Talk มีนา
หลังจากได้ฟังเส้นด้ายเล่าอาการป่วยของแปงแล้ว จู่ๆก็รู้สึกเป็นห่วงทั้งที่ไม่ได้อยากสนใจไยดีอะไรกับคนนิสัยไม่ดีแบบเขา คงเป็นเพราะรู้สึกผิดถ้าวันนั้นฉันไม่สั่งให้ตากยืนตากฝนเขาก็คงไม่ป่วย
แต่คิดไปคิดมามันก็เป็นเพราะตัวเขาเองอยากเรียกร้องความสนใจต่างหาก
“มีนาแกไปดูแปงหน่อยไหม ฉันว่า…” ได้ยินเส้นด้ายบอกแบบนั้นฉันก็รีบพูดขัดทันที “ทำไมต้องไปดูด้วย ตากฝนนิดหน่อยก็ป่วยกระหม่อมบางจริงๆ”
“หือ? ตากฝนหรอ”
ฉันเม้มปากเงียบพร้อมกับทำตาโตเมื่อหลุดปากพูดออกมา จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องพูด “ฉะ ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ”
“ช่วงนี้ความลับเยอะจังเลยนะแกเนี่ย ยังไงแกก็ไปดูแปงหน่อยนะมันคงดีใจถ้าเห็นแกไป”
“จะไปได้ยังไงคอนโดอยู่ที่ไหนฉันยังไม่รู้เลย”
“ฉันคิดว่าแกเคยไปคอนโดแปงแล้วซะอีก”
ก่อนลุกขึ้นเส้นด้ายพูดแซวพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ฉันไม่ควรจะรู้สึกเคอะเขินอะไรแท้ๆ แต่ใบหน้ากลับแดงกล่ำจนต้องรีบลุกขึ้น
