปากแล้วอุ้มนาราที่ตัวเบาอย่างกับสายไหมขึ้นรถสามล้อปั่นไปด้วย นารากระพริบตาปริบๆ นั่งบนตักเขา ‘แล้วทำไมเราต้องยอมให้ไอ้คนบ้าหน้าหล่อนี่หิ้วไปด้วยล่ะเนี่ย ไม่มีหือมีอือหรือคิดจะต่อต้านขัดขืนสักนิด ใจร่านมากครับตอนนี้' . . ที่ปราสาท นอกจากจะสติหลุดในอ้อมแขนชายแปลกหน้าแล้ว ผมยังต้องมาตะลึงงันกับภาพปราสาทตรงหน้านี้อีก แม่เจ้าโว๊ยครับ นี่มันอะไรกัน อย่างกับในภาพวาดแหนะ นารามองตาโต ปราสาทหินอ่อนสีดำด้าน สูงใหญ่เกินจะแหงนหน้ามองถึง ภายในตกแต่งหรูหรา ยิ่งกว่าห้องอธิการบดีที่มหาลัยเสียอีก เซโร่อุ้มนาราไปที่ห้องทั้งสูดดม คลอเคลีย เลียชิมราวกับเขาเป็นไอติมแท่งใหญ่ นารารู้ตัวอีกทีก็ตัวร้อนวูบวาบไปหมด 'ดีอะ ดีจัง การถูกสัมผัสเนี่ย อื้ออออ'ร่างบางบิดเร้า นาราบคือตามองคนแปลกหน้าที่กอดไซ้เขากลางอากาศ 'เราจะใจง่ายเกินไปแล้วนะ'นาราพยายามเตือนตัวเอง 'แต่ที่เขาทำมัน อึก ดีมากเลย' เซโร่นั่งลงที่เตียงโดยให้นารานั่งคร่อมอยู่บนตัก ลิ้นเปียกแฉะเลียโลมไปทั่วร่าง ไม่ทันตั้งตัวมือหนาก็ฉีกกระชากชุดของนาราออกจนสิ้น นาราตัวอ่อนยวบ ความปรารถนานี่มันอะไรกัน ช่างร้อนแรงดั่งไฟ ผมเข้าใจแล้วครับ พิษแห่งความกำหนัดนี้ ไม่ไหวแล้วครับ โปรดทำมากกว่านี้เถอะ งั้ม!!! ฉึก!! "อ๊ากกกก!!!!!! " แต่จู่ๆก็เกิดความรู้สึกเจ็บมากแล่นปราบเข้าที่แขนซ้าย อะไรกัน!! นาราหันไปดูด้วยความตกใจและเขาต้องช็อคหนักเข้าไปอีก เนื้อที่ต้นแขนหายหลุดออกไปคำใหญ่พร้อมเลือดสีแดงที่กำลังพุ่งกระฉูด และเนื้อนั่นก็อยู่ในปากชายหน้าหล่อแปลกหน้าที่กำลังเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อยราวกับเขาเป็นอาหาร นาราหน้าซีดรู้สึกเจ็บเหมือนจะตาย อีกทั้งพะอืดพะอมกับภาพที่เห็นอีกด้วย 'ที่บอกจะกิน คือกินจริงๆ ไม่ใช่คำอุปมาอุปไมยหรอกหรือ ไม่นะ!!!! 'นารากลัวจนตัวสั่น "เนื้อหวาน อร่อยดี"เซโร่ที่กลืนชิ้นเนื้อลงท้องแล้วบอกคำชมเหยื่อ นาราได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ลมหายใจจะขาดอยู่ลอมล่อ นาทีนี้แค่จะร้องยังทำไม่ได้เลย เซโร่ไม่ได้สนใจอาการคนตัวเล็กเลยสักนิด เขาดูดซดกินเลือดที่ไหลอาบราวกับผึ้งที่กำลังดูดกินน้ำหวาน และกลิ่นที่หอมหวนของนาราก็ทำให้ท่อนล่างของเซโร่แข็งโด่ พอได้ลิ้มรสความอร่อยจนหนำ อสูรหนุ่มก็ปาดซับคราบเลือด เลียกินที่เลอะขอบปาก มือหนาจับท้ายทอยเล็กกดเข้ามาจูบ ลิ้นที่เข้าไปยังปากอิ่มค่อยๆ ยาวขึ้นจนลึกเข้าไปถึงในคอพร้อมทั้งกลิ่นเลือคาวคุ้ง "อ๊อกๆ " นาราหายใจไม่ออก ทรมานเจียนตาย ตายแน่ ผมตายแน่ๆ นาราร้องในใจจวนสิ้นสติ จากนั้นไม่นาน แข็งแข็งแรงก็ยกร่างเปลือยเปล่าที่นั่งคอพับคออ่อนอยู่บนตักขึ้นจ่อที่ปลายแท่งเอ็นแข็ง ปั่ก!!!! "อั่ก!!!!! " เขากดแทงร่างเล็กลงมาเสียบเข้าที่ดุ้นเอ็นใหญ่ราวกับคนตัวเล๋กกว่าเป็นแค่สิ่งของ นาราหมดแรงโดยสิ้นเชิง รู้สึกถึงการฉีกขาดภายใน มันช่างเจ็บร้าวสุดแสน ทรมานราวกับจะตาย ความต้องการเซ็กส์คือบาปแรกและคงเป็นบาปสุดท้ายของผม เคยได้ยินคำโบราณว่าไว้ มีคนจำพวกหนึ่งที่ทำบาปไม่ขึ้น เพราะเพียงแค่เขาลองคิดว่าจะทำ ก็ต้องตกลงสู่ห้วงแห่งนรกแล้ว ปากหนาดูดกินเลือดไปด้วย ขยับยกร่างบางเข้าตอกอัดใส่ดุ้นใหญ่ไปด้วย ปั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "อื้มมมม"ชายหนุ่มครางทั้งที่ปากยังงับดูดอยู่ที่ปากแผลของต้นแขนเล็ก นาราซบลงหมดแรง ปั่ก!!!!! "อ้าาาาาา"อสูรหนุ่มครางทุกครั้งที่ตอก ทำไมไม่ตายไปซะนะ ทรมานจัง นาราที่แทบสิ้นสติอยู่ลอมล่อได้แต่คิด สวบๆ ๆ ๆ ๆ อึก!!!! เซโร่สมสู่กับร่างบางอย่างบ้าคลั่ง ทั้งขย้ำนมน้อย กด กอด ตอกอัด เหมือนไม่แยแสหากร่างเล็กจนดับสูญ ตั่บ!!!!!! สวบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ พรวด!!!!! น้ำเสียวแตกอัดอยู่ภายในรูน้อยที่ฉีกขาด แต่ดุ้นใหญ่ภายในก็ไม่ได้อ่อนตัวลงเลย ร่างกำยำของมนุษย์หนุ่มกลับใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ข้างในก็พองใหญ่ขึ้นด้วย ร่างชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นร่างอสุรกายสีดำตัวใหญ่ "อ๊ากกกก" นารารู้สึกเจ็บกว่าเมื่อครู่อีก เจ็บเหมือนร่างกายจะขาดออกจากกันเสียให้ได้ "หึๆ ๆ ๆ ๆ " อสูรร้ายยิ้มเหี้ยม หากไม่ใช่ในเวลาแบบนี้ นาราคงกำลังชื่นชมร่างอสูรเขาที่เป็นที่ดึงดูดใจใช่เล่น ทั้งเขาแหลมยาวสง่า ร่างกายกำยำใหญ่และหางดังแซ่ที่สมบูรณ์แบบ เมื่อกลายร่างจนสมบูรณ์แล้ว จ้าวอสูรก็ดึงดุ้นเอ็นที่ขยายใหญ่จนน่ากลัวออกมาจากร่างบางจนเกือบสุด แต่นี่มันยาวเกือบพอๆ กับความสูงนาราเลยนะ มะ ไม่!!! นาราร้องในใจ ตั้ม!!!!!!!! "อ๊าก!!!!! " สวบ!!!!!! "อั่ก!!!!!! " ปลายดุ้นเอ็นสีสดทะลุไปเกือบถึงปาก นาราตาเหลือกและหวังว่าตัวเองจะตายเพื่อพ้นจากความทรมานนี้เสียที "หึๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "จ้าวอสูรยิ้มพึงใจ เขาถอนเอ็นออกจนเกือบสุดและ... ปั่ก!!!!!! ตอกอัดเข้าไปใหม่จนสุดความยาว น้ำเสียวกระเซ็นออกจากปากที่อ้ากว้างของมนุษย์ผู้อ่อนแอ เซโร่จับร่างบางด้วยมือใหญ่ในร่างอสูร บีบร่างเล็กรวบไว้ แล้วจับรัวแทงราวกับเขาเป็นเซ็กทอยแบบกระป๋อง สวบๆ ๆ ๆ ๆ นานเท่านานจนจอมอสูรเจียนพ้นจากความกำหนัด สวบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "อ้าาาาาา"เสียงคำรามก้อง พร้อมน้ำกามจำนวนมากระเบิดอัดอยู่ภายใน ทั้งยังแตกพุ่งออกมาทางปากของนาราอีกด้วย พึ่บ~~~ เมื่อสำเร็จเสร็จสกกิจกาม จ้าวอสูรก็ปล่อยร่างบางให้ร่วงหล่นและคืนร่างเป็นมนุษย์ดังเดิม ร่างที่ไร้ค่าตกลงไปกองกับพื้นที่มีน้ำเสียวละเลงไปทั่วอย่างน่าอนาถใจ เซโร่ปรายตามองอย่างไม่ไยดีก่อนจะเดินที่ระเบียงเพื่อรับลมเย็นๆ ให้สุขสมอารมณ์หมาย เขาไม่นอน ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน 20ปี เขานอนมานานพอแล้ว "อ๊อกๆ " นาราสำรักน้ำกามที่คลั่งอยู่เต็มท้องราวคนเพิ่งฟื้นจากการจมน้ำ จ้าวอสูรได้ยินเสียง เขาค่อยๆ หันมามองอย่างไม่เชื่อสายตา ทั้งที่ไม่เคยมีใครรอดหลังจากเสพสมกับเขามาก่อน เหตุใดเจ้าคนอ่อนแอนี้จึงรอดมาได้ นารานอนหมอบอวกน้ำกามสีขุ่นข้นออกมาด้วยความทรมาน ทั้งรูน้อยที่บวมช้ำก็มีน้ำชนิดเดียวกันนั้นทะลักออกมาไม่หยุด ที่คลั่งค้างในท้องอีกก็มากจนท้องแบนๆเปล่งนูน "ฮือๆ ๆ " นาราสะอื้นไห้น้ำหูน้ำตาไหลเลอะผสมปนเปกับน้ำกามที่นองอยู่ทั่ว ร่างบางสั่นไปทั้งตัว ตากลมแหงนหน้ามองเจ้าคนใจร้ายแวบหนึ่งเหมือนโกรธๆ แต่ด้วยความกลัวที่มากกว่า นาราจึงก้มหน้าร้องไห้ต่อไปจนสติขาดห้วงอีกรอบ ผมไม่น่าหลงเปลือกที่สวยงามของเขาเลย เข็ดแล้ว กลัวแล้ว ไม่กล้าคิดร่านกับใครอีกแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more