ตอนที่ 46
“กับใครคะหวังว่าคงไม่ใช่นังแม่มดปากหวานก้นเปรี้ยว อย่างฉายพัดชา”
สรรพนามที่นันดาใช้เรียกฉายพัดชาไม่ค่อยดีนัก เรียกตามสบายของหล่อน บุลิศเองก็ไม่อยากจะตอบรับอย่างนั้น ไม่อยากให้นันดารู้เรื่องอีกคน ยายนี่ปากมาก เขาเลยเหมือนคนผะอืดผะอมหนักใจ
“เอาเป็นว่า เป็นใครคนหนึ่งก็แล้ว สำคัญหรือไม่สำคัญ แต่คนอย่างน้านี่ ลองนัดกับใครไว้แล้วต้องทำตามสัญญาเสมอ เธอไม่ควรจะเสียเวลามาคิดเรื่องนี้ด้วย มันรกสมองเปล่าๆนันดาสู้เอาเวลาไปเรียนหนังสือของเธอดีกว่า”
เธอกลับถูกน้าชายประชดใส่อีก หน้าตาของนันดาเลยบูดบึ้ง แต่ในวันนี้ก็บอกเล่าในสิ่งที่เธอต้องการบอก ไปแล้วเขาจะไปไหนก็เรื่องของเขา
เธอนั้นอุตส่าห์ดีใจในเรื่องนี้ปุบปับเขาก็จะรีบไป ทั้งๆที่หล่อนเองนั้นรอคอยให้น้าชายได้พูดคุยธุระกับมารดาเสร็จ ไม่นึกว่าจะนานเร็วอย่างนี้ จะไปไหนของเขานะ
“ได้ค่ะแต่จะบอกข่าวดีเรื่องหนึ่ง ถ้าจะไปต่างจังหวัดกับ
