วันรุ่งขึ้น
แม้ราตรีจะยังไม่แน่ใจนักว่าควรจะออกไปพบกับเชิดตามที่ชายหนุ่มแอบนัดหมายเอาไว้หรือไม่ หากแต่เมื่อนึกถึงใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาและผิวสีทองแดงคร้ามแดด นึกถึงร่างกายกำยำล่ำสันของเขา ก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดจึงต้องแอบเร่งเวลาให้ตอนเย็นมาถึงโดยเร็ว
“พี่เป็นอะไร... ดูท่าทางแปลกๆ”
ลั่นทมอดถามไม่ได้ เมื่อเห็นพี่สาวล้างจานด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ แสดงอาการลุกลี้ลุกลนจนเห็นไดชัด
“เอ็งทำงานแทนข้าได้มั้ย”
ราตรีตัดสินใจไหว้วานน้องสาวให้ช่วย
“อ้าว... แล้วพี่จะไปไหน นี่มันใกล้ค่ำแล้วนะ”
หัวคิ้วของคนถูกไหว้วานขมวดชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย
“ข้ามีนัดกับพี่เชิด... ไปประเดี๋ยวเดียวจะรีบกลับ เอ็งห้ามบอกแม่นะ ถ้าแม่ถามก็บอกว่าข้าออกไปเก็บผักบุ้งริมทุ่ง”
ราตรีบอกความจริงในที่สุด
“ได้... เสร็จธุระแล้วเอ็งรีบกลับมานะ”
น้องสาวพยักหน้า ราตรียิ้มร่
