Underneath Your Clothes (Tagalog- COMPLETED)

CHAPTER 2

TWO: "Freeing from him suddenly feels emptiness ."

"NAKAKALOKA ang macho dancer na 'yon!" singhal ni Celine habang sapo-sapo ang dibdib matapos ng party niya't iniwan na kami ng entertainer.

"Oo nga! Grabe. Mukha kasing ginalit mo, Sha eh!" sunod naman ni Serenity.

Hindi ko pinansin ang sinabi ng dalawa. Nakahilig lamang ako sa sofa habang nilalaro ang hawak kong baso ng alak.

"Pa'no ba naman kasi hindi magagalit? Eh ininsulto kasi ng friendship natin eh!"

"Korek. Ikaw naman kasi, Sha, eh. Gigil mo si koyang macho dancer kaya hayun tuloy."

Sa muli, hindi ako sumagot sa dalawa.

Alam ko naman talagang kasalanan ko kaya na-triggered yung tao kanina. Ininsulto ko kaya hayun, pero bored kasi talaga ako no'n eh!

And besides, may pinagdaraanan ako ngayon sa bahay kaya habang narito ako sa labas, gusto kong mag-enjoy. Eh, hindi man lang makangiti-ngiti yung lalaking 'yon kanina na para bang diring-diri pa sa ginagawa at napipilitan lang, ang arte! I was really bored that's why I insulted him. Hindi na nga makatawa man lang ang mga tao sa bahay, hanggang dito ba naman sa labas ay ipagkakait pa sa akin ang karapatang mag-enjoy!

"Pero, in fairness, Sasha, may chemistry kayo. Bagay kayong dalawa!" bigla ay parang tuwang-tuwa na ideya ni Celine.

Sinundan pa ng kilig na kilig ding si Serenity. "Oo nga. Tumayo nga halos balahibo ko no'ng hinalikan nung lalaki kanina yung legs n'ya!"

Napailing nalang ako sa lokaret na ideya ng dalawa. Anong bagay? Anong may chemistry? Oo nga't nakakaloka ang ginawa ng lalaking 'yon kanina. Sobrang nakakaloka na maging ako din ay nanayo ang mga balahibo! Dilaan ba naman ang naka-exposed kong binti pataas sa aking hita! What the heck, right?!

"Ang gwapo n'ya din, Sha!" patuloy pa ni Celine sa panunukso.

I rolled my eyes. "Come on, Lin! Alangan namang mag-hire ng panget na macho dancer ang bar na 'to para sa bridal shower mo 'diba!"

"So, inaamin mo nga'ng nagagwapuhan ka din, Sasha?" isa pang si Serenity na ngayon ay may nakakaloka nang ngisi.

Napaiwas akong bigla. Well yeah, basically yes.

"As what I've said, hindi magha-hire ng panget na-"

"Yung tipong nagagwapuhan na may dating at malakas ang s*x appeal?" pinutol lang naman ako ng gagang si Celine.

Umiwas ako't pinaglaruan ng daliri ang ilang hibla ng buhok ko. May dating? Probably. Malakas. May s*x appeal? Oh, of course, that's so undeniable!

"You are silent so it means you agree with us. Can't you see, Sha? Gwapo siya tapos ikaw ang ganda-ganda mo, baka itinadhana talaga ang gabing ito ng bridal shower ni Celine para pagtagpuin kayo ng fafa mong macho dancer!" nalolokang saad ni Seni sabay halakhak.

Hindi ko alam kung nagbibiro ba ang isang ito o tinatamaan na rin ng alak!

"You got it right, Seni! Who knows? Baka nga ang bridal shower ko nang ito ang maging road to forever ni Sasha natin with..." nginisihan ni Celine ang kakuntiyaba. "Fafa macho dancer!"

Napapairap na napapailing nalang ako sa panunukso sa akin ng mga kaibigan ko. Alam ko namang nanunukso lang sila dahil gusto na rin nila akong sumunod sa kanila na lumagay na sa tahimik.

Well, to be honest, wala namang problema sa akin kung makikipag-date ako sa macho dancer or pumatol ako kahit sa basurero, as long as I really like and love the man, why not. Pero itong pinagsasasabi ngayon ng dalawang lokaret, I don't really believe in it and I even find it cliche. Tadhana? Love story na nagsimula sa tadhana na magiging road to forever? Oh, come on! This isn't a fairy tale! We're living in an authentic world!

Ilang sandali pa'y tinigilan din ako ng dalawa. Si Serenity nakatulog bigla dahil na rin siguro sa nainom tapos si Celine naman, ngayon ay ngiting-ngiti at kilig na kilig na sa ka-text, sino pa ba magiging textmate niyan at ganyan 'yan kung kiligin na makangiti ay parang timang? Syempre, walang iba kundi ang mapapangasawang si John Henarez!

Ako nama'y naramdaman bigla ang pagbaliktad ng sikmura kaya bago pa man ako masuka sa dami ng nainom ko'y nagpaalam na kaagad ako sa mga kasama ko para mag-rest room.

"Samahan kita, gusto mo?" Celine offered me a help.

Umiling ako't bahagyang ngumiti. "No need. I can handle."

"Sigurado ka? Ang dami kaya ng nainom mo, baka matumba ka sa kung saan diyan!"

"Trust me. Kaya ko na 'to, and besides, ayokong makaabala sa bride na kilig na kilig sa textmate niyang groom!" nagawa ko pang bahagyang magbiro bago tuluyang makalabas ng kwarto.

"Baliw!" dinig kong natatawa pang pahabol ng kaibigan ko.

I just grinned then started my way to the rest room.

Habang naglalakad, parang gusto ko biglang magsisi na hindi pa ako nagpasama kay Celine nang maramdamang hilong-hilo ako, ang sakit ng ulo ko tapos parang masusuka na talaga. Urgh! Too much alcohol!

Minabuti ko na lang na sumandal sa puting dingding habang iika-ika sa paglalakad. Ang sakit talaga ng ulo ko tapos ang blurry na rin ng paningin ko. Wala na halos akong makita, para bang nilalamon na rin ako ng antok.

Naramdaman kong hindi ko na talaga kaya at handa na akong dumulas sa malamig na sahig ngunit imbes na sa malamig na sahig ang tumama ay naramdaman kong bumagsak ako sa maiinit na bisig ng isang tao.

"You drank too much, lady." his baritone voice was kinda' familiar.

"Let me go. I wanna go to rest room."

I tried to free myself from his warmth arms and I didn't know why freeing from him suddenly feels emptiness. Napangisi tuloy ako sa likod ng aking isip. Lasing na nga talaga ako, kung anu-ano nalang kasing kagagahan ang naiisip ko!

I was about to go again. And again, I just broke down, and again, an arm from the man behind me caught me.

"See? You couldn't even stand and yet you still want to walk all alone!"

Hindi ako nakasagot. I just frustratedly brushed my fingers through my hair. Bigla ay naramdaman ko ulit na masusuka na talaga ako't napaduwal ako.

"Damn it!" naalerto ang lalaki pero hindi pa rin ako pinakawalan.

"I wanna go to the rest room. Take me to the rest room!"

Sinunod niya nga ako. Inalalayan niya ako't sinamahan papuntang rest room. Pagkarating na pagkarating palang humarap kaagad ako sa sink at doon nagsususuka. Hindi ko na halos pansin ang marahang paghagod sa likod ko ng taong kasama ko.

Ramdam na ramdam ko ang hapdi at pait sa pagsusuka ko at nang maipalabas lahat, naramdaman ko ang paggaanng tiyan ko't lalamunan, although nahihilo at masakit pa rin talaga ang ulo ko.

I turned the faucet on to clean my mouth and the man from behind me was gentleman enough having the initiative to give me the tissue. Tinanggap ko iyon at pinunasan ang dumi at tubig sa labi ko. Mayamaya pa'y bahagyang napapitlag ako nang kumuha rin ng tissue ang lalaki at siya mismo ang marahan at maingat na nagpunas ng labi ko.

I don't know why but my heart skipped a beat just because of that simple gesture na sigurado akong para sa kanya ay wala lang naman at ako lang itong parang nag-o-overthinking. I don't really understand what's happening with myself tonight, don't even know if it's because of the alcohol or because of something more than that? Ewan ko!

"Ako na. Kaya ko na." sabi ko sabay iwas ng mukha ko sa kanya.

Pinagpatuloy ko ang pagpupunas ng sariling labi.

Matapos ay napagpasyahan kong mag-retouch. Inilabas ko ang aking daring red lipstick at bastang nag-apply niyon sa aking labi habang nasa harap ako ng malaking salamin.

Kahit lipstick lang ay hindi ko na ipagkakait sa sarili ko na mai-retouch!

I was busy scrubbing the stick on my lips when suddenly I took a glance from the man behind me in the mirror. Masakit pa rin ang ulo ko't nahihilo pero kumpara kaninang hindi pa ako nakakapalabas, mas blurry ang paningin ko kanina. Ngayon ay malabo pa rin naman pero kumpara sa kanina, mas mabuti-buti ang ngayon kaya nakikinita kong matiim siyang nakatitig sa akin sa panunuod sa akin sa paglalagay ng lipstick na pulang-pula. Malalalim ang kanyang mga mata at matangos ang ilong, matangkad siya't mukhang makinis. Naka-4inches heels ako pero pansin kong hanggang balikat palang din niya ako. Seriously?!

I am sure as hell that I do not know him, but he really looks familiar! Sa'n ko nga ba 'to nakita?

"You look familiar. Have we met before?" tanong ko sa kanya sa salamin.

"Yes, we did."

"Saan?"

"You are so drunk that's why you forgot already. I don't know, as well, if you're not drunk anymore and can still remember me."

Pinagpatuloy ko ang maarteng pagli-lipstick. Hindi ko na maintindihan ang pinagsasabi ng isang ito!

"Are your friends still around? Where are them? Are they still in that room?" sunod-sunod niyang tanong.

Napakunot-noo ako't napasulyap na naman sa kanya sa salamin habang ibinabalik ang lipstick sa purse ko.

"How did you know that I'm with my friends? How did you know about us? Do you know them? Do they know you? Do you know me and do I know you?" parang ako yata ang lalong nahilo sa sarili kong sunod-sunod na mga tanong.

"I know you're with your friends but I do not know all of you really, I mean the whole thing about the three of you. And I'm sure, you and your friends, as well, do not know me that much."

I faced him. Bahagyang napasinghap pa ako nang mapagtanto kung gaano pala siya kagwapo at kakisig sa suot niyang kulay gray na coat and tie. Ba't ngayon ko lang napansin?

Ipinilig ko ang ulo ko tapos umiwas. "Thanks for accompanying me for a little while. Bye." nilagpasan ko siya bitbit ang aking purse.

Hindi ko na siya narinig pang sinundan ako ngunit alam kong nakatingin pa rin siya sa likod ko habang naglalakad ako palayo sa kanya.

I was walking fine when suddenly I felt not well again. Natigil ako't napasandal sa wall tapos naisabunot na naman ang kamay sa aking buhok. Damn it, alcohol! Ang sakit mo talaga sa ulo!

"Halika na, ihahatid na kita sa mga kaibigan mo."

Naramdaman kong muli ang mainit na mga palad na umalalay sa aking mga braso para hindi ako tuluyang matumba. Who would it be? Of course, still that man!

"Bitawan mo ako. I can handle." pagmamatigas ko pa rin.

Ayokong bumalik sa mga kaibigan kong may kasamang lalaki dahil asar at tukso na naman panigurado ang aabutin ko sa mga lokaret na iyon!

"You always say you can handle, when in fact, the truth is you can't. See? You can't even stand straight because you are so drunk." may bahid na ng galit at iritasyon sa tono ng lalaki.

Nag-init bigla ang ulo ko. Aba'y kung magagalit at maiirita lang naman pala ang isang ito dahil sa kalasingan ko, ba't pa niya ako pinoproblema, when in fact, from the first place ay hindi ko naman hiningi ang tulong niya para alalayan ako!

Pagalit kong binawi ang mga braso ko mula sa hawak niya. "Bitawan mo nga ako! I don't need you and I don't need your freaking help! Leave me alone!"

"No, I won't! I won't leave you alone unless I made sure you were safe back with your friends kaya tara na." pagmamatigas din ng lalaki sabay hinawakan ulit ako sa braso para alalayan.

"Who do you think you are?! Ba't ka ba nakekealam?!" I already hissed.

Sinabi kasing kaya ko na eh tapos nagpupumilit pa!

Muli kong binawi ang braso ko tapos ay kinuwelyuhan ko siya. "Sino ka ba sa inaakala mo, ha?!"

I stared on his face for how many seconds. He already looks so serious and so angry right now. His jaw tightened and I even noticed he was running out of his breath. What the heck?

Tinitigan ko siyang mabuti at pilit na inalala kung saan ko talaga nakita ang lalaki at ang pagmumukhang ito.

Sa sobrang pagpipilit sa sarili na maalala, halos magdiwang ang loob ko nang tuluyang nasunod ang gusto ko. Now, I can clearly really remember him!

"You were that macho dancer earlier?!" hindi makapaniwalang tanong ko.

Hindi siya sumagot, nakikipaglaban lamang ng titig sa akin.

"Ikaw nga! Kaya pala familiar!"

I looked at him from head to toe and I just can't believe it! How?! How is it possible for a macho dancer to suddenly transform into an almost perfect, alluring prince charming!