“อื้อ~”
เสียงประท้วงของฉันเล็ดลอดออกมาผ่านลำคอแต่แปงก็ไม่มีท่าว่าจะถอนจูบออก เขายิ่งกดริมฝีปากหนักยิ่งกว่าเดิม
ขณะที่ฉันกำลังดิ้นสู้แปงก็สอดมือหนาเข้ามาในเสื้อ เขาสัมผัสเนื้อผิวแบบไม่มีอะไรกั้น จากนั้นก็เลื่อนมือขึ้นมาบีบขย้ำหน้าอก
“อื้อ!!!” เมื่อถูกมือสัมผัสที่หน้าอกฉันก็ยิ่งดิ้นแรงมากกว่าเดิม จนริมฝีปากหลุดออกจากจูบที่ป่าเถื่อน
“ฉันไม่อยากทำให้เธอเจ็บนะมีนา”
“ปะ ปล่อยฉัน แปงฉันขอร้อง ปล่อยฉันเถอะนะ”
“ดูสิมือแดงหมดแล้ว บอกว่าอย่าดิ้นไง” คำพูดที่เหมือนกำลังเป็นห่วงฉันอยู่มันช่างต่างกับการกระทำที่ดิบเถื่อนของเขาจริงๆ
เสื้อกล้ามสีขาวตัวบางถูกถกขึ้นมากองบนเนินหน้าอก ก่อนที่แปงจะมองภาพหน้าอกสองเต้าตรงหน้าตาไม่กระพริบ
“อย่า…อ๊ะ~”
ฉันกัดริมฝีปากแน่นหลังจากที่ร้องบอกออกไปยังไม่ทันจบประโยคแปงก็ก้มลงมาใช้อุ้งปากครอบงำเม็ดบัวตูมบนยอดปทุมถัน สัมผัสแปลกใหม่ทำเอาสติของฉันมันกระเจิดกระเจ
