Chapter 8

1533 Words
เบบี๋อาบน้ำใช้เวลาอยู่สักพักก็เดินออกมาในชุดคลุมสีขาว ฟาโรห์นั่งอยู่บนเตียงเงยหน้ามองสบตากับหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ "วันนี้อยากไปไหนมั้ยฉันหยุดพอดีมีเวลาให้ทั้งวันเลยนะ" "ว่างจริงเหรอไม่ค่อยอยากจะเชื่อหรอก" หญิงสาวไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมีเวลาให้มากมาย ทุกวันนี้เห็นทำแต่งานกลับมาก็จับเธอปล้ำอย่างเดียว เหมือนมีไว้เป็นที่ระบายเท่านั้นซึ่งเธอชินแล้วกับความรู้สึกแบบนี้ ฟาโรห์ดึงหญิงสาวมานั่งลงบนตักสวมกอดเอวบางไว้หลวมๆก่อนจะเอาคางเกยไว้บนไหล่เล็ก "ทั้งวันไม่ไปไหนแน่นอน ว่าแต่อยากไปไหนมั้ยจะพาไปทุกที่เลยเอาใจหน่อยเดี๋ยวงอนอีก" ไม่วายจะเอ่ยประชดหญิงสาว คิดได้ยังไงว่าเขาจะลืมวันเกิดของเธอทั้งที่เขาจำได้แม้กระทั่งวันที่เราเจอกันครั้งแรกสถานที่ต่างๆหรือแม้แต่ทุกปีเขาให้ของขวัญอะไรกับเธอเขาจำได้ทุกอย่างแหละ "ไม่ได้งอนสักหน่อย ชิ... ถ้างั้นพาไปทำบุญหน่อยสิแล้วก็อยากไปกินปิ้งย่างทะเลเผา แล้วก็ไปถ่ายรูปที่สวนดอกไม้" "โอเคงั้นวันนี้ไปให้หมดทุกที่เลย" "จริงนะ" เบบี๋ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สุดที่วันนี้เธอจะได้ออกไปเที่ยวตามที่ต้องการ ทุกวันนี้อยู่แต่ในครัวอบขนมแล้วก็เจอลูกค้ามากหน้าหลายตา จะออกไปเที่ยวทีก็ไม่รู้จะไปกับใครเพื่อนๆก็มีงานมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบกันหมด "จริงสิงั้นไปแต่งตัวได้แล้วเดี๋ยวออกไปเลย ทำบุญต้องไปเช้าหน่อยเดี๋ยวแวะซื้อของด้วย" "โอเคงั้นรอแป๊บหนึ่งนะ ส่วนนายจะไปชุดนี้เหรอไง" "เดี๋ยวเปลี่ยนเองแหละเอาตัวเองให้เรียบร้อยเถอะ ผู้หญิงชอบแต่งหน้าแต่งตัวนานฉันอ่ะเปลี่ยนแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ" ฟาโรห์ดึงมือออกจากรอบเอวของหญิงสาวปล่อยให้เธอลุกขึ้นเดินไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย เบบี๋เลือกชุดหน้าตู้เสื้อผ้าอย่างลังเลว่าจะแต่งตัวแบบไหนดี เดี๋ยวต้องไปถ่ายรูปที่สวนดอกไม้อีกถ้างั้นเอาชุดสวยๆดีกว่า หญิงสาวหยิบเสื้อแขนกุดสีดำเอวลอยพร้อมกับกางเกงขายาวสีเรียบทรงผมก็รวบเป็นหางม้าไปเลยจะได้ไม่เกะกะ เธอเดินเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้งเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาแต่งหน้าทำผมต่อ ฟาโรห์กดโทรศัพท์เพลินไปหน่อยจึงไม่ได้สังเกตว่าหญิงสาวแต่งตัวแบบไหนเห็นอีกทีก็ตาโตอย่างตกใจที่หญิงสาวแต่งตัวโชว์สะดือแถมหน้าอกก็แทบจะทะลักออกมาแล้ว "แต่งตัวอะไรของเธอเนี่ยจะไปวัดนะเว้ย" "ก็เข้าวัดใส่เสื้อกันหนาวไงแล้วค่อยถอดตอนใส่ไปเที่ยว" "ไม่เอาไปเปลี่ยนเสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะ ชุดอะไรสั้นขนาดนั้นเดี๋ยวเค้าจะว่าไม่มีเงินซื้อชุดมาใส่ไปเปลี่ยนเลย" ฟาโรห์ดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากหน้ากระจกดึงมือพาไปหาชุดใหม่ที่มันเรียบร้อยกว่านี้สักหน่อย บอกตามตรงว่าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ที่เธอแต่งตัวไม่น่ารัก ปกติเธอจะแต่งแบบที่เขาชอบแต่ทำไมวันนี้ถึงขัดใจ "อะไรของนายเนี่ยมันไม่ได้โป๊เลยนะ กางเกงก็ขายาวไม่ได้โชว์ตรงไหนเลยนะ" "แต่ว่าสะดือมันออกไง" "โอ๊ยยยย ใครเค้าก็ใส่กันป่ะเสื้อเอวลอยเนี่ย ตั้งแต่ซื้อมายังไม่เคยใส่เลยนานๆจะได้ออกไปเที่ยวทีนะขอสวยบ้างไม่ได้เหรอไง" เบบี๋จ้องหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ยอมเช่นกัน เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากให้เธอแต่งตัวโป๊จนเกินไปเพราะว่ามันอันตรายต่อชีวิต พวกบ้ากามมันเยอะและพอเห็นผู้หญิงโชว์นิดหน่อยก็ไปฉุดเค้าก็เลยไม่อยากให้แต่งตัวแนวนี้เท่าไหร่ "ก็ใส่เสื้อรัดรูปแบบยาวหน่อยก็ได้นี่ เดี๋ยวเลือกให้รอแป๊บหนึ่ง" เขาเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกเสื้อยืดมาให้หญิงสาวใส่ สีดำเหมือนเดิมแต่ว่าเรียบร้อยมากไม่มีส่วนไหนโป๊เปลือยดูน่าเกลียด "แบบนี้ตลอดแหละ เพื่อนนะไม่ใช่ผัว" "ก็ไม่ต่างหรอกป่ะฉันก็ผัวเธอเนี่ยแหละเบบี๋ เพื่อนที่ไหนเค้าเอากันพูดแปลกๆ" "ไอ่บ้าใครเมียแกไม่ทราบ ชิ" หญิงสาวทำหน้างอง้ำดึงเสื้อยืดจากมือของเขามาเปลี่ยนตรงหน้าชายหนุ่ม แก้ทั้งตัวต่อหน้าเขาก็คงไม่มีอะไรให้อายแล้วเพราะเห็นกันจนเบื่อแล้ว "พอใจยัง" "สวยแล้วจ้ะไปแต่งหน้าทำผมได้เลย" ฟาโรห์ยิ้มออกมาอย่างพอใจเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีหาชุดของตัวเองที่อยู่ในห้องของเพื่อนมาสวมใส่ ตัวเขาไม่ได้แต่งอะไรมากมายหรอกใส่ชุดดูดีกับนาฬิกาสักเรือนก็เพียงพอแล้ว "อ่าวไม่แต่งแล้วเหรอ" "ไม่ล่ะแค่นี้ก็พอแล้ว" หญิงสาวทำหน้าเซ็งๆในเมื่อไม่ได้ใส่ชุดสวยตามที่คิดก็ไม่อยากจะแต่งอะไรให้มันมากมายแล้วรวบผมทาลิปสติกนิดหน่อยก็พอ ฟาโรห์จับหญิงสาวหมุนตัวไปมาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ "แกอ่ะไม่ต้องแต่งก็สวยอยู่แล้ว" "แน่นอนสิไม่อย่างงั้นนายคงจะไม่มาหาฉันทุกวันหรอก ชาตินี้จะหาสวยกว่าฉันได้อีกเหรอไง" "ก็หาไม่ได้ไงถึงไปไหนไม่รอดเนี่ย" ฟาโรห์จิ้มแก้มหญิงสาวอย่างแกล้งหยอก เบบี๋สะบัดหน้าใส่อย่างงอนๆก่อนจะถือกระเป๋าเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเอง ทั้งสองคนเดินทางมาที่วัดไม่ไกลจากคาเฟ่มากนักเอาของมาถวายพระเพื่อทำบุญคล้ายวันเกิดจากนั้นก็ชวนกันมาให้อาหารปลาหลังวัด "นี่นายเหมามากี่กระสอบเนี่ย" "ก็แม่ค้าบอกว่าปลามันเยอะนี่ ฉันกลัวว่ามันจะไม่อิ่มก็เลยเหมามาสิบกระสอบ" ไม่พูดเปล่ายังลากกระสอบอาหารปลามาวางไว้ข้างๆหญิงสาวและยังมีที่พนักงานเอามาส่งให้อีกเก้ากระสอบให้ปลากินจนพุงกางไปเลย "เยอะไปนะเอาไปคืนบ้าง" "เอาน่าซื้อมาแล้วถือว่าช่วยแม่ค้าให้มีรายได้ แกก็ตักให้มันสิโยนลงไปเลย" เขาส่งที่ตักอาหารไปให้หญิงสาวเธอรับมาถือไว้ค่อยตักอาหารปลาแล้วโยนลงไปในบ่อ "กรี๊ดดดดด ฮ่าๆๆๆ" เบบี๋ร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อเธอโยนอาหารลงไปในบ่อก็มีปลาเป็นฝูงใหญ่แย่งกันกินอาหารจนน้ำกระเด็นมาโดนตัวของเธอ "อย่าแย่งกันสิเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก" เบบี๋เอ่ยออกมาเสียงสดใสโยนอาหารลงไปอีกโดยมีฟาโรห์นั่งมองอยู่ข้างๆด้วยรอยยิ้มหวาน การอยู่กับเบบี๋มันทำให้เขาไม่เครียดและไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น มันสบายใจรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกและไม่ว่าเขาจะเจอกับปัญหาอะไรเธอจะคอยให้คำปรึกษาและอยู่เคียงข้างไม่ไปไหน เอาง่ายๆเลยคือเธอคือเพื่อนคนเดียวที่อยู่กับเขาในช่วงเวลาที่แย่ที่สุดมันทำให้เขาแคร์เธอมากและกลัวว่าหญิงสาวจะรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาทำลงไป "ฟาโรห์นายช่วยฉันหน่อยสิมันเยอะเกินไปตักไม่ทัน" "ตักแบบนั้นเมื่อไหร่มันจะอิ่มละมันต้องทำแบบนี้" เขาลุกขึ้นยืนยกกระสอบอาหารปลาเทลงไปในบ่อทั้งกระสอบ เบบี๋มองเขาตาโตลุกขึ้นเดินตามเขาไปก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นฝูงปลาหลากหลายมาแย่งกันกินอาหาร "ปลาเยอะอย่างที่แม่ค้าบอกจริงด้วย" "มันคงอยู่มานานจนออกลูกออกหลานแล้วล่ะมั่ง งั้นมาช่วยกันเทดีกว่าจะได้รีบไปหาอะไรกิน" "อืมโอเคงั้นเรามาช่วยกันเทอาหารเนาะ" ทั้งสองคนช่วยกันให้อาหารปลาอย่างสนุกสนานมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น มีแค่กันและกันใช้เวลาด้วยกันให้มีความสุขมากที่สุด "ไปทางนั้นบ้างดีมั้ย" "เดินไปสิเดี๋ยวยกไปให้" "โอเค... ขอบคุณนะที่พามาฉันชอบมากเลย" เบบี๋เอ่ยออกมาอย่างขอบคุณชายหนุ่ม เขายีผมหญิงสาวเล่นก่อนจะเดินนำหน้าไปก่อนปล่อยให้เธอมองตามในใจรู้สึกดีอย่างประหลาดและยิ่งเขาเอาใจใส่แบบนี้เธอยิ่งกลัวว่าวันหนึ่งจะเสียเขาไป
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD