Tubtim part
พี่ปั้นหลับคอพับเป็นที่เรียบร้อย ฉันปิดเตาแก๊สปิกนิกจากนั้นก็เก็บทุกอย่างเข้าครัว ก่อนที่จะเดินกลับมาดูคนเมาที่เอาแต่พึมพำอะไรก็ไม่รู้
“พี่ปั้นลุก เดี๋ยวทิมเดินไปส่งที่ห้อง” ฉันเขย่าตัวอาสาเดินไปส่ง ไม่อยากให้พี่ปั้นนอนฟุบอยู่แบบนี้กลัวว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะปวดไปทั้งตัว แต่...
“ไม่ไป!” พูดไม่พอยังสะบัดมือฉันทิ้งอีก “เธอแม่งใจร้ายทำกับฉันได้ลงคอ เห็นฉันโง่รึไงห๊ะ!”
“ทิมยังไม่ได้พูดว่าพี่ปั้นโง่เลยนะ” เมาแล้วประสาทกลับรึไง
“เธอพูด วันนั้นเธอพูดว่าฉันโง่!”
“วันไหนคะ” ถ้าพูดลับหลังบ่อยเลยแหละ แต่ต่อหน้าไม่น่าจะเคยนะ
“วันที่เธอบอกว่าโดนหมากัดไง ฉันรู้นะว่าเธอโกหก คนที่ทำให้คอเธอเป็นรอยไม่ใช่หมาแต่เป็นฉันใช่ไหมล่ะ” ได้ยินคำถามฉันก็ได้แต่เงียบพูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าพี่ปั้นจะรู้แล้วว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น
“พี่เมามากแล้วรีบเข้านอนดีกว่าค่ะ” เลือกไม่ตอบดึงคนเมาลุกแล้วลากเข้าห้องอย่างท
