ตอนที่ 20
“อะไรกันคะอัชขานี่ไม่ทันไรแล้วจะไล่เพื่อนกลับไปบ้านแล้วหรือค่ะ บ้านคุณสวยดีนะคะ หรูมาก ลันย์มาทีไรก็ประทับใจกลับไปทุกที ขอนั่งอยู่ก่อนได้ไหม พอถึงเวลา ลันย์จะเรียกคุณให้ไปส่งเองนะคะอัช”
หล่อนใช้วาจาที่ชาญฉลาดกับเขา
“ ก็ได้”เขาตอบสีหน้าไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใด หากแต่อิสลันย์ลอบมองด้วยรอยยิ้มที่แอบสาสะใจตรงหน้า ตรงนี้หล่อนจัดตัวเองว่าเป็นเพื่อน แต่ความที่จริงมากกว่านั้นอีก เป็นเมีย อัชชุนก็รู้อยู่แก่ใจ หรือว่าเขาจะไม่กล้าตอบใครๆว่าเขาน่ะเป็นผัวหล่อน
มันก็หน้าชื่นอกตรมหรอกนะ กับสภาพแบบนี้
อิสลันย์รู้อยู่แล้วว่าหล่อนนั้นอยู่ในฐานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็ในเมื่ออัชชุนเขาไม่ยอมรับหล่อนเลยอย่างนี้ วินาทีนี้บอกได้เลยว่า หล่อนกำลังใช้วิธีแย่ง หล่อนต้องแย่งมาให้ได้อย่างแนบเนียน แต่ไม่รู้ว่าผลจะตกลงเกิดขึ้นตามมาอย่างไร หล่อนพยายาม หล่อนยังนั่งไขว่ห้าง และท่าทีที่ทำให้รู้ว่า หล่อนกำ
