“ขอบคุณค่ะ”
ไม่เห็นจะอยากได้เลย คุณนายมองตามแผ่นหลังกำยำอย่างแสนเสียดาย ปรายกลับมามองยัยผู้หญิงหน้าจืด ดีแล้วแหละที่ลูกนุชหลับ ไม่อย่างนั้นระเบิดลงแน่นอน
“เยอะขนาดนี้ ดิฉันกับลูกนุชคงกินไม่หมดหรอกค่ะ” ปรับสีหน้ากลับมาเป็นมิตรเมื่อทั้งสองคนกลับมายืนริมเตียงลูกสาว “แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ สำหรับความมีน้ำใจของคุณเหนือ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจซื้อมาฝาก ของกินพวกนั้นมาจากภัตตาคารดังในตัวจังหวัดทั้งนั้น หวังว่าคุณวรรณจะชอบ”
“อุ๊ย คุณเหนือซื้อมาฝากทั้งที ต่อให้เป็นร้านอาหารข้างทาง ดิฉันก็เชื่อว่าทุกเมนูต้องอร่อยอย่างแน่นอนค่ะ”
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยัยหน้าจืดนั่นเป็นแฟนแล้วยังไง ก็แค่แฟน ไม่ใช่เมียเขาสักหน่อย แต่ถึงจะเป็นเมียถ้าคุณเหนือจะอยากทิ้งมาหาลูกสาวตัวเอง ยังไงเขาก็ทิ้งอยู่ดี ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับฝ่ายชายว่าจะเลือกคนไหน ใครดีใครได้ย่ะ
คุณวรรณรสลดมือลงปลุกลูกสาว
“ลูกนุชจ๊ะ ลูกนุช”
“ไ
