ตอนที่ 21
“ฉันไม่คิดหรอก เพราะฉันคิดว่าแกเป็นเพื่อนที่ฉันรัก ฉันรักแก แกรักฉัน แกคงไม่ทำลายทรยศฉันหรอก”
เมี่ยงเมรัยตอบเนิบๆอย่างนั้นอย่างมั่นใจ
เพราะภาพนั้นที่ฉายพัดชายืนอยู่บนพื้นลานหินอ่อนที่ปูระหว่างทางเดินเป็นสีน้ำตาลตัดขาวเทาแดง สมองของหล่อนครุ่นคิด พร้อมกันนั้นใจก็นึกไปถึงบุลิศอีกครั้ง หล่อนมีอาการของคนร้อนรนที่นั่งไม่ติดที่ ก็เนื่องด้วยว่า หัวใจของหล่อนชั่วลมหายใจเข้าออก มันหลุดพ่นออกมีแต่คำว่าพี่บุลิศ
แม้แต่คุณช้องทิพย์เองก็ยืนถอนหายใจแต่เพียงลำพัง นางอยากจะสนับสนุนบุตรสาวอยู่หรอก แต่เท่าที่ดูท่าทีแล้ว ทำไมบุลิศไม่เข้ามาติดต่อ หรือนัดพบเจอกับลูกสาวของนาง ช้องทิพย์จึงหวั่นหวาดและเกรงว่า ลูกสาวจะตามไม่ทันบุลิศ
“แม่ว่า ลูกคิดให้ดีก็แล้วกันนะ คิดอะไรเผื่อเลือกไว้ด้วยนะลูกแม่”เหมือนช้องทิพย์พยายามสอนให้บุตรสาวนั้นชาญฉลาด หมายถึงว่าถ้าคิดจะจับผู้ชายสักคนต้องเอาสมองคิดด
