‘เธอจะกินเบียร์อีกนานมั้ยเนี่ย ไม่กลับบ้านกลับช่องรึไง’ เสียงของนนท์เมื่อก่อนที่อยู่ในชุดกีฬาดังขึ้นมาในตอนที่ฉันหนีจากทุกอย่างแล้วเอาแต่กินเหล้าไม่หยุด ฉันรู้จักกับเขาหลังจากที่ฉันไปงานศพพ่อของนัท ฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่างพัง และพังไปหมด
ฉันไม่ติดต่อใคร ไม่คุยกับคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้สักพักใหญ่เพราะฉันอยากจะหาพื้นที่ที่ทำให้ฉันสบายใจได้บ้าง ฉันหรี่สายตามองคนตรงหน้า พวกเราอยู่ที่สวนสาธารณะ ฉันแค่มานั่งพัก ส่วนนนท์เป็นคนที่มาวิ่งออกกำลังกายที่นี่ เขาชอบมาวิ่งค่ำๆ เพราะมันเงียบ
‘ไม่มีให้กลับหรอก’ ฉันตอบแล้วบีบกระป๋องนั่นให้ยับเพื่อระบายอารมณ์ที่อัดอั้นไว้ก่อนจะโยนใส่ถังขยะใกล้ๆ
‘อะไรวะ เด็กมีปัญหาเหรอเธออ่ะ มานั่งมืดๆ เดี๋ยวก็โดนฉุดไปหรอก หน้ายิ่งสวยๆ อยู่’
ฉันมองตาขวางตอนที่เขาแซว ทำให้คนตัวสูงชะงักแล้วยิ้มแหยๆ
‘ล้อเล่น ทำไมต้องดุ’
‘...’ ฉันไม่ตอบแล้วกระดกเบียร์ต่อ เขาว่ากันว่าแอลก
