คอนที่ 7/2
1652 Words
พูดกันอยู่สักพัก พ่อแม่ อู๋ ก็เดินเข้ามาเยี่ยม โดยมีอันเล่อ มาด้วย
" จือรั่ว ฟื้นแล้วหรือลูกเจ็บตรงไหนอีกไหม "แม่อู๋
" ค่ะ คุณป้า กินยาแก้ปวดแล้วก็ไม่ค่อยปวดแล้วค่ะ"
" ยังจะเรียกคุณป้าอีก เรียกแม่ได้แล้วจ้ะ"
" ค่ะ คุณแม่"
" ดีแล้ว ๆ จะได้หายเร็ว ๆ จะได้กลับบ้านกัน" พ่ออู๋
" สวัดดีครับ คุณลุงอู๋ คุณป้าอู๋ พี่สาวเล่อเล่อ" จางหมิ่น
" อืม /จ้ะ /หวัดดีจ้ะ "
"อ้อคุณน้าหลินค่ะ นี่อาหารค่ะ กินเลยไหมค่ะ " อันเล่อ
" เราพึ่งทานเสร็จกันจ้ะ หนูเล่อเล่อ "
" อ้าว ฉันก็รีบมากลัวจะหิวข้าวกัน แต่รถก็รอคนนู้นคนนี้ อยู่ไม่ออกสักที "แมอู๋
" ไว้กินมื้อหลังก็ได้ครับ แม่ " อี้เฉิน
" พี่สะใภ้รอง ฉันขอถามหน่อยสิพี่ตกบันใดลงมาได้ยังไง ฉันสงสัยมากจริง ๆ " อันเล่อ
" เอ่อ ....."
ฉันมองหน้าพ่อแม่สามี และสามี ยังไม่กล้าบอกความจริง เพราะยังไงพี่สะใภ้ใหญ่ก็ใช่ว่าจะตั้งใจผลัก แต่เพราะเสียหลักมาชนจือรั่ว ตกบันใด แต่ก็ยังถือว่าเป็นความผิดเพราะคิดมาแย่งของและยังไม่คิดช่วยเหลือด้วย
" คุณครับพูดมาเถอะผมว่าจะถามเหมือนกันแต่ อยากให้คุณหายกว่านี้ก่อน " อี้เฉิน
" ค่ะ พอดีตอนนั้น ฉันกำลังจะลงมาอาบน้ำ จึงถือตระกร้าออกมาจากห้องจะถึงบันใด พี่สะใภ้ใหญ่ เรียกฉันถามว่าจะไปอาบน้ำ เหรอ ฉันก็บอกว่าใช่ แล้วพี่สะใภ้ใหญ่จะขอดูของฉันในตระกร้า ฉันไม่ให้ดู พี่สะใภ้จะเข้าแย่งตระกร้าในมือฉัน แต่ตอนนั้นฉันเบี่ยงตัวหลบ พี่สะใภ้ใหญ่จึงเสียหลักล้ม มาชนฉันจึงตกบันใดลงมา ค่ะ " พูดรวดเดียวก็เหนื่อยเหมือนกัน
" ฮึ นี่ลูกสะใภ้ใหญ่ กล้าถึงขนาดรังแกสะใภ้รอง ในบ้านเราเลยเหรอ นี่หล่อนคิดว่าหล่อนเป็นใคร กัน " พ่ออู๋
" เรื่องนี้ ฉันไม่ปล่อยแน่นอนค่ะ ใช่ได้ที่ไหนและนี่หล่อนยังไม่เห็นจะสลดอะไรเลย ทำไม่รู้ไม่ชี้ ตอนเราถามว่าเกิดอะไรขึ้น หล่อนก็บอกว่าอยู่ในห้องไม่เห็น แบบนี้จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร "
" เรื่องนี้คุณต้องคุยกับตาใหญ่ด้วย ยังไงเขาก็ผัวเมียกัน " พ่ออู๋
อี้เฉินฟังจบ ได้แต่ขบฟันเขาโกรธมากตอนนี้ ถ้าเป็นไปได้คงจะกลับไปทำให้ พี่สะใภ้ ตกลงมาเหมือนภรรยาเขาด้วยซ้ำ "
" พ่อกับแม่จะคุยกับใครยังไง ผมไม่ว่านะครับ แต่ผมคงจะให้ภรรยาอยู่ร่วมบ้านกับ พี่สะใภ้ใหญ่ ไม่ได้แน่นอนครับ ทีแรกผมคิดว่ารั่วเอ๋อ ตกลงมาเองก็คิดจะทำห้องใหม่ ข้างล่างอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนี้ผมคงจะอยู่บ้านกับคนแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน "
" ตารอง ลูกใจเย็น ๆ ก่อนกลับไปค่อยคุยกับพี่ใหญ่ ของลูกก่อน " แม่อู๋
" เป็นใครจะเย็นได้ค่ะแม่ เป็นหนูก็ไม่กล้าอยู่ด้วยหรอกค่ะ" อันเล่อ
" ฉันว่าเรื่องนี้คงไม่มีใครอยากให้เกิดรุนแรงถึงขั้นนี้ แต่ถ้ายังอยู่ด้วยกันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันไม่จบสิ้น นะคะ " แม่หลิน
" เอาเป็นว่าให้ลูกสะใภ้รอง กลับบ้านก่อนเราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที นะ แต่ตารองลูกไม่ต้องกังวล พ่อไม่มีทาง ปล่อยเลยตามเลยแน่นอน "
" ครับ เอาอย่างพ่อว่าก็ได้ครับ " เขาบอกพ่อแต่ก็ยังไม่ปล่อยวางง่ายๆ แน่
" คุณพักก่อนไหมครับ ดูคุณง่วงๆ แล้ว " อี้เฉิน มองที่ตาโรย ๆ ของ ภรรยา
" อืม ค่ะสงสัยทานยาแล้วง่วงอ่ะค่ะ "
" เอาเป็นว่า พ่อกับแม่ กลับกันก่อนนะ ช่วงบ่ายต้องลงนาต่อ เก็บเกี่ยวข้าวสาลีใกล้เสร็จแล้ว หัวหน้าหน่วยยิ่งเร่ง ๆ อยู่"
" ขอบคุณ คุณแม่ คุณพ่อ มากค่ะ เล่อเล่อด้วยนะ "
" ไม่เป็นไร ลูก หายเร็วๆ นะ " พ่ออู๋
" กลับก่อนนะ พี่สะใภ้หายเร็วๆหล่ะ "
" แม่กลับก่อน นะ ลูกพักเยอะๆ จะได้หายเร็ว ๆ"แม่อู๋
" กลับกันดีดี นะคะ ถ้ารั๋วเอ๋อ ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันถึงจะกลับปักกิ่ง คงต้องรบกวนบ้านอู๋ อักสักพัก " แม่หลิน
" รบกวนอะไร กัน คนกันเอง ทั้งนั้นค่ะ " แม่หลิน
" เรากลับเถอะ ลูกสะใภ้จะได้พักเสียที " พ่ออู๋
" ค่ะ"
เมื่อพ่อแม่อู๋ และ อันเล่อ กลับไปแล้ว อี้เฉินจึงจัดท่าให้ภรรยานอน พอภรรยาหลับแล้วจึงออกไปนั่งสูบบุหรี่อยู่ ด้านนอก เพื่อคลายเครียด ส่วนแม่หลินหยิบผลไม้ที่ซื้อมานั่งปอกไว้
วันต่อมาหมอก็ให้ออกจากโรงพยาบาลได้ อี้เฉินจ้างรถไปส่งที่หมู่บ้าน ตอนสาย ๆ กลับมาถึงไม่มีคนอยู่ที่บ้านเพราะไปลงแปลงนากันหมด
" คุณครับ พักผ่อนไปก่อนเดี๋ยวผมขอไปดูงานที่หน่วยผลิตหน่อย หยุดหลายวันแล้ว คงค้างเยอะ"
" อาเฉิน ไปเถอะเดี๋ยวแม่ดูรั่วเอ๋อ เอง หมิ่นเอ๋อก็อยู่ ไม่เป็นไรหรอก "
" ครับ ขอบคุณครับ"
" ผมไปก่อนนะ " อี้เฉินหันมาบอก ภรรยาอีกครั้ง
" ค่ะ คุณไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว "
อี้เฉินเข้าไปที่หน่วยผลิต เพราะเขาหยุดไปหลายวันตั้งแต่ ที่แต่งงานจนเกิดเรื่อง ก็ร่วม 1 อาทิตย์ ปกติเขามีหน้าที่ ทำเอกสาร ลงรายงานการผลิตของแต่ละคนและทำรายงานสรุปแต่ละ ว่าใครได้คะแนนแต้มเท่าไหร่ จึงจะเอามา แบ่งปันผลผลิตตามแต้มงานขอฃแต่ละคน จากนั้นแต่ละเดือนก็จะส่งรายงานเข้าไปที่ อำเภออีกที พอเขาหยุดหลายวันจึงต้องมาไล่ทำงานย้อนหลังทีาคั่งค้างอยู่ด้วย เพื่อจะได้ทันวันแบ่งผลผลิตรอบถัดไป ซึ่งจะถึงอีก 2 วันข้างหน้า
" ผู้ช่วยอู๋ กลับมาแล้วหรือ ภรรยาคุณเป็นอย่างไรบ้างหล่ะ " หัวหน้าหน่วย ทัก
" ครับ ค่อยยังชั่วแล้วครับ "
" อืม แต่งงานยังไม่ถึงวัน ก็เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาถือกันอยู่น่า ดวงภรรยาคุณอาจไม่ถูกกับบ้านคุณหรือเปล่า "
" หัวหน้าครับ ผมไม่เชื่อเรื่องนี้หรอกครับ และหัวหน้าอย่าพูดเกี่ยวกับภรรยาผมในทางนี้อีกนะครับ เพราะถ้าใครได้ยินว่าหัวหน้า มีความเชื่อแบบนี้อยู่เกิดมีคนแจ้งทหารแดง แล้วจะยุ่งนะครับ"
" ผมก็พูดด้วยความหวังดี ผู้ช่วยอู๋ อย่าใส่ใจเลย"
" ครับ ผมขอทำงานที่ค้างก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไม่ทัน "
หัวหน้าหน่วย เห็นลูกน้องไม่พอใจที่เขาพูดเกี่ยวกับภรรยา ก็ไม่พูดอะไรอีก แต่ก็แอบไม่พอใจอยู่เล็กน้อย จึงเดินออกมาจากห้องนั้น
อี้เฉิน ก็ไม่ได้สินใจหัวหน้าหน่วย อีกเขารีบลงที่ค้าง เพื่อทำสรุป จนลืมเวลา รู้สึกตัวอีกทีก็เย็นจนคนทำงานเลิกงาน แล้ว เขาจึงกลับมาบ้าน
" อาเฉิน ไปทำงานที่หน่วยมาเหรอลูก " แม่อู๋
" ครับ ผมเข้าไปทำงานที่ค้าง น่ะครับ แล้ว รั่วเอ๋อ หล่ะครับแม่"
"พักอยู่ในห้องน่ะ จ้ะ แม่หลินก็อยู่ด้วย "
" ครับ " อี้เฉินเดินเข้าบ้านเพื่อไปดูภรรยา
" รั่วเอ๋อ แม่คงต้องกลับปักกิ่งแล้ว แต่ถ้ามีเรื่องอะไรด่วน ลูกโทรไปบอกพ่อ ที่โรงงานได้นะ หรือส่งจดหมายด่วนไปได้ "
" ค่ะ หนูอยู่ได้ค่ะ แม่ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ "
" เรื่องแยกบ้านแม่ไม่รู้ว่ากฎเกณฑ์แต่ละหมู่บ้านเป็นยังไง จึงไม่กล้าออกความคิดเห็นให้ได้ ลูกก็รอดู พ่อแม่ สามีของก่อน"
" อันนั้นพี่อี้เฉินคงจะจัดการเองได้ค่ะ ไม่จำเป็นหนูคงจะไม่เข้าไปยุ่ง อยู่แล้ว "
" อืม ดีแล้วเรื่องบางเรื่องเราอย่าเอาตัวไปยุ่งด้วยดีที่สุด "
อี้เฉิน เดินมาถึงห้องเห็นภรรยากับแม่ภรรยา นั่งคุยกันอยู่
" คุณ ทานอะไรยังครับ ผมทำงานจนลืมเวลาเลย "
" แม่ ทำให้ทานแล้วค่ะ "
" ขอบคุณ ครับแม่ "
" จะมาขอบคุณแม่ทำไม อาเฉิน แม่คงต้องกลับปักกิ่งแล้วนะ ฝากดูแลรั่วเอ๋อด้วย แล้วก็มีอะไรก็ให้เขียนจดหมายด่วนไปบอก นะ "
" ครับ คูณแม่กลับวันไหนครับ ผมจะได้ไปซื้อตั๋วรถไฟให้ "
" แม่คงต้องไปพรุ่งนี้เช้าเลย คงไปซื้อตอนขึ้นรถเอาเลย จ้ะ"
" ครับ พรุ่งนี้ผมจะไปส่ง วันนี้ผมคิดว่าจะคุยเรื่องแยกบ้าน ให้เรียบร้อย ยังไงผมขอไปคุยกับพี่ใหญ่ก่อนนะครับ "
" ค่ะ"
อี้เฉินเดินไปหาพี่ชายที่พึ่งอาบน้ำ เสร็จแล้วมารอกินข้าวเย็นอยู่ ตรงแคร่หลังบ้าน ส่วนพี่สะใภ้ทำกับข้าวอยู่กับ เล่อเล่อ
" พี่ใหญ่ครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย "
" อืม ว่ามาสิตารอง เรื่องนั้นใช่ไหม พี่ขอโทษแทนพี่สะใภ้ด้วยนะ พ่อแม่บอกเรื่องนี้กับพี่แล้ว "
" แล้วเมียพี่เขาว่ายังไงบ้างหล่ะครับ "
" พี่สะใภ้เขาไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนั้นเขาตกใจเลยทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้สำนึกผิดแล้ว ยังไงพี่จะให้ไปขอโทษ น้องสะใภ้ อีกที "
เมื่อได้ฟังพี่ชายพูดทำนองนี้ อี้เฉินก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะขอพ่อแม่แยกบ้านดูจากคำพูด พี่ชายก็คงเข้าข้างเมียอยู่แล้ว ซึ่งก็ถือว่าเป็นสิ่งปกติ เขาก็ไม่อยากทะเลาะกับพี่ชาย ก็คงต้องต่างคนต่างอยู่ แล้วกัน
🙏🙏ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ♥️
*ตอนนี้ไม่มีอะไรตื่นเต้น นะค่ะ อิอิ*
- Writer
