“ไม่เหมือนกันเว้ย” พ่อเลี้ยงธิปรกเค้นเสียงตอบ ขบขำลูกน้องทั้งสองที่ตีหน้ายุ่งไปหมด “กลับไปทำงานได้แล้ว ไว้เจ้าเพลิงเจ้าไฟโทร.มาบอกว่าถึงประเทศไทยวันไหน กูจะพาพวกมึงไปรับคุณหนูถึงสนามบินเลย”
“กลับก็กลับครับ แต่ขอสูบบุหรี่อีกสักมวน แก้อาการช้ำใจก่อนครับ” สนเอ่ยบอกพร้อมกับชูบุหรี่ให้พ่อเลี้ยงได้เห็นด้วย
“พวกมึงนี่เป็นเอามาก แค่เจ้าแฝดเลื่อนวันเดินทางกลับบ้าน ก็ถึงกับชอกช้ำระกำทรวงหนักเลยหรือ”
“ก็เค้ารักของเค้า” ชาญเอ่ยตอบให้พ่อเลี้ยงธิปรกต้องส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ
“ถ้ายังงั้นพวกมึงอยู่สูบบุหรี่ตามสบายเลย เดี๋ยวกูจะหักเงินค่าแรงแทนก็แล้วกัน โทษฐานที่พวกมึงอู้งานกันดีนัก”
“เฮ้ย! พ่อเลี้ยงไม่ดีมั้ง” ชาญร้องโวยวาย
และสนก็ร้องเสียงหลงตามหลังพ่อเลี้ยง ซึ่งเดินไปขึ้นรถยนต์แล้ว “พ่อเลี้ยงห้ามหักเงินพวกผมนะครับ”
“ไม่สนเว้ย! หักให้หมดตูดทั้งสองคนนั่นแหละ”
พ่อเลี้ยงธิปรกตะโกนตอบขณะก้าวขึ้
