“จะไปไหน” ถามคนที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยว ลากสายตาสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ถึงกับย่นคิ้วเมื่อเห็นว่าชายกระโปรงที่ทับทิมใส่เลยแก้มก้นลงมาแค่นิดเดียว
“ไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ”
“ใครอนุญาต?”
“ทิมขอคุณพ่อแล้ว”
“โกหก” ผมไม่เชื่อหรอกว่าลุงยศจะอนุญาตให้ลูกสาวออกไปเที่ยวกลางคืน แถมยังใส่ชุดอะไรก็ไม่รู้เว้าบนล่าง ก้มทีหัวนมจะโผล่แหล่ไม่โผล่แหล่ เนื้อผ้าแนบไปกับตัวจนไม่ต้องเสียเวลาจินตนาการว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน
“ถ้าพี่ปั้นไม่เชื่อก็ลองโทรถามคุณพ่อได้เลยค่ะ” ยัยลูกหมูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา “แต่สี่ทุ่มแล้วไม่น่าจะรับสาย”
“สมมุติว่าคุณลุงอนุญาต” ผมเดินเข้าไปใกล้ จากนั้นก็ใช้แขนยาว ๆ ของตัวเองดึงตัวทับทิมเข้ามากอดด้วยความเร็วไม่ปล่อยให้ทันได้ตั้งตัว “เธอก็เลยไม่คิดจะบอกฉันสักคำ?”
“ทิมคิดว่าพี่ปั้นยังไม่กลับมานี่นา”
“อย่ามาอ้าง” ถึงผมยังไม่กลับส่งข้อความบอกก็ได้ถ้าคนบริสุทธิ์ใจจริง ๆ แต่ที่ไม่ทำเพรา
