ตึกร้าง...กลางป่าลึก
"ใครมันจะมาตามอีนี่ว่ะ" เสียงของชายในชุดดำ มองเหยียดมาทางมิเกล บัดนี้ถูกจับมัดข้อมือรั้งไว้บนคานสูง มีฟกรอยช้ำที่หน้าสวย จากการโดนตบซักข้อมูลของกลุ่มมาเฟีย ร่ายล้อมไปด้วยแก๊งค์ลูกน้องนับสิบ อาวุธเต็มจำนวน
"พวกโง่" เสียงหวานสบถด่า ไร้ซึ่งความกลัวใดใด ต่อให้ต้องพ่ายแพ้ถึงชีวิต
"ปากดีนะมึง" ชายชุดดำมีผ้าคลุมปิดหน้าตา เห็นเพียงดวงตาอำมหิต บีบกำคอระหง เชิดแหงนหน้าขึ้น ตรงกันข้ามมันไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกกลัวแม้แต่น้อยเลย
"ถุย!" ปากบางแหสะยิ้มก่อนถุยน้ำลายพ่นใสคนร้าย
"โว๊ะ!อีเวร" ฝ่ามือเตรียมง้างตบลงบนแก้มเนียน ทว่าช่วงเวลาเดียวกัน กับมีใครบางคนแล่นรถมอเตอร์ไซค์วิบาก ซิ่งเข้ามาจอดถึงด้านใน ชายฉกรรจ์นับสิบต่างถือปืนเล็งเป็นจุดเดียว ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เธอจะเดาไม่ถูก ว่าใครอยู่ภายใต้หมวกกันน็อคใบนั้น
"มาแค่คนเดียว ทำเป็นเท่"
"เก่งกับผู้หญิงดีนะพวกมึง" เปเปอร์ถอดหมว
