เหลียนฮวาถูกจับโยนขึ้นบนหลังม้าพร้อมกับควบไปยังทิศทางหนึ่ง ตลอดเส้นทางหยางหย่งเล่อเอาแต่นิ่งเงียบ แต่รังสีที่ดูน่ากลัวถูกแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้เหลียนฮวาเองก็เลือกที่จะเงียบปากของตนเองเช่นกัน ม้าห้อตะบึงออกไปไกลพอสมควรแล้วหยางหย่งเล่อจึงได้ก้มลงกระซิบที่ข้างหูของเหลียนฮวาด้วยน้ำเสียงที่ดูเย็นยะเยือก จนคนฟังขนลุกขนชัน
"เป็นสตรีเช่นไรถึงได้กล้าเข้าไปยังหอโคมเขียว สตรีที่ดีย่อมไม่ไปยังที่อโคจรเช่นนั้น"
"ทีบุรุษก็ยังไปได้ เหตุใดสตรีอย่างหม่อมฉันจะไปบ้างไม่ได้ ก็แค่เพียงไปเปิดหูเปิดตาเท่านั้น"
"ที่บุรุษไปได้ เพราะบุรุษสามารถเอาตัวรอดได้ บุรุษมากมายไปยังสถานที่เช่นนั้น ก็เพื่อสิ่งเดียว หากเขาพบสตรีในที่เช่นนั้นแล้วคิดจะทำย่ำยีล้วนแล้วแต่ไม่ผิด หากเกิดอันใดขึ้นกับเจ้าเพราะเจ้าไปยังสถานที่แห่งนั้นเอง จะทำสิ่งใดก็ควรจะคิดให้รอบคอบ หากเกิดอันใดขึ้นสตรีอ่อนแอเช่นเจ้าจะสามารถเอาตัวรอดได้หรือ
