EP03.1 ll When we meet again [1]
1099 Words
ไว... ไอ้ไว เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากอยู่คนนึง และมันก็เป็นคนที่ไวสมชื่อ จู่ๆ ก็โทรมาบอกให้ฉันไปหา และฉันจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะถ้าเทียบมันกับนนท์แล้ว ตัวตนของไอ้ไว อาจจะมีอิทธิพลกับฉันมากกว่า
“ไว้เดี๋ยวโทรหานะ” ฉันไม่ได้สนใจเลยว่านนท์จะห้ามหรือรั้งฉันยังไง ความจริงฉันเป็นมนุษย์ประเภทที่ตัวเองมาเป็นที่หนึ่ง และเขาคือที่สอง ส่วนที่สาม ที่สี่ก็ดูอีกทีละกันว่าจะให้ใครดี
เขาว่ากันว่า เกิดเป็นหญิงต้องสตรอง และมีสำรองอยู่เสมอ จะได้ไม่นกไง
“ไม่แน่วันนี้ก็อาจจะกลับมานอนด้วย” มันเป็นคำพูดที่ไม่น่าจะหลุดจากปากของสตรีใดเลยจริงๆ แต่ฉันก็ไม่ได้แคร์ ฉันกับนนท์ พวกเราเกินขั้นเขินอายมามากแล้วมั้ง
คือฉันไม่มีภาพพจน์ผู้หญิงแสนดีให้รักษาต่อหน้านนท์แล้วอ่ะ และฉันรู้ว่าถึงฉันแอ๊บต่อหน้านนท์ไป ยังไงเขาก็ดูออก
“วันนี้ห้องนนท์อาจจะไม่ว่างก็ได้นะ”
“แล้วแต่ ถ้าไม่ว่างก็บอกก่อนแล้วกัน” ฉันเฉยชา ไร้ซึ่งอาการใดๆ เมื่อได้ยินประโยคกำกวมน่าคิด ฉันไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาสักอย่าง ดังนั้น ฉันก็ทำได้แค่ปลงวนไปและได้แต่สงสัยว่ายังจะมีผู้หญิงที่ง่ายกับเขาเท่าฉันอีกเหรอ... ไม่มั้ง
“ได้ เดี๋ยวจะบอก”
“งั้นไปก่อนนะ” ฉันเอ่ยประโยคบอกลา หมุนตัวเตรียมจะออกก่อนจะชะงักเมื่อนนท์เอ่ยขึ้น
“หอนนท์เวลาออกต้องใช้คีย์การ์ดแสกนตรงประตูนะ ไม่งั้นออกไม่ได้”
“งั้นนนท์ก็ลงไปส่งสิ แล้วเอาคีย์การ์ดลงไปแสกนให้ด้วย”
“ไม่อ่ะ”
“...” ฉันย่นคิ้วเมื่อคนตัวสูงปฏิเสธด้วยใบหน้ากวนประสาท ไม่รู้นางจะมาไม้ไหนกับฉันอีก นนท์ยิ่งผีเข้าผีออก เชื่อใจไม่ค่อยได้
“เนลอยากไปก็หาทางออกเองสิ”
กวนตีน... ฉันสบถอยู่ในใจพร้อมด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ปากก็บอกว่าให้ไป แต่ในใจก็พยายามรั้งฉันด้วยการกระทำ เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญอย่างประหลาด ฉันนึกอยากจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาชูนิ้วกลางแล้วหมุนตัวร้องเพลงฟัคยูให้นนท์ฟังสักสิบรอบ แต่ความจริงก็ได้แต่ยืนยิ้มสวยและถลึงตาหงุดหงิดใส่เขา
เขาคิดว่าเขากวนตีนเป็นคนเดียวเหรอ... ไม่!
ถ้าใครสักคนจะเหี้ย ก็ต้องเป็นฉันอ่ะ
พวกเราจ้องตากัน มีกระแสไฟฟ้าช็อตระหว่างชั้นบรรยากาศดังชริ้ง ก่อนที่ฉันจะปรายหางตาไปมองที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ แล้วกรีดกรายไปอยู่ตรงนั้นพร้อมหยิบรายงานขึ้นมาเล่มนึง
พิจารณาแล้วเหมือนมันจะเป็นธีสิสที่ยังแก้ไม่เสร็จ ฉันยังเห็นรอยปากกาแดงวงเป็นจุดๆ อยู่เลยด้วยซ้ำ ฉันก็เรียนมหาลัยเหมือนเขาและต้องทำไอ้ธีสิสเวรนี่เช่นกัน ฉันรู้ซึ้งถึงความสำคัญมันดี ถ้าไม่มีมัน ก็เรียนไม่จบ และการแก้ธีสิสไม่ใช่เรื่องตลก
“นนท์นี่ดูตั้งใจเรียนดีเนอะ” ฉันแจกยิ้มเสแสร้งพลางพลิกกระดาษดูเนื้อหาเล็กน้อย รังสีความนิสัยไม่ดีเริ่มแผ่ออกมาจากใบหน้า
“แน่นอน”
“ก็ดี”
“จะทำอะไรอ่ะ จะเอาธีสิสนนท์เป็นตัวประกันถ้านนท์ไม่ลงไปส่งรึไง?” เขาหัวเราะเมื่อเห็นฉันถือไอ้ธีสิสเล่มนั้นเอาไว้ในมือ ฉันหัวเราะตามเพราะฉันไม่ได้คิดจะเอามันเป็นตัวประกันเลย ถึงฉันจะเก็บมันไว้แล้วบังคับให้นนท์ลงไปส่ง ด้วยแรงผู้ชายและผู้หญิง ถ้านนท์อยากจะเอาคืน เขาก็คงทำได้อ่ะ เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่มีเหตุจำเป็นต้องเก็บมันไว้หรอก
“เปล่า” ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะสาวเท้าฉับๆ เดินไปที่ระเบียง นั่นทำให้คนตัวสูงชะงักแล้วลุกพรวดขึ้นมา และย่นคิ้วจนขมวดติดกัน ได้เห็นเขาหงุดหงิดและร้อนรนเรื่องของฉันเป็นบางครั้ง มันก็เป็นความสุขเล็กๆ ของฉันเหมือนกันนะ
“เนล จะทำไร?”
เขาถามฉันแล้วทำท่าจะเดินเข้ามาหา แต่ว่าเพียงครึ่งก้าวของนนท์ ธีสิสในมือของฉันมันก็ร่วงหล่นลงไปด้านล่างดังตุบ เป็นวินาทีเดียวกับที่คนตัวสูงเบิกตาโพลง ฉันก็ตอบคำถามของเขาสั้นๆ
“ทิ้งไง”
“...”
“เอาไงดีอ่ะ... ไม่รีบลงไปเอา เดี๋ยวธีสิสหายนะ”
“เล่นแรงไปปะเนี่ย?” นนท์จิ๊จ๊ะก่อนจะทำหน้าบอกบุญไม่รับ ขณะที่ฉันยังนิ่งและสตรองอยู่เช่นเดิม
“อุ๊ย หลุดมืออ่ะ”
“ไม่เนียน”
“กวนจริงนะ โยนลงตึกไปพร้อมกับธีสิสเลยซะดีมั้ยเนี่ย”
“พูดอะไรโหดร้ายจัง เนลออกจะรักนนท์นะ”
“เหรอ” เขายกยิ้มกวนๆ และพูดด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อเท่าไหร่นัก แต่ก็ช่างมันเถอะ นนท์เริ่มกวนฉันก่อนเองนะ จะมาว่าฉันไม่ได้ “ตอนแรกว่าจะไปส่งสักหน่อย เริ่มจะไม่อยากไปละ”
“อ้าว ตกลงนี่เป็นคนมีน้ำใจเหรอ?” ฉันทำหน้าตกตะลึงเล็กๆ เหมือนได้ยินเรื่องเซอร์ไพรส์ให้นนท์หมั่นไส้ฉันเล่นๆ
“เลิกกวนตีนสักทีจะได้ปะเนี่ย?” คนตัวสูงจิ๊จ๊ะพลางย่นจมูก แล้วเดินชิดขอบระเบียงพลางชะโงกหน้าลงไปด้านล่างเพื่อหาซากธีสิสที่ฉันพึ่งจะปลิดชีวิตมันไปเมื่อกี้ นี่ยังถือว่าฉันปราณีเขาอยู่นะ เพราะถ้าฉันเอาจริง เขาไม่มีทางจะได้วนกลับมาเจอธีสิสของเขาหรอก
“แล้วยังไง จะให้ไปส่งมั้ย?” นนท์ถามขึ้นมา เหมือนเขาจะไม่ติดใจอะไรกับสิ่งที่ฉันทำมากนัก ทำเอาฉันนิ่งไปนิดนึง ว่าอารมณ์ไหนถึงจะมาแสดงท่าทีเป็นห่วงเป็นใย ทั้งที่ฉันพึ่งจะแผลงฤทธิ์ไปหยกๆ แต่ถ้าเขาไปส่งแล้วดันเจอไอ้ไว... ฉันไม่ฉิบหายเหรอวะ?
โอ๊ย ช่างแม่งเหอะ ขี้เกียจคิดละ รำคาญ!
“ก็ดี ไม่เปลืองค่ารถ”
“เออ แต่นนท์พึ่งย้ายมาอยู่หอนี้ จำทางไม่ค่อยได้ว่ะ”
“ถ้าไปไม่ถูก ก็ไม่ต้องก็ได้ แท็กซี่มีมากมายรอให้เนลโบกอ่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวนนท์ถามทางคนอื่นให้ก็ได้ นนท์มีเพื่อนอยู่หอนี้พอดีเลย”
- Writer
