Savaş Yılmaz’dan
Ağaç evin balkon kısmında oturmuş karanlık boşluğu seyrediyordum. Yıldızlarla dolu gökyüzünün altında elimdeki sigaradan derin bir nefes aldım ve ta içime kadar çektim. Nefesimi verirken dumanın içimden bir zehir misali çıkmasını seyrettim. Keşke içimizdeki tüm zehri bu duman gibi dışarıya atabilsek, keşke bunu yapabilsek ve içimizde bizi yavaş yavaş öldüren her ne varsa bir anda kurtulsak. Hemen yanımda duran viski şişesinden koca bir yudum aldım ve boğazımı yakarak kanıma işlemesini derinden hissettim. Ne büyük bir yangın vardı içimde, ne içersem içeyim sönmemişti. Onca yılın ardından elini tutmak, on sarılmak o dayanılmaz kokusunu içime çekmek ve sonrasında ondan kopmak. Gördüğün güzel rüyanın tam ortasında seni birinin uyandırması gibi acı verici bir durumdu. En bü
