Montecillo Series - Tiffany Montecillo

Strong

Miguel POV

Maaga akong nagising since my alarm went off early, meeting ngzyon ng kapatid ko so I have to hurry. Sa condo ako natulog kaya kailangan kong bilisan kilos ko para maka abot sa meeting.

I got ready in just 20 minutes saka nagkape lang ako, dadaan pa naman ako sa bahay para masundo kapatid ko, she was gonna accompany me.

Nasa kotse na ako anung itext ko si Tiffany, I plan on going to Palawan after the meeting kaya sana maaga itong matapos, I badly want to see her already.

I drove about 30 mnutes papuntang bahay, it was just 7 am and the meeting starts at 8 am. Gising na silang lahat, and it was my siblings na naghanda para almusal, my brother was taking care of Mom while my sister was getting ready.

Pagpasok ko ay agad akong binati ng kapatid ko and told me Mom is also up watching the news. I went to her room andfound her sitting on her bed, resting her back sa headboard. In the span of 10 years I was able to gradually make their home, a home to be called.

Pinaayos ko ito at nagdagdag ng kagamitan. Each of them has their own rooms already ad katabi nila si Mom para madali siyang mapuntahan. I even made sure na may sariling TV si Mom sa room niya para dina kailangang lumabas a centralized aircon kaya halos di na din lumabas sila ng bahay.

Umupo ako sa tabi no Mom and kissed her cheeks. Ngumiti ito at hinimas ang pisngi ko.

“You look radiant today, anak. Keep it up.” I chuckled and just caressed her hands.

“I think because I am in love?” we both chuckled at that.

“Si Anton lang muna magbabantay sayo since isasama ko si Claire sa school for their meeting.”

“Okay lang, anak. Pag magaling na ako, ako na ang mag aattend sa mga ganyan nila. Pasensya na ha.”

“Its alright, Mom. Minsan lang naman makiusap si Claire sakin.”

“Kuya! Kain na tayo!” tawag ni Claire sa labas.

“O siya kumain na kayo para makalabas na din.”

I smiled and gently kissed her cheeks. Tumayo na din ako at naglakad palabas. Claire was already eating, naupo na din ako to eat.

Matapos ang almusal ay nagpa alam na kami na papanhik na kami. Tahimik naming binabaybay ang skwelahan niya.

“Jan lang Kuya, pwede na jan. Pwede ka atang magparking dito.” Sabi niya. Don nga ako nagpark at sabay na kaming bumaba.

Kitang kita ko kung paano ako pinagtitingnan ng mga tao sa loob doon. Pati mga highschool ay nagkukumpulan at nakatingin sakin.

Nang maka abot kami sa room nila ay nagpakilala na ako sa guro ng kapatid ko. Nakita ko ding halos mabali ang leeg niya sa kakatingin sakin pataas.

“P-pasok po k-kayo.” Iginiya niya naman ako sa mga upuan sa loob ng classroom.

Pumasok na ako samantalang nasa labas lamang ang kapatid ko. Mejo marami rami na din kami sa loob. Nang mapa angat ako ng ulo ay nakita kong haos silang lahat ay nakatingin sakin sabay bulungan. Ngumiti lamang ako.

Buti nalang nagstart na ang guro sa meeting. Heck, About an hour I have to endure.

--

Nang matapos kami ay kinailangan ko pang magpirma doon sa card ng kapatid ko. I was happy to see na matataas ang mga marka nito. Ibinigay ko pabalik ang card ng kapatid ko matapos koi tong pirmahan.

“Hindi naman po nabanggit ng kapatid niyo na mag gwapo siyang Kuya.” Ngiti ngiting sabi ng guro iya.

“Ahh, haha maraming salamat po.” Pumasok naman ang kapatid ko.

“Good morning po mam.” Bati niya.

“Good morning din Claire, di mo ata nabanggit na may gwapo kang kapatid.”

“Ahy mam, taken na yan eh, kaya di ko nalang binaggit.” Natahimik naman ang guro. Kinindatan pa ako ng kapatid ko na ikinangisi ko.

“Mauna na po kami, Maam.”

“A-ah cge, ingat kayo.”

Nginitian ko lang siya saka umalis na kami. Inakbayan ko ang kapatid ko saka pu asok na kami sa sasakyan.

“I saw your grades, I’m proud of you.” I told her, ngumiti naman ito.

“At dahil jan, drive through tayo ng paborito mong chicken and spaghetti.” Lumiwanag naman ang mukha nito at napahiyaw.

“Yehey! Thank you, Kuya!”

Matapos kaming maka bili ng pagkain ay dinala ko na siya pauwi. Sinabi ko kina Mom ang mga pinag usapan sa meeting. Ang usual kasi na umaattend sa ganito ay ang kapatid ni Mom.

After we eat, ay siyang pag alis ko pabalik sa condo. Inayos ko lang ang gamit ko saka nag suot na ng uniform ko. Saka ko palang pinansin ang phone ko. Tiff messaged me. I smiled sa message niya.

She told me na alam na ng kuya niya ang lahat and he was going to do something about it. I smiled at the thought na kahit kami kami lang ay magiging okay na kami.

I was smiling when I went down. Di ko naman inaasahan na andun nanaman siya, I stopped and walk towards her.

“Mabuti naman naabutan kita. Aalis ka pala.”

“Yes, babalik pa ako to do the flight for them.”

“Mukhang nag eenjoy ka nga, nakita ko sa picture na pi ost ni President.”

“I was invited. Mr. Montecillo asked me to go with them as Tiffany’s partner.”

“At sumang ayon ka naman?”

“I don’t see anything wrong with it. Wala naman kaming ginagawang masama.”

“Ibang iba ang mga ngiti mo doon. You seem to have the time of your life.”

“Pag aawayan nanaman ba natin to? Kahit pati trabaho ko?” she sighed.

“I just want to talk about us.”

“There is no us anymire, Kisses. When will you let it sink your mind?”

“Ano bang problema at gusto mo na akong hiwalayan? Dahil ba may iba ka na?”

“Wala, I am just tired of this, You never listen. I told yu na hindi pa akong handing magpakasal but yu cornered me. Kahit sa mga nakakausap ko, lahat pinagdududahan mo. Ayoko sa lahat ang ginaganun ako. Like I said, let’s stop this, ayoko na rin.”

“Miguel, mamatay ako pag wala ka na sa buhay ko. Pleaase. Don’t do this to me.”

“Yan, jan ka magaling. Ang gamitin yan sakin, to guilt trip me. Wala kang pakialam sa nararamdaman ko basta ikaw, okay ka lang.”

“Miguel, please—“

“Tama na Kisses. Ayoko na, aalis na din ako kasi kailangan ko nang bumalik.”

Humakbang na ako palayo ngunit naramdaman ko nalang na niyakap ako nito sa aking likod. I stpped and sighed.

“Please, Kisses. Kung mahal mo talaga ako you will want to set me free and be happy.” Umiling lang ito.

“I can’t. I can’t. Iniwan na ako ng lahat, please wag naman pati ikaw. I can wait, I can wait until matanggap mong ikakasal na tayo.” I sighed. Slowly letting her hand go.

“I’m sorry, Kisses. Please, don’t make it hard for us.”

I walked forward never looking back, I just have to be firm and I know she will eventually stop. Nakapasok na ako sa sasakyan at pinanadar ko na ito. Laman pa din sa isip ko ang mga nasabi k okay Kisses.

But when I boarded the plane, nawala na din ang isip ko sa kanya. It was just me excited to be with her. I am mean and a jerk, I admit pero di ko din kayang isakripisyo yung matagal ko nang pinangarap makuha. I want to be selfish sometimes.