THE​ WRISTWATCH​ BAD PERSON​ นาฬิกา​ท**น​

ปีพ.ศ.2486 ณ​ ​ ฐานทัพอู่สร้างเครื่องบิน​ ไทย-ญี่ปุ่น​ ที่นี้​ คือฐานสร้างเครื่องบิน​ขนส่งแก่ทหารญี่ปุ่น​ ภายใต้การสนับสนุน​ของขุนมิตรสัตยาและกองทหารอากาศ​ญี่ปุ่น​ ถึงแม้ว่าญี่ปุ่น​จะเป็นฝ่ายอักษะ​ แต่ที่นี้​ ทหารญี่ปุ่น​ทุกนายเป็นมิตรต่อชาวบ้าน​ ชาวบ้านก็ยำเกรง​ต่อกองกำลังของเหล่าทหารญี่ปุ่น​ ก็เลยผูกมิตร​ไว้ดีกว่า​ หัวหน้ากองทหารอากาศ​นี้คือพลอากาศเอก​ มนโดะ​ ทากาโมโต้​ มีนิสัยสุขุม​ ฉลาด​ โอบอ้อมอารี​กว่าทหารญี่ปุ่น​คนใด​ และยังพูดภาษาไทย​ได้ดีเพราะเคยอยู่ที่ไทยนับสิบๆปี​ และตอนที่อยู่ไทยก็อยู่หมู่บ้าน​นี้ด้วย​ คนในพื้นที่ก็สนิทกันแต่นั่น​ อย่างไรก็ดีก็มีบางอย่างที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจกันบ้าง​ อย่างหนึ่งคือการเอาชาวยุโรป​มาใช้แรงงานอย่างหนัก​ ถึงอย่างนั้นชาวบ้านก็เอากับข้าวมาต่อลมหายใจ​ของทาสชาวอาทิตย์​อุทัย​ ทหารญี่ปุ่น​เหล่าก็ไม่ห้าม​ ดูเหมือน​ว่าทหารทุกนายของหน่วยนี้จะใจดีไปเสียทุกคน​ แต่อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายมีเรื่องให้ปวดหัวคือ​ เฮียกวง​กับเจ้กำเล๋งเจ้าของร้านไตรภิรมย์​ ร้านนี้นอกจากจะขายอาหารและเหล้ายาปลาปิ้งแล้ว​ ยังเป็นโรงแรมจำเป็นจำนวนสามห้อง​ ถือว่าเป็นห้องพักที่ดีทีเดียวหากจะพัก​ แต่ถ้าจะพักจริงก็คงจะต้องเสียมากกว่าโรงแรม​อื่น​ เพราะโรงแรมนี้หากจะพักค้างคืนก็ต้องเสียห้าสิบบาท​ หากอยากจะพักหนึ่งวันต้องเสียถึงหนึ่งร้อยบาท​ ค่าอาหารต่างหาก​ ที่สุดของโรงแรมนี้คือสองคนเจ้าของโรงแรมที่ขี้งกเห็นแก่ได้​ ทหารญี่ปุ่น​หลายนายต้องเสียเงินคนละร้อยสองร้อย​เพราะความเห็นแก่ตัว​ของเฮียกวงและเจ้กำเล๋ง​ ในคืนวันหนึ่ง​ ณ​ ทางถนนอันเปียกชุ่ม​ไปด้วยสายฝนตกกระหน่ำ​ ชายหน้าคมคนหนึ่งได้ขี่ม้า​เหาะมาที่โรงแรมไตรภิรมย์​นั้น​ เมื่อขับม้าจอดมาที่โรงม้าของโรงแรม​ เขาก็ถือหีบกระเป๋าแข็งสองใบเข้ามาที่ร้านอาหารของโรงแรม​ ในร้านอาหาร​ของโรงแรม​ที่ครึกครื้น​ไปด้วยดนตรีทั้งเปียโน​ กีตาร์​ กลองทอม​ เครื่องเป่า​ กำลังเล่นเพลงอย่างสนุกสนาน​ แขกที่มาร้านอาหาร​มีทั้งไทยและญี่ปุ่น​ บ๋อยโรงแรมทั้งหนุ่มสาวต่างบริการแขกมือเป็นระวิงเมื่อเล่นเพลงจบ​ ชายหน้าคมคนที่ได้กล่าวมาข้างต้นก็เดินเปิดประตูเข้า​มา​ใน​ร้าน​ จากที่ครึกครื้น​กันก็เงียบลงในทันตา​ เพราะแขกที่มานั้นดูไม่เหมือนคนต่างจังหว​ัด​ ชายหน้าคมคนนั้นเดินมาที่โต๊ะบาร์ของร้านแล้วกล่าวแก่เฮียกวงว่า "ที่นี้มีห้องพักมั้ย" เฮียกวงที่บริการเครื่องดื่มแก่ชาวบ้านสองคนก็ตอบไปให้เครื่องดื่มไปอย่างคล่องแคล่ว​ " มีครับ​ๆ​ ​ ยังว่างอยู่ครับ" ชายหน้าคมจึงขอห้องด้วยสีหน้าตายเสียงเย็นชาว่า "งั้นฉันขอห้องที่ดีที่สุด" เฮียกวงตอบภาษาไทยชัดแจ๋ว "ห้องที่ดีที่สุดก็ทั้งสามห้องนั่นแหละครับ" ชายหน้าคมชะงักเล็กน้อย​ ชาวบ้านคนหนึ่งทักชายหน้าคมคนนั้น " เฮ้​ ถ้าคุณไม่กลัวหมดตูด​หละก็อย่าพักที่นี้เชียวนะ" ชายหน้าคมหันหน้าไปมองชายคนที่ทักแล้วหันหน้ากลับมาอย่างไม่ใส่ใจ​ เฮียกวงค้อนชายคนนั้นปะหลับปะเหลือก " เค้าเป๋​ ไอ้จ๋อง​ ลื้ออย่าเสือก!​ " แล้วเฮียกวงก็ได้เรียกเมียของตนด้วยเสียงดัง " อากำเล๋ง​ อากำเล๋ง! อีกำเล๋ง!!" เมื่อถูกเรียกเช่นนั้น​ หญิงจีนที่กำลังทำอาหารก็ชะโงก​หน้าออกมาโผล่มองข้างนอก " ว่าไงไอ้แป๊ะ​ " เฮียกวงชี้มือไปที่ชายหน้าคมคนนี้ "ช่วยจัดห้องพักให้เขาที​ จัดอย่างดีที่สุดเลยนะ​ จัดให้...จัด..ให้....." เฮียกวงสงสัย​ชื่อของชายหน้าคมคนนี้จึงถามด้วยเสียงเบาๆ " เอ่อ...พี่ชาย​ พี่ชายชื่ออะไรมิทราบ" เขาตอบเบาและสั้น " ชาติ​ ชื่อชาติ​ " เฮียกวงจึงบอกเมียด้วยเสียงดังว่า " อาเล๋ง​ ลื้อช่วยคุณชาติให้มีที่พักดีๆ​ จัดอย่างดีที่สุดเลย​ ไปจัดการไป" เมื่อคนเป็นผัวกล่าวเช่นนั้น​ นางเล๋งจึงได้พาชาติไปที่ห้องเลขหนึ่ง​ นางเล้งได้เข้าไปทำความสะอาด​แล้วบ่นแก่ชาติว่า "คุณคงไม่รู้อะไรนะ​ พักนี้แขกไม่ค่อยมีใครมาพัก​ คุณว่าไงถ้าจะบอกว่าค่าเช่าต่อวันราคาร้อยบาท" ชาติที่มองออกไปนอกบังตาตอบสั้นๆ " ไม่ค่อยแพงนะ​ " นางกำเล๋งพูดต่อพลางจัดห้อง "ใจจริงพวกเรานะอยากคิดวันละแปดสิบ แต่เศรษฐกิจ​อย่างนี้มันต้องเอาแพงไว้ก่อน​ เพราะอะไรๆก็แพง​ ทั้งค่าน้ำมันก๊าด​ ค่าน้ำประปา​ ค่าไม้ค่าฟืน ค่ากับปลาอาหาร​ ค่าซ่อมบำรุง​ แค่สามห้องมันก็ไม่พอใช้จ่ายแล้ว​ ถ้าวันหน้าของราคาถูกลงเราคงได้สร้างห้องอีกแน่" ชาติที่เหม่อมองไปข้างนอกจึงตอบสามคำ " ก็ดีนะ​ " นางกำเล๋งที่จัดห้องเสร็จแล้วจึงเดินมาบ่นข้างหลังชาติ " นี่คุณ​ค่ะ​ ถ้ามีอะไรจะเรียกใช้ก็บอกได้นะ​ จะให้ทำกับข้าวอะไรก็บอกได้นะ" ชาติหันหลังไปหาเจ้เล๋งแล้วสั่งอาหารหลายอย่างด้วยท่าทีที่กระฉับกระเฉง​ขึ้น "ถ้างั้นเอาข้าวผัดหมูกรอบหนึ่งจาน​ ยำกุ้งมะนาวจาน​ แล้วก็เกาเหลาเนื้อจาน​ ​ จัดมาที่ห้องผมนะ" เมื่อได้รับคำสั่งมาเช่นนั้น​ นางเล๋งจึงรีบเดินเข้าครัวในทันที​ ชาติที่ได้อยู่คนเดียวจึงนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมถอนใจยาว " เฮ้อ...ในที่สุดก็หยุดเรื่องวุ่นวายได้พักหนึ่ง​ " เพียงแค่คิดไปเท่านั้น​ ชาติจึงมองห้องของตนจึงเห็นว่ามีหนังสือหลายเล่ม​ เขาจึงหยิบหนังสือเรื่องหนึ่งออกมา​ มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับนิคมเครื่องบินรบนั้นเอง​ เขาอ่านหนังสือได้สามเล่มทั้งเล่มที่กล่าวไปข้างต้น​ อีกเล่มคือหนังสือการ์ตูนตลก​ เล่มสุดท้ายคือนิยายของน.ดลโขงเรื่องหนึ่ง​ อ่านไปเพียงครึ่งเล่ม​ ​ เสียงเคาะประตู​ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของเมียเจ้าของโรงแรม " คุณชาติค่ะ​ กับข้าวคุณได้แล้วค่ะ" ชาติค่อยๆเดินมาอยู่ที่ประตู​ เขาเปิดมาให้เล๋งยกอาหารยกลงบนโต๊ะ​ เธอเห็นว่ามีแต่กับข้าว​ ​ น่าจะมีเครื่องดื่มเธอจึงถามว่า "แล้วเครื่องดื่มคุณเอาอะไรค่ะ" ชาติที่เห็นเธอจึงตอบแล้วพูดเรื่องเงินว่า " เอาครีมโซดาผสมมะนาวมาเหยือกหนึ่ง​ เอาเบียร์​มาขวดหนึ่ง​ ค่าใช้จ่ายเดี๋ยวผมจะจ่ายในวันพรุ่ง​นี้เช้า" เล๋งมองชาติแล้วจึงว่า " ค่ะ​ " แล้วเล๋งก็เดินออกไปข้างนอก​ เธอปิดประตู​แล้วจึงเดินออกมาหากวงผู้เป็นผัว​ เธอพูดกับแขกของเธออย่างนี้ครับ " นี่ตาแป๊ะ​ แกนี่รับทรัพย์​ตอนดึกแฮะ​ ดูตาชาติคนนี้ซิ​ ดูท่าแกคงเป็นผู้ดีเก่า​ น่าจะมีเงินเยอะแน่เลย" กวงที่ฟังเมียพูดแล้วไม่ได้ความจึงกล่าวว่า " ลื้อนี่มันหน้าเงินจริงๆ​ ​ เดี๋ยวเถอะ​ ลื้อกับอั๊วก็คงได้เดือดร้อนเพราะตาชาติคนนี้แน่" " ลื้อนี่! ​ " เจ้เล๋งค้อนปะหลับปะเหลือก​ เพราะเธอไม่คิดหรอกว่าคนเงียบๆอย่างชาติจะทำอะไรได้ เช้าต่อมา​ ชาติได้เดินออกมาเอาเงินร้อยสีแดงจำนวนปึกหนึ่งส่งให้กวงที่กำลังเช็ดโต๊ะแล้วถามเขาว่า "ห้องอาบน้ำไปทางไหนรึคุณ​ ที่นี้มีแต่ห้องส้วมเท่านั้นเอง" กวงจึงตอบบอกทางในขณะที่กำลังนับเงินว่า " อ๋อ​ ถ้าคุณจะอาบน้ำคุณต้องเดินไปที่ฐานสร้างเรือแล้วกัน​ ที่นั้นเขามีโรงอาบน้ำอนุญาต​ให้คนภายนอกเข้าไปอาบน้ำได้​ คุณก็ไปอาบน้ำที่นั้นแล้วกัน" เมื่อไม่มีทางอื่น​ เขาจึงจะไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำนั่น​ ​ แต่เขาไม่มีสบู่จึงได้ขอซื้อสบู่กับกวง​ " นี่เฮีย​ มีสบู่ขายมั้ย" " มีครับๆ​ " แล้วกวงก็หยิบเอาสบู่มาให้​ ชาติหยิบเหรียญมาสองสลึงแล้วแลกกับสบู่ของกวงแล้วเดินไปที่โรงอาบน้ำของฐานสร้างเครื่องบิน ホワイトドラゴン ณ​ โรงอาบน้ำในนิคมอู่ฐานสร้างเครื่องบินแห่งหนึ่ง​ ที่นี้นั้นคือโรงอาบน้ำที่ชาวบ้านที่พอจะมีอัฐมีเบี้ยและทหารญี่ปุ่น​มาใช้กัน​ ชาติเดินเข้ามาที่ฝั่งผู้ชายแล้วหยิบธนบัตรสิบบาทให้คนดูแลโรงอาบน้ำ​ แล้วเข้าก็เข้าไปถอดเสื้อผ้าแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวเข้าไปในโรงอาบน้ำเข้าไปที่อ่างอาบน้ำ เมื่อได้เข้าไปแล้วเขาก็ได้นั่งฟอกสบู่​ คนที่ใช้บริการอาบน้ำ​อยู่ที่นั้นนับว่าไม่เยอะมาก​ แต่ก็ถือได้ว่ามีเยอะพอสมควร​ หนึ่งในผู้ใช้บริการ​อาบน้ำ​ กำลังนั่งอยู่ในอ่างน้ำ​ เขาคือมนโดะ​ ทากาโมโต้​ ที่มาใช้บริการ​อาบน้ำที่นี้นั่นเอง​ เขามองผู้ใช้บริการแปลกหน้าผู้นี้ไปมา​ แล้วจึงหยิบผ้าเช็ดตัว​มาปิดช่วงล่างไว้​ แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปหาชาติที่กำลังถูตัวด้วยสบู่​ พล.ทอ.เอกมนโดะพิจารณา​ใบหน้าของชาติก็คิดขึ้นได้ว่าเขาคือใคร​ จึงได้เจรจา​เป็นภาษาอังกฤษ​ด้วยท่าทีตื่นๆ " you​ you​ The one who went to smother Luang Shinkorn's wedding, right?( คุณ​ คุณใช่มั้ยที่ไปป่วนงานสมรสของคุณหลวงชินกรใช่มั้ย)​" ชาติที่ได้ยินก็ทำหน้าตื่น​ ​ ถามเขาด้วยน้ำเสียงกระชาก "You know who I am! To have come and befriend me!?(นี่คุณรู้ด้วยเหรอว่าผมเป็นใคร! ถึงได้มาทำตีสนิทกับผม!?)" พล.ทอ.เอกมนโดะ​ทำหน้ายิ้มลอยไปลอยมา "It's the news that you're going to ruin that wedding until Praya vilaiheals Ruined It's so famous that I don't know how. I was also a guest at that wedding.(ก็ข่าวที่คุณไปทำลายงานสมรสนั่นจนบ้านของท่านพระยาวิไลรักษาพังพินาศ​มันดังขนาดนั่น​ผมจะไม่รู้ได้ยังไง​ อีกอย่างผมก็ได้เข้าร่วมเป็นแขกของงานแต่งนั้นด้วย)​" ชาติถามพล.ทอ.เอกอย่างห้วนๆด้วยอารมณ์​ไม่สบอารมณ์​ "So what's the matter with me?(แล้วมีเรื่องอะไรมาคุยกับผม)" มนโดะจึงพูดอย่างหน้าตาเฉย "I can't have a conversation with those who have made a contribution to both countries.(ก็ผมจะสนทนากับผู้ทำประโยชน์​แก่ประเทศสองฝ่ายไม่ได้เชียวรึ)" ชาติที่ทนฟังไม่ได้ก็ตวาดเป็นภาษาญี่ปุ่น​ว่า "*がおかしい!! **に**!! **と*わないでください。 *です!!(บ้า!! บ้าที่สุด!! คุณอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ​ ผมไม่ชอบ!!)​" มนโดะชะงักที่ชาติได้พูดภาษาของตนตอกหน้าเขา​ เขาถามเป็นภาษาไทยอย่างยิ้มๆ " คุณ​ คุณพูดภาษาของผมได้ด้วยเหรอ?" ชาติจึงตอบไปอย่างสมเหตุผล​ "ถ้าคุณพูดไทยได้​ ผมก็พูดญี่ปุ่น​ได้" แล้วชาติก็บ่นว่า " ฮืม... หนีมาตั้งหะนี้แล้ว​ ยังมีคนมากวนใจอีกโว้ย" แล้วชาติก็ตักน้ำในขันที่ไหลจาก หลังจากที่อาบน้ำ​เสร็จ​ ชาติจึงเดินออกมา​แล้วเอาสิ่งหนึ่งออกมา​ นั่นคือเช็คเงินฉบับหนึ่งออกมาจากกระเป๋า​กางเกง "เช็คเงินธนาคารทหารมิตรไทย​ 28,000บาท" นั่นเป็นจำนวนเงินเดือนที่เขาได้รับจากทางกองทัพญี่ปุ่น​ที่ได้จากทอ.เอกมนโดะ​ เขามองไปที่ข้อความใบนั้นแล้วมองไปที่ธนาคาร​มิตรไทยแล้วจึงเดินไปที่นั่น​ หารู้ไม่ว่าเฮียกวงได้แอบมองดูเขา​อยู่..... "นายชาติ​เขาเข้าไปทำไมกันวะ​ ที่นั่นมีอะไร" 》■■■={[01.00]}=■■■《 ครับก็ถือว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมได้คิดขึ้นไว้ก่อน​ หากอยากต่อกด.1 พักก่อนกด2.​ ขอบคุณ