EP : 4

1029 Words

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ติ๊ด! (...คะ) “ทำบ้าอะไรวะ!” (ทำอะไร? มาก่อนไม่มีสิทธิเหรอคะพี่เครย์) “เพื่อนก็คือเพื่อน มีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่ายเรื่องส่วน หรือว่าลืมไปแล้วว่าเธอกับฉันแค่เพื่อนนอน!” (ทำไมคะ ผู้หญิงคนนั้นฟ้องพี่เครย์เหรอ แนทแค่เข้าไปคุยด้วยดี ๆ เองนะ) “เธอแม่งเป็นผู้หญิงที่โคตรไร้ค่าเลยว่ะ” (ทำไม? ทำไมต้องปกป้องผู้หญิงคนนั้นมากมายขนาดนี้ แนทพูดแค่นิดเดียวเองนะ แต่ผู้หญิงคนนั้นตอกกลับมาตั้งเยอะ คิดจะถามก่อนไหมว่าโดนอะไรบ้าง แฟนเก่าพี่ก็ใช่ย่อย) “ใครแฟนเก่า?” จะโทรมาเตือนแต่เจอคำนี้เข้าไปโมโหฉิบหาย (ก็ผู้หญิงคนนั้นไง เขาบอกเองว่าทิ้งพี่แล้ว) “หุบปากของเธอแล้วเรียกแฟนฉันดี ๆ” (ไม่ค่ะ ทำไมแนทต้องให้เกียรติผู้หญิงคนนั้น มันก็ว่าแนทมาเยอะเหมือนกันทั้งที่แนทไม่ได้ด่าสักคำ!) “ถ้าเธอไม่เดินไปวุ่นวายกับเขา ใครมันจะด่าเธอวะ! ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะแนท แต่ถ้ายังวุ่นวายกับคนของฉันอีกเธอจบไม่สวยแน่” ติ๊ด! “s**t!” หงุดหงิดว่ะ หงุดหงิดจนนั่งต่อไม่ไหว “อ้าวไปไหนเฮีย” “ธุระ” “แต่คุณซานิกำลังจะเข้ามาทำรถนะเฮีย” “มึงก็ดูแลไปสิวะ ดูแลไม่ได้ก็ลาออก” ผมหันไปบอกมันแล้วเดินออกมาทันที ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด “แม่ง! ทำไมไม่รับสายวะ!” โทรหาเป็นสิบสายแต่ไม่ยอมรับสาย! ยิ่งไม่รับยิ่งโมโห จากที่พยายามใจเย็นเลยทนไม่ไหวเท้าเหยียบคันเร่งแทบมิดไมล์เพื่อไปที่คอนโดของใครบางคน! #KRAY END #FANHWAN TALK ว่าจะไม่สนใจแต่ก็ข้องใจตามประสาผู้หญิง อยากรู้ว่าผู้หญิงวันนี้ไปหลบอยู่ที่ไหนมาทำไมฉันไม่เคยรู้เลยว่าเป็นหนึ่งใน เพื่อนของเขา เพื่อน หึ! เป็นคำเรียกที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุด เพื่อนที่ไหนเขานอนด้วยกัน แวะไปนอนก่อนกลับมาหาแฟนเกือบทุกวัน ทุเรศสิ้นดี! ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ “...” ได้ยินเสียงเคาะประตูก็พอรู้แล้วว่าใครมา ไม่อยากเจอหรอก วันนี้ก็ไม่ได้อยากติดต่อไปด้วย ไม่เจอไม่ติดต่อมาทั้งอาทิตย์ก็คิดจะตัดขาดจริง ๆ ไม่ใช่การเรียกร้องความสนใจ แต่เพราะไม่ชอบที่โดนระรานเลยบอกให้จัดการคนของตัวเองทุกคนแค่นั้น ไม่ได้คิดหวังอยากให้เขามาหาถึงที่ แต่ไม่ว่าจะเหตุผลไหนก็ตามที่มาในวันนี้ ฉันไม่ขอออกไปเจอ จบก็คือจบ มีเรื่องก็เคลียร์กันทางอื่นได้ ทางไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเจอหน้า ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ไม่ใช่เขาที่โทรมา แต่เป็นฉันนี่แหละที่กดโทรออกไป ติ๊ด! (เปิดประตู) “กลับไป” (พี่บอกให้เปิดประตู) “กลับไปไม่งั้นจะแจ้งรปภ.” (ก็ลองดู) “ต้องการอะไรพี่เครย์ คุยทางนี้ให้จบ” (ไม่คุย โทรหาเป็นร้อยสายแล้วไม่รับก็ไม่ต้องโทรคุย) ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ เขาพูดแล้วก็เคาะประตูปั่นฉัน “ถ้าไม่หยุดฝันจะโทรเรียกรปภ. อย่าคิดว่าฝันแค่ขู่” (อยากให้เรื่องเล็ก ๆ มันดังก็เอาเลย ทุกวันนี้ข่าวยิ่งกระจายเร็ว เรื่องผัวเมียทะเลาะกันคนชอบเสือกกันจะตาย) “พูดให้ดี ๆ นะพี่เครย์” (เรียกรปภ.มาสิ เอาเลย หรือจะให้พี่เรียกให้จะได้ออกมาเจอกันสักที) “...ไอ้เลว” ติ๊ด! แอด~ “มีอะไร” หมับ! ปัง! “พี่เครย์! ปล่อย!” ฉันตะโกนลั่นทันที อุตส่าห์ระวังตัวมากแล้วนะ ประตูก็แง้มแค่นิดเดียวแต่เขาก็เร็วกว่าจนได้ “เงียบ!” เขาตะคอกแล้วกอดฉันแน่น แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันต้องยอมให้ผู้ชายคนนี้กอด ผู้ชายที่ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว ผู้ชายที่ร่างกายสกปรกเพราะนอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน! ถ้าแค่ผ่านไปทีละคน คบแล้วจบไปทีละคนไม่ใช่วนไปมาเป็นวงกลมอย่างทั่วถึงก็คงไม่เป็นไรหรอก แต่นี่มันทั่วถึง ไม่ต่างจากของสาธารณะ! “ปล่อย!” ฉันตะโกนแล้วก็ดิ้น แต่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ที่น่าเจ็บใจมากกว่านั้นก็คือทั้งที่ดิ้นสุดแรงแต่เขาก็ยังกอดแล้วลากฉันไปที่เตียงนอนได้ “พี่เครย์ปล่อยฝันนะ จะทำบ้าอะไรเราเลิกกันแล้ว!” “ตั้งใจจะคุยด้วยดี ๆ ไม่คุยเองมันก็ต้องแบบนี้แหละ” เสียงเขาแข็งเหมือนกัน แต่ฉันไม่สน ฉันสนแค่ต้องหลุดพ้นจากสัมผัสของผู้ชายคนนี้เท่านั้น “ฝันก็ยอมออกไปคุยด้วยแล้วไง!” “มันต้องยอมคุยดี ๆ แต่แรกฝัน ไม่ใช่มาท้าทายคนอย่างพี่” เขาเป็นแบบนี้แหละ ไม่ยอมใครหรอกโดยเฉพาะผู้หญิง กูต้องได้ กูต้องชนะ ทุกคนต้องยอมกู! “ฝันจะท้าทายหรือไม่ท้าทายพี่เครย์ก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ ไม่มีแม้แต่สิทธิ์มาจับมือฝัน!” “ทำไม? มากกว่าจับมือยังทำมาแล้วเลย เลิกกันแล้วมันลบคำว่าเคยเป็นผัวเมียกันได้รึไง” เสียงเขากนประสาท เยาะเย้นจนฉันโมโหตัวสั่นดิ้นสุดแรง แต่ก็เหมือนเดิมคือฉันสู้แรงเขาไม่ได้ “ปล่อย! พี่เครย์ปล่อยฝันเดี๋ยวนี้!” “หยุดดิ้น! ถ้าไม่หยุดดิ้นพี่จะทำให้เราดิ้นไปครางไป อยากลองก็เอาเลยฝัน พี่รู้ว่าฝันรู้จักพี่ดีเหมือนที่พี่รู้จักร่างกายฝันดี ถ้าพี่จะเอาต่อให้ฝันดิ้นมากกว่านี้เป็นร้อยเท่าทำไมพี่จะเอาไม่ได้” “...เอาสิ แต่ถ้าจะข่มขืนก็ช่วยหยิบถุงยางที่พกในกระเป๋าเงินตลอดเวลามาใส่ด้วยนะ...ขยะแขยง ฝันกลัวติดโรคจากผู้ชายสกปรกอย่างพี่เครย์”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more