ตอนที่ 45
ในฐานะที่เคยคุ้นรู้จักกันมากกว่าธรรมดา
“ถ้าเมี่ยงไม่อยากฟังพี่ให้ปิดเครื่องซะก็บอกแล้ววันนั้นพี่บุ้นพูดด้วยอารมณ์โมโห ไม่นึกว่าคนที่ตัวเองรักจะรับดอกไม้สองช่อ เปลี่ยนสีเปลี่ยนรสนิยม”
“ใครกันคะที่เปลี่ยนสีเปลี่ยนรสนิยมเมี่ยงไม่เคยทำเมี่ยงชมชอบสีไหนเมี่ยงยังคงรักสีนั้นเช่นเดิมอย่าเอาอะไรมาปรักปรำเมี่ยงสิคะ”
“ถึงงั้นสิ เมื่อพี่ได้ฟังแล้ว พี่จึงขอโทษเมี่ยง”
“เมี่ยงเข้าใจแล้วค่ะ ไม่มีอะไรแล้ว”
“งั้นยังรักคนส่งดอกกุหลาบสีโอลด์โรสคนนี้หรือเปล่า” หล่อนดีใจยิ้มหวานที่ริมฝีปาก เมื่อได้ยินคำนี้เต็มชัดที่หัวใจ ถึงแม้เขาใช้วิธีหลบซ่อนก็ตาม อย่างน้อยหล่อนก็ดีใจที่คนส่งดอกไม้สีเดียวให้ตลอดมาคือเขา เพราะเขาคนเดียวที่รู้ว่าหล่อนชอบดอกไม้สีอะไรดอกอะไร? เนื่องจากเมี่ยงเมรัยเคยกระซิบบอกเขาให้เขารับรู้ในความทรงจำเขาจึงจดจำมันมาตลอด
“จับได้แล้วค่ะโจรดอกไม้ที่แอบส่งมาให้เรื่อยๆ ทำไมพี่บุ้นไ
