หลังจากที่พนักงานจัดห้องเรียบร้อยเขาก็เดินนำพะพายเข้าไปดูข้างใน ส่วนของผู้จัดการคนเก่าพวกเขาเก็บใส่กล่องแล้วเอาไปให้แล้ว
“ชอบมั้ยห้องนี้ หรืออยากให้ตกแต่งอะไรเพิ่มบอกได้เลยนะ ผมจัดการให้”
พะพายเหลือบสายตามองพนักงานคนอื่นอย่างทำตัวไม่ถูก เธอไม่กล้าพูดอะไรมากนักไม่อย่างนั้นความลับจะแตกเสียก่อน มาวินเหมือนจะสังเกตเห็นว่าพะพายน่าจะมีอะไรอยากคุยกับเขาจึงหันไปสั่งให้คนอื่นๆออกไปก่อน
“พวกคุณออกไปก่อน”
“ครับท่านประธาน”
พีทและคนอื่นๆพากันเดินออกไปข้างนอกและตอนนี้ทั้งห้องเหลือกันอยู่สองคน พะพายถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจก่อนจะเดินมาตีชายหนุ่มหลายทีอย่างระบายอารมณ์
“นี่แน่คนบ้า! คุณโกหกฉันทำไม”
“โอ๊ยๆอะไรของคุณเนี่ย ผมโกหกอะไร”
เขาพยายามจับมือหญิงสาวไว้ไม่ให้ทุบตีอีก พะพายมองเขาอย่างโมโห ตัวเองเป็นประธานบริษัทแต่ก็ปิดเงียบไม่ยอมบอกใครปล่อยให้เธอเป็นคนโง่ตั้งนาน มาถึงตอนนี้ก็เริ่มไม่แปลกใจแล้วว่า
