EP : 5
1106 Words
“หยุดดิ้น! ถ้าไม่หยุดดิ้นพี่จะทำให้เราดิ้นไปครางไป อยากลองก็เอาเลยฝัน พี่รู้ว่าฝันรู้จักพี่ดีเหมือนที่พี่รู้จักร่างกายฝันดี ถ้าพี่จะเอาต่อให้ฝันดิ้นมากกว่านี้เป็นร้อยเท่าทำไมพี่จะเอาไม่ได้”
“...เอาสิ แต่ถ้าจะข่มขืนก็ช่วยหยิบถุงยางที่พกในกระเป๋าเงินตลอดเวลามาใส่ด้วยนะ...ขยะแขยง ฝันกลัวติดโรคจากผู้ชายสกปรกอย่างพี่เครย์”
“ทำไมต้องใส่ เมื่อก่อนก็สด หืม?”
“ไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว สดไม่ได้หรอกค่ะ” ฉันโกรธนะ ในใจร้อนเป็นไฟแทบระเบิดแต่อาละวาดแล้วมันเหนื่อย หมดพลังงานในการต่อสู้โดยเปล่าประโยชน์
“หึ ๆๆ ถึงเลิกกันแล้วก็ลบเรื่องที่พี่เป็นคนแรกของเราไม่ได้หรอกฝัน หรือว่าฝันลืมได้คะ”
“คนแรกไม่สคัญเท่าคนใหม่หรือคนปัจจุบันหรอกค่ะ สุดท้ายก็แค่ของเก่า”
“อย่ายั่วโมโหพี่”
“มาทำไม พูดธุระมาให้มันจบแล้วก็ไปซะ อย่าให้มองหน้ากันไม่ติดนะพี่เครย์”
“เลิกกันอาทิตย์เดียวเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” เขากอดแน่นมากกว่าเดิม แต่เชื่อเถอะไม่ได้รู้สึกว่าเป็นกอดที่อบอุ่นปลอดภัยหรอก ให้ความรู้สึกเหมือนโดนข่มขู่มากกว่า
“ใครจะเหมือนพี่เครย์ที่เสมอต้นเสมอปลายได้ล่ะคะ”
“หึ ๆๆ ฝันแอบด่าพี่อยู่พี่รู้”
ฟอด~
“พี่เครย์!” เขาก้มลงมาหอมแก้มฉันถึงได้เสียงดังลั่นอีกครั้งไง
“คิดถึงจังเลยค่ะ”
“...”
“พี่ไม่ได้อยากมากวน แค่จะมาอธิบายเรื่องวันนี้ พี่ไม่อยากให้ฝันเข้าใจผิดแต่ฝันไม่รับสายจะให้ทำยังไง ไม่ยอมคุยกันดี ๆ สุดท้ายก็แรงใส่กันแบบนี้ไง”
“ฝันไม่ได้ต้องการคำอธิบายค่ะ ฝันบอกไปแล้ว แค่จัดการบอกผู้หญิงทุกคนไม่ให้มาวุ่นวายกับฝันอีกก็พอพี่เครย์เข้าใจบ้างไหม”
คนอย่างพี่เครย์ไม่เคยแคร์ใคร เขาไม่ได้ตั้งใจมาอธิบายหรอกแค่เอามาเป็นข้ออ้างในการก่อกวน หาเรื่องมาลวนลามคิดว่าฉันจะง่ายเหมือนเดิมต่างหาก!
“แต่พี่จะอธิบายแล้วฝันก็ต้องฟัง ทุกคนที่พี่คบด้วยตอนนี้พี่คบมาก่อนพี่จะเจอฝันทั้งหมด”
“...” คำอธิบายแรกนี่ได้ยินมาหลายรอบแล้ว ได้ยินทีไรสมเพชตัวเองทุกที ทนมาได้ยังไงนะฝันหวาน หรือว่าตอนนั้นมัวแต่ฝันว่าสักวันตัวเองจะได้เป็นตัวจริงแล้วก็เป็นผู้หญิงคนเดียวของผู้ชายคนนี้!
“พี่ไม่เคยมองใครเพิ่ม แล้วพี่ก็บอกทุกคนตั้งแต่วันที่ตัดสินใจคบกับฝันแล้วว่าพี่มีแฟนห้ามใครมายุ่งวุ่นวายกับแฟนพี่เด็ดขาด”
“เลิกพูด เคยบอกแล้ว จำได้หมดแล้ว”
“ฟัง”
“...”
“แล้วทุกคนพี่ตกลงแล้วว่าแค่เพื่อนสนุกด้วยกันได้แต่ถ้าเมื่อไหร่คิดเกินเลยหรือยุ่งกับแฟนพี่ พี่จะเลิกคบทันที คนที่ไปหาฝันเขาแสดงออกว่าเขาคิดเกินเลยพอรู้พี่ก็เลิกคบตั้งแต่วันที่รู้เลย พี่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าไประรานฝัน”
“ก็กล้าแล้วไง เป็นไงคะ มั่นใจมากแล้วควบคุมได้ไหม อย่าว่าแต่ควบคุมไม่ให้เขามาระรานฝันเลย แต่นอนด้วยกันมาเป็นปี ๆ คิดว่าควบคุมความรู้สึกผู้หญิงไม่ให้เขาคิดอะไรได้จริง ๆ เหรอ เขาไม่คิดหรือแค่ไม่แสดงออกเพราะกลัวโดนทิ้ง” พอแล้วเลิกเสียงดังแล้วล่ะ จะกอดก็กอดไปเพราะยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่น ออกจากห้องนี้เมื่อไหร่จะไปขัดผิวให้มันถลอกไปข้างเหมือนกัน
“รู้ แต่ถ้าแสดงออกก็จบไง แต่คนนี้ก็โทรไปจัดการแล้ว”
“เห็นแก่ตัว”
“ก็ใช่ พี่ไม่เถียงหรอก แต่เป็นความเห็นแก่ตัวที่ตกลงกันแต่แรกแล้ว ไม่ใช่ทำลับหลัง”
“ฝันเกลียดเวลาพี่เครย์หงายการ์ดนี้ที่สุดเลย ปล่อยได้ยังปวดท้องเมนส์” ฉันบิดตัวนิดหน่อยแต่ก็ยังดีที่เหตุผลของฉันทำให้เขายอมปล่อย
“ก็จะให้ทำยังไง พี่ไม่ได้ไปบังคับให้ใครยอมตกลงสักหน่อย ทุกคนสมัครใจเอง แล้วพี่ผิดอะไร”
“รวมถึงฝันด้วยสินะที่สมัครใจยอมรับข้อตกลงของพี่เครย์” โมโหจังเลยค่ะ อดทนนะฝันหวานมีสติก่อนเถอะนะ
“ฝันมันคนละประเด็น คนละความสำคัญเลย ฝันกับผู้หญิงพวกนั้นไม่เหมือนกัน” เขามองฉันด้วยสายตาดุแต่ฉันกลับกระตุกยิ้มใส่
“สำคัญเท่ากันนั่นแหละพี่เครย์ ไม่ว่าพี่เครย์จะเรียกว่าแฟนหรือว่าคู่นอน สุดท้ายก็ไม่มีใครเอาพี่เครย์อยู่สักคน ไปเถอะ ไปทำอะไรตามใจ ไม่ต้องมาวุ่นวายกับฝันขอร้อง”
“ฝัน พี่ไม่เคยเห็นใครสำคัญเท่าฝัน”
“เหรอคะ? ไม่เห็นเคยรู้สึกแบบนั้นเลย”
“ก็กำลังบอกอยู่นี่ไง”
“คำพูดไม่สำคัญเท่าการกระทำค่ะพี่เครย์ แต่สำหรับเราตอนนี้ก็ไม่สำคัญทั้งคำพูดทั้งการกระทำนั่นแหละฝันไม่ได้ใส่ใจอะไร”
“ฝัน ผ่านมาเป็นอาทิตย์พี่คิดว่าฝันจะใจเย็นแล้ว บางทีเราสองคนน่าจะคุยกันดี ๆ อีกรอบ”
“ใจเย็น? พี่เครย์ฝันไม่เคยใจร้อน เรื่องพี่ฝันไม่สนใจเลย จบคือจบ ฝันไม่ได้ฟูมฟายจนต้องพยายามใจเย็นค่ะ แต่ที่ฝันโมโหวันนี้เพราะเพื่อนของพี่มาระรานฝันถึงคณะ จะให้ฝันเย็นเหรอ? อย่าเห็นแก่ตัว!” สุดท้ายก็ขึ้นเสียงจนได้
“พี่เปล่า”
“พี่เครย์กลับไปได้แล้ว ไม่มีเรื่องต้องคุยกันแล้วค่ะ คุยไปก็เหมือนเดิม เรื่องเดิม ๆ คำเดิม ๆ หงายการ์ดเดิมว่าตกลงกันตั้งแต่แรกแล้ว ฝันเบื่อฟังคำนี้เต็มทนแล้ว เลิกกันไปแล้วก็จบ ๆ ไป ไม่ต้องบอกเพื่อนของพี่คนไหนแล้วก็ได้ ใครมาระรานอีกฝันก็แค่ตบให้มันจบ” ฉันบอกเขาแล้วก็เดินไปเปิดประตูให้ทันที
เปิดประตูแล้วก็หันไปมองหน้าเขาที่ยังยืนอยู่ที่เดิมด้วยความโมโห
“เชิญ!”
“...พี่ขอโทษ”
“ออกไปค่ะพี่เครย์ ฝันขอร้อง ออกไปเถอะอย่ามาข้องเกี่ยวกันอีกเลย ฝัยกับพี่เครย์เราไม่สมควรรู้จักกันตั้งแต่แรกจริง ๆ นะ”
“เรา...กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
- Writer
