ย้อนมาเป็นยุวชนตัวร้าย 70's

ตอนที่ 8/1

พอกินข้าวเสร็จ ทุกคนมารวมในห้องโถงบ้าน เพราะอี้เฉินบอกทุกคนว่ามีเรื่องต้องคุยกัน ซึ่งแต่ละคนก็พอจะรู้แล้วว่าเรื่องอะไร แม่หลินจึงพา จือรั่ว มาด้วย เพราะเกี่ยวพันกับลูกสาว แม่หลินจึงขอฟังด้วย จางหมิ่น รออยู่ในห้องเพราะเป็นเด็ก ถึงเขาจะรู้อะไรแล้วก็ตาม

" เอาหล่ะเมื่ออยู่กันครบแล้ว ก็เริ่มเลยแล้วกัน " พ่ออู๋ กล่าวนำ

" ก่อนอื่นเลยสะใภ้ใหญ่ หล่อนชน สะใภ้รองจนตกบันใดแต่ตอนนั้น ฉันถามหล่อนกับบอกไม่รู้ไม่เห็น หล่อนจะว่ายังไง " แม่อู๋

" เอ่อ คือฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะแม่ แต่ตอนนั้นฉันตกใจมาก จึงไม่กล้าบอกเรื่องที่ฉันชน กับทุกคน ฉันขอโทษเธอด้วยนะ น้องสะใภ้ " สะใภ้ใหญ่พูดเสียงเบา

" แค่นี้เหรอครับ" อี้เฉิน

" น้องรอง พี่สะใภ้ ก็บอกไม่ได้ตั้งใจ และขอโทษน้องสะใภ้แล้ว เจ้าจะให้พี่สะใภ้ทำอะไรอีกเหรอ"

" พี่ใหญ่ ถ้าคนที่ตกบันใดเป็นพี่สะใภ้ พี่จะพูดแบบนี้ไหมครับ และถ้าหาก ภรรยาผมอาการหนัก หรือตาย พี่จะพูดแบบนี้ไหม " อี้เฉิน

"...." พี่ใหญ่

" น้องสามี แต่ตอนนี้น้องสะใภ้ก็ยังไม่ตาย หรืออาการหนักอะไร นี่ " สะใภ้ใหญ่

" อ้อ งั้นพี่สะใภ้ลองไปตกลงมาดูไหมครับ "

" เจ้ารอง " เสียงพี่ใหญ่ กับ พ่ออู๋

" พ่อว่า ค่อยๆ คุยเถอะ คุณหลินขอโทษแล้ว ที่ต้องมาเห็นเรื่องแบบนี้ "

" ฉันไม่ถือสาหรอกค่ะ " แม่หลิน

จือรั่ว จึงยื่นมือไปจับที่มือของสามี และบีบเบา ๆ เพื่อให้คลายโกรธลง

" คุณค่ะ ใจเย็นก่อนเถอะค่ะ " จือรั่ว

" อืม ครับ " อี้เฉิน หายใจเข้าออก ยาวๆ แล้วจับมือจือรั่วไว้

" ตารอง ลูกว่ามาเถอะ ว่าต้องการอะไร "

" ผมอยากแยกบ้านครับ "

" ตามกฎบ้านเรา ถ้าพ่อแม่ยังไม่ตาย แต่ลูกขอแยกบ้านเองก็จะถูกหาว่าอกตัญญู นะลูก " แม่อู๋

" แต่ผมไม่ได้ทิ้งพ่อแม่นี่ครับ "

" น้องรอง เรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย " พี่ใหญ่

" ถ้ายังอยู่ด้วยกัน ผมคิดว่ามันจะไม่ใช่เรื่องแค่นี้น่ะสิครับ พี่รักเมียพี่ ผมรักเมียผม ฉะนั้นอย่าพูดว่าเรื่องแค่นี้ครับ เอาเป็นว่าผมแยกบ้านตอนนี้น่าจะดีแล้ว ถ้าอยู่นานไป อาจได้ตัดขาดกันแทน" อี้เฉิน

"..... " จือรั่ว

จือรั่วรู้สึก งง ๆอยู่เฉย ๆ เหมือนโดนสารภาพ รักเลย แฮะ อิอิ

" เอาเป็นว่าพ่อจะให้หัวหน้าหน่วย กับเจ้าหน้าที่มาทำเรื่องแยกบ้านให้ พ่อแม่เป็นคนให้แยกคงไม่มีใครกล้าว่าอะไร "

" แล้วเรื่องบ้านตารองหล่ะค่ะ " แม่อู๋

" ผมคิดว่าจะแบ่งที่ ด้านข้างให้เจ้ารองมีพื้นที่อยู่ 3-4 หมู่คงพอสร้างบ้าน ปลูกผักได้ และอยู่ใกล้กัน ช่วงนี้ก็อยู้บ้านนี้ไปก่อน เดี๋ยวให้ เจ้ารองกับเมีย มาอยู่ห้องด้านล่างเอาของออกก็คงพออยู่ได้ไปก่อน ห้องข้างบน ก็เอาไว้เก็บของแทน แต่เราไม่รู้ว่าจะได้อิฐ ปูน เมื่อไหร่ นี่สิ"

" ตอนนี้คูปองพวกนี้ก็หายาก ด้วยนะคะ"แม่อู๋

" เรื่องคูปองคงไม่มีปัญหาหรอกค่ะ เพราะฉันให้รั่วเอ๋อไว้แล้ว น่าจะพอซื้อของสร้างบ้านได้ " แม่หลิน

" ใช่ค่ะ " จือรั่ว

สะใภ้ใหญ่ แอบเบะปาก แต่จือรั่วที่มองอยู่ตลอดก็เห็นอยู่ดี แต่เธอไม่สนใจคนขี้อิจฉาแบบนั้น

" ถ้ายังงั้นตารองก็ไปตามหัวหน้าหน่วยมา แล้วเชิญผู้อาวุโส บ้านอู๋ มาด้วย "

" ครับ "

พออี้เฉิน ออกไปตามหัวหน้าหน่วยและพยาน มาทำหนังสือแยกบ้านให้ แม่อู๋จึงไปหยิบกล่องเงิน ออกมานับ เพื่อจะได้แบ่งส่วนของลูกชายคนรอง

" คุณค่ะในเมื่อเจ้ารองแยกบ้านแล้ว บ้านเจ้าใหญ่กับสะใภ้ใหญ่ อยากจะดูแลเงินกันเองไหมต่อไปอยาก ซื้อหาอะไรจะได้ทำได้สะดวก ไม่ต้องมาคอยขอเบิกกับแม่ให้ลำบากใจอีก "

" เจ้าใหญ่ สะใภ้ใหญ่ มีความเห็นยังไง เดี๋ยวจะว่าพ่อไม่ถาม ไม่ได้นะ "

" ผมแล้วแต่พ่อแม่ครับ ผมเป็นลูกคนโตยังไงก็ต้องเป็นคนดูแลพ่อแม่ อยู่แล้ว"

" ถ้ายังไงฉันขอตัวก่อนนะค่ะ " แม่หลินรู้มารยาทจึงขอตัวออกไปก่อน

" แม่ค่ะ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะค่ะ" สะใภ้ใหญ่รีบพูดขึ้น

" เอาหล่ะ ๆ สะใภ้รองแล้วเรื่องอาหารการกินจะแยกทานหรือจะทานรวมกับบ้านใหญ่ก็ได้นะ พ่อแม่ไม่ว่าอะไร แบบไหนสบายใจมากกว่าก็เอาแบบนั้น " พ่ออู๋

" แยกทานค่ะ " จือรั่วตอบแบบไม่ได้คิดเลยด้วยซ้ำ เพราะคำถามเข้าทางพอดี

" ตอนนี้เงินกองกลางบ้าน มีอยู่ 370 หยวน แม่จะเก็บเป็นส่วนพ่อแม่และน้องสาว 170 หยวน อนาคต น้องสาวต้องแต่งออกยังไงก็ต้องเตรียมสินเดิมไว้บ้าง และแม่จะแบ่งให้ ลูกทั้งสอง บ้านละ 100 หยวน ต่อไปหากใครหาเงิน ได้ก็เก็บกันเอาเองจะซื้อหาอะไร ก็จะได้จ่ายกันเอง ภายหน้ามีลูกมีเต้าก็ให้รับผิดชอบลููกๆ ของใคร ของมัน สะใภ้ใหญ่ สะใภ้รอง เห็นด้วยไหม "

" หนูไม่ขัดข้องค่ะแม่ " จือรั่ว

"จะขัดข้องอะไร ตัวเองมีเงินต้องมากมาย" สะใภ้ใหญ่

" สะใภ้ใหญ่ เงินของสะใภ้รองเป็นสินเดิมของเขา หล่อนจะยุ่งได้ไง ตอนหล่อนแต่งเข้าบ้านอู๋ มีสินเดิมมายังไงฉันก็ไม่เคยยุ่งวุ่นวาย กับของหล่อนเลยนะ "

" คุณแม่ค่ะตอนฉันแต่งเข้ามา พ่อแม่ให้สินสอดที่บ้านฉันแค่ 50 หยวนเองนะคะ พ่อแม่ฉันก็ให้เป็นสินเดิมมาเพียง 20 หยวน ไม่ได้มากมายเหมือนน้องสะใภ้นี่ค่ะ " สะใภ้ใหญ่ ลืมตัวพูดในสิ่งที่อึดอัดคับข้องใจออกมา

" อ้อ นี่หล่อนคงไม่พอใจที่ฉันให้สินสอด สะใภ้รองมากกว่าหล่อนยังงั้นเหรอ ฉันจะบอกไว้ตรงนี้เลย นะว่า เงินสินสอดของ สะใภ้รอง เป็นเงินเก็บส่วนตัวของอี้เฉิน ต่างหาก ตารอง ใช้เงินกองกลางบ้านเพียง 50 หยวน เหมือนกันกับตอนตาใหญ่แต่งหล่อนเข้ามา แค่นั้น"

" แสดงว่าเงินที่น้องรองทำงานไม่ได้ให้คุณแม่เก็บแต่เก็บเองหรือค่ะ " สะใภ้ใหญ่

" นี่สะใภ้ใหญ่ พ่อจะบอกอะไรให้นะ ในเมื่อลูกแต่ละมีความสามารถไม่เหมือนกัน ทำงานได้เงินก็ไม่เท่ากัน แต่ถ้าต้องเอารายได้ทั้งหมดมารวมกันแล้วก็กินใช้ เท่ากัน เธอคิดว่ามันถูกต้องเหรอ แบบนั้นคนทำน้อยก็ทำไปยังไงก็ได้ส่วนแบ่งเท่ากับคนที่ทำได้มากเหมือนเดิม แบบนั้นจะมีใครยอมทำอะไรมากกว่ากัน แม้แต่เจ้าใหญ่ หากหาได้มากพวกฉันพ่อแม่ ก็ไม่เคยไปเรียกมาเก็บเข้ากองกลางหรอกนะ ส่วนที่ว่าใครจะมีความสามารถเก็บรักษา ไหมอันนั้นมันก็แล้วแต่ละคน "

" คุณ เงียบเถอะพ่อแม่ผมท่านไม่ใช่คนลำเอียงหรอกนะ พ่อแม่เอาตามที่เห็นสมควรเถอะครับ" พี่ใหญ่