SINFUL LOVE WITH HIM

CHAPTER 4

SERYOSO akong naglalakad sa hallway ng school namin at papunta na ako sa classroom namin. Hanggang ngayon ay laman pa rin ng isipan ko kung bakit nasa bahay namin ang Ulap na ’yon. I mean, I saw him the other day sa beach na nasa ibaba lang ng rancho. And I’m still wondering kung paano siya nakapasok doon gayo’ng hindi ko naman siya kilala! It was also the first time I saw him, so I knew hindi siya taga roon sa amin. Then a while ago when we met outside the mansion, from the way he looked, parang doon siya sa bahay nang galing.

“Amicia!”

Naputol ang malalim na pag-iisip ko at nag-angat ako ng mukha nang marinig ko ang boses ni Lexie. I saw her heading in my direction while Tasya and Belle were with her.

Ugh! I hate them. I’m still annoyed because they didn’t tell me the other day that they would go to the mall and bond. I thought we had a rule na kapag nag-aya ang isa sa amin ay lahat kami kasama.

They have been my friends since high school. And just like me, their family also belongs to the circle of elite families in the city. Their parents are well known in the business industry, just like my daddy.

“Hey!”

Nang tuluyang makalapit sa akin ang tatlo, kaagad akong hinagkan ni Lexie sa pisngi ko, at ganoon din ang ginawa nina Tasya at Belle.

“What’s wrong? Do you have problem?” tanong sa akin ni Tasya. Sa kanilang tatlo, ito talaga ang pinaka-close ko.

Bumuntong-hininga lang ako.

“Didn’t Tito allow you to go out on Saturday? You didn’t come with us,” Belle said to me.

“You guys didn’t call me to tell me you were going to the mall.”

“What? I thought Lex—”

“I thought her dad wouldn’t allow her so I didn’t call her,” said Lexie, so Tasya didn’t finish what she was going to say.

My eyebrows met when I looked at Lexie. I looked at her seriously. I noticed from her since last month that she seems to have changed her treatment towards me. It’s like she’s annoyed with me or she’s angry! I don’t know. I noticed she changed. Hindi naman ito ganoon noon, e! Close rin kami ni Lexie noon. Sa aming apat na magkakaibigan kasi, kami ni Lexie ang mas nakakaangat kaysa kina Tasya at Belle.

Bumuntong-hininga ako ng malalim at inayos ang bag sa balikat ko.

“Let’s go. Baka ma-late na tayo sa first class natin.” Anang Belle.

Kaagad namang tumalikod sa akin ang tatlo at naglakad na pabalik. Habang ako naman ay sumunod na rin sa kanila.

May name group ang friendship naming apat. And it’s BRATZ. I don’t know why I agreed with Lexie to call our group that way. I’m not a spoiled brat like her and Belle. Ang group din namin ang kilala sa buong campus. But Lexie is the most popular among the four of us because she is the student body president of the campus. Well, she’s smart, beautiful and sexy. So any man has a crush on her. Habang ako naman, pumapangalawa sa kaniya. But sa totoo lang, hindi naman ako naghahabol ng fame sa buong campus. Mas gusto ko pa ngang maging normal student na lang ako. Pero hindi naman na ako nakalayo kay Lexie since the first day na magkakilala kami nito at naging magkaibigan.

Habang naglalakad kami sa hallway papunta sa room namin, pinagtitinginan kami ng mga schoolmates namin na nasa gilid ng hallway. Usual, lagi namang ganoon ang ganap kapag nagkakasama kaming apat. And I know iyon ang gustong-gusto ni Lexie at Belle.

Lihim na lamang akong napabuntong-hininga ulit.

Pagkatapos ng buong araw na klase namin, hindi na ako sumama kina Lexie nang ayain nila ako na magpunta sa coffeehouse na nasa labas lang ng campus. We often hang out in that coffeehouse before we go home. But now I’m not in the mood to join them.

“Are you sure, bes?” tanong sa akin ni Tasya habang nasa locker area kami. Kinukuha ko lang ang books ko. Kailangan kong mag-review dahil malapit na rin ang finals namin.

“I’m sure, Tash! Kayo na muna ang mag-hang out doon.”

“O baka naman nagtatampo ka pa rin kasi hindi ka tinawagan ni Lexie nang Saturday para sumama sa amin sa mall?”

Nilingon ko naman ito nang marinig ko ang tanong nito. Mataman itong nakatitig sa akin.

“Hindi na ako nagtatampo, Tash,” sabi ko. Well, that’s true. Nang Saturday until kanina, nagtatampo ako. Pero nang malaman kong si Lexie lang talaga ang may ayaw na makasama ako nang araw na ’yon, nawala na ang tampo ko rito kay Tasya at kay Belle. Ngumiti ako. “I just want to go home early because maybe daddy is still at home. I want to talk to him, Tash.”

“Are you sure, a!”

“Ang kulit mo, Tasya!” natatawang saad ko rito.

Lumapit naman ito sa akin at niyakap ako. “Sorry ulit about what happened nang Saturday.”

“You don’t have to say sorry, Tash. Si Lexie ang may ayaw na makasama ako that day kaya wala kang kasalanan sa akin.”

Bumuntong-hininga naman ito at bahagyang lumayo sa akin. “Actually, she mentioned to us about you and Xavier.”

I frowned when I heard what she said. Tasya is referring to Xavier, the basketball varsity here on campus. He’s also one of my closest friends. Xavier and I have been schoolmates since kindergarten. Matalik na magkaibigan din sina daddy at papa nito. And I know crush na crush ’yon ni Lexie.

“What about me and Xavier?” tanong ko. Isinarado ko na ang locker ko.

“Ang sabi ni Lexie, inaagaw mo raw sa kaniya si Xavier.”

“What?”

Oh! Now I know kung ano ang dahilan ng pagbabago ng pakikitungo sa akin ni Lexie. It’s about Xavier and I.

“Ang sabi niya nakikipag-flirt ka raw kay Xav.” Dagdag pa ni Tasya. “Please don’t tell Lexie na ako ang nagsabi sa ’yo about it, okay?” ani nito. “I don’t want her to get mad at me.”

Bumuntong-hininga ako ulit. “Don’t worry, Tash. I won’t tell her. But thank you for informing me.”

Ngumiti naman ito. “Sige, need ko na sumunod sa kanila. See you tomorrow. And take care, okay?” Humalik pa ito sa pisngi ko saka tumalikod na at nagmamadaling umalis.

Nakakainis talaga ang Lexie na ’yon.

Nang makalabas ako sa campus, nasa labas na ng gate ang sundo ko. Kaagad na pinagbuksan ako ni Kuya Joseph sa pinto ng backseat. Xavier’s voice caught my attention before I could even step on board, prompting me to turn around and spot him walking towards me.

“Hi, Amicia!” nakangiti ito ng matamis sa akin.

“Xav.”

“Are you going home now?”

“Yeah. Why? Do you need something?”

“Aren’t you going with Lexie? I mean, she invites me to go to the coffeehouse. You’re not coming?”

I shock my head. “Only them,” I said. “I don’t want to go with them now, Xav. I need to go home early.”

“Did Tito Facundo send you home early?”

“Not at all. But... I just want to go home early because I have to review for finals.”

He laughed a little. “Our finals are still next month, Amicia.”

Pinangunutan ko ito ng noo. And I was about to speak, but when I looked at the gate, I saw Lexie, Belle and Tasya there. Masama ang tingin sa akin ni Lexie habang kausap ko si Xavier.

Muli kong binalingan ng tingin si Xavier. “Gusto ko kasing mag-advance review,” sabi ko. “Aalis na ako, Xavier. Bye!” Kaagad akong sumakay sa backseat at isinarado naman agad ni Kuya Joseph ang pinto kaya wala ng nagawa si Xavier.

Pagdating ko sa bahay, kakababa ko pa lamang sa kotse nang sumalubong sa akin ang isang kasambahay namin. Kinuha nito sa akin ang bag at libro na bitbit ko.

“Good afternoon po, Señorita Amicia.”

“Ang daddy po, yaya?”

“Nasa lanai po, señorita. Pinapasabi nga po ng daddy ninyo na kapag dumating ka, dumiretso ka raw po roon.” Ani nito.

“Okay. Pakidala na lang po sa kuwarto ang gamit ko. Thank you.”

“Opo, señorita.”

Kaagad akong naglakad papasok sa main door at tinahak na ang papunta sa lanai. But even before I got there, I could hear daddy’s voice. Mukhang may kausap ata ito.

“Of course, Guilherme. You can stay here as long as you want. Hindi ka na iba sa akin. Matalik kong kaibigan ang papa mo. Naging matalik na rin tayong magkaibigan. Hindi ka na iba sa akin.”

Mula sa kinatatayuan ko, nangunot ang noo ko habang tinatanaw ko si daddy at ang kausap nitong nakatalikod sa direksyon ko kaya hindi ko agad nakita ang hitsura nito.

“Oh! Nandito na pala ang unica hija ko,” wika ni dad nang makita ako nito.

Ipinagpatuloy ko ang paghakbang ko palapit sa puwesto nito. “Hi, daddy!”

“Hello, sweetheart!” Tumayo si dad sa puwesto nito at kaagad na sinalubong ako. Niyakap ako nito at hinalikan sa magkabilang pisngi ko. “How was your day at school, sweetheart?”

“Good,” tipid na sagot ko. “May bisita ka po pala.” Nang tinapunan ko ang lalaking nakaupo sa isang silya. Hindi ko pa rin makita ang hitsura niya.

“Oh, yeah! Come here, hija. I will introduce you to your Ninong Guilherme.”

Inakay ako ni daddy palapit sa lalaking kausap nito kanina.

“Kumpadre, I want you to meet your inaanak. This is Amicia.”

Tumayo naman ang lalaki at pumihit paharap sa akin. The moment I saw his face, my eyebrows suddenly crossed.

It’s him again.

At ano ang sinabi ni daddy? Ninong ko?

“Sweetheart, siya ang Ninong Guilherme mo.”

Ninong ko ang lalaking nakita ko no’ng isang araw doon sa itaas ng rancho habang may ginagawang kababalgghan?

“Hi! It’s good to see you again, my inaanak.” Nakangiting saad niya at kaagad siyang lumapit sa akin. In silence, he wrapped his arms around me while my brain was still trying to process everything. Hindi agad ako nakakibo sa kinatatayuan ko. “I didn’t know that you were my inaanak. Facundo’s daughter.”

That’s what he whispered in my ear before setting me free. And he also gave me a sweet smile.