Sarang Talk
ฉันถูกพามาที่บ้านพักตากอากาศริมทะเล จากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะหนีสักหน่อย แต่พอเห็นบอดี้การ์ดเกือบสิบชีวิตยืนอยู่รอบๆก็ได้แต่นั่งเซ็ง
...ตกลงฉันเป็นน้องหรือเป็นนักโทษกันแน่
"อีกสักพักนายคงมาถึงครับ"
เขาจะมาหรือไม่มาฉันก็ไม่ได้สนใจ ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย
"คุณหนูจะนั่งรอในนี้เหรอครับ?"
"ถ้าไม่ให้นั่งในนี้แล้วจะให้ไปนั่งที่ไหนบน หลังคาหรอ?"
ถามออกมาได้! ทำอย่างกับว่าถ้าฉันขอไปข้างนอกแล้วจะอนุญาตนั้นแหละ
"ในตู้เย็นมีอาหารและน้ำดื่มอยู่นะครับ"
สตีฟเอ่ยแต่ฉันไม่สนใจจะกินอะไรเพราะมีคำถามบางอย่างที่อยากจะรู้จากปากเขา
"เฮียจะมาที่นี่กับใครคะ?"
"คนเดียวครับ"
"แล้วยัยเด็กนั่นล่ะ หมายถึงของขวัญน่ะ มาด้วยรึป่าว?"
"คุณของขวัญพักกับเพื่อนที่โรงแรมของนายครับ ส่วนตัวนายจะมาค้างที่นี่กับคุณหนู"
เพียงได้ยินว่าเฮียจะมาค้างที่นี่ด้วยก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าเฮียให้ความสำคัญ
