อัคนียกมือไหว้บุพากรีทั้งสอง เอ่ยบอกอย่างสำนึกผิดว่า “ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่มากครับที่ช่วยเหลือเพลิง ผมขอโทษที่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องลำบากใจและไม่สบายใจ”
แม่เลี้ยงรดายกมือลูบไปบนศีรษะของลูกชาย ขณะเอ่ยปลอบและให้กำลังใจในคราวเดียวกัน
“เก็บไว้เป็นบทเรียนนะ เพลิง และก็อธิบายให้ลุงราม คุณน้าหนูนาเข้าใจ ที่สำคัญคือไปเคลียร์กับหมามุ่ยให้เรียบร้อย รู้ไหมว่าหมามุ่ยรักเพลิงมากแค่ไหน”
“ครับ ผมทราบครับ ผมผิดไปแล้วที่ทำให้หมามุ่ยต้องเสียน้ำตา”
“ไปทำแผลซะเพลิง ปากบวมเจ่อมีเลือดแห้งกรังด้วย”
แม่เลี้ยงรดาเอ่ยบอกลูกชาย และพอจะเดาได้ว่าลูกชายคงอยากได้พยาบาลพิเศษมาทำแผลให้ แต่นาทีนี้ธีราดากำลังโกรธอัคนีอยู่ คงไม่มีทางยอมให้อัคนีไปพบแน่
“ครับ แม่เลี้ยง ถ้ายังงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
อัคนีเข้าไปสวมกอดมารดาและบิดา ก่อนจะกำหมัดชนกับอัคคี จากนั้นก็ขอตัวไปทำแผลตรงมุมปาก ซึ่งยอมรับว่าตอนนี้เริ่มปวดระบมขึ้นมา
